Digital Governance Act 2022/0868 PL

1. Podmioty sektora publicznego, które na mocy prawa krajowego są właściwe do udzielania lub odmowy udzielania dostępu do celów ponownego wykorzystywania co najmniej jednej kategorii danych, o których mowa w art. 3 ust. 1, muszą u dostępniać publicznie warunki, które muszą zostać spełnione w celu zezwolenia na takie ponowne_wykorzystywanie, oraz procedurę występowania z wnioskiem o ponowne_wykorzystywanie za pośrednictwem pojedynczego punktu informacyjnego, o którym mowa w art. 8. Podmiotom sektora publicznego mogą pomagać w udzielaniu lub odmowie udzielania dostępu do celów ponownego wykorzystania właściwe podmioty określone w art. 7 ust. 1.

Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sektora publicznego były wyposażone w niezbędne zasoby w celu przestrzegania niniejszego artykułu.

2. W odniesieniu do kategorii danych i celów ponownego wykorzystywania oraz charakteru danych, na których ponowne_wykorzystywanie zezwolono, warunki ponownego wykorzystywania muszą być niedyskryminujące, przejrzyste, proporcjonalne i obiektywnie uzasadnione. Warunki te nie mogą być stosowane do ograniczania konkurencji.

3. Podmioty sektora publicznego zapewniają, zgodnie z prawem Unii i prawem krajowym, aby chroniony charakter danych został zachowany. Mogą one ustanawiać następujące wymagania:

dostępu do celów ponownego wykorzystywania danych udziela się wyłącznie pod warunkiem, że podmiot_sektora_publicznego lub właściwy podmiot po otrzymaniu wniosku o ponowne_wykorzystywanie zapewniły, by dane te:

(i)	zostały zanonimizowane – w przypadku danych osobowych; oraz

(ii)	zostały zmodyfikowane, zagregowane lub przekształcone za pomocą innej metody zapobiegającej ujawnieniu – w przypadku poufnych informacji handlowych, w tym tajemnic handlowych lub treści chronionych prawami własności intelektualnej;

b)	dostęp do danych i ich ponowne_wykorzystywanie odbywa się w sposób zdalny w bezpiecznym środowisku przetwarzania zapewnianym lub kontrolowanym przez podmiot_sektora_publicznego;

c)	jeżeli nie można zezwolić na dostęp zdalny bez stwarzania zagrożenia dla praw i interesów osób trzecich, dostęp do danych i ich ponowne_wykorzystywanie odbywa się w obrębie obiektów fizycznych, w których panuje bezpieczne_środowisko_przetwarzania zgodnie z rygorystycznymi normami bezpieczeństwa.

4. W przypadku ponownego wykorzystywania, na które zezwolono zgodnie z ust. 3 lit. b) i c), podmioty sektora publicznego nakładają warunki, które pozwalają zachować integralność funkcjonowania systemów technicznych wykorzystywanego bezpiecznego środowiska przetwarzania. Podmiot sektora publicznego zastrzega sobie prawo weryfikacji procesu, środków oraz wszelkich wyników przetwarzania danych przez ponownego użytkownika, aby zachować integralność ochrony danych oraz zastrzega sobie prawo do zakazania wykorzystywania takich wyników, które zawierają informacje zagrażające prawom i interesom osób trzecich. Decyzja o zakazie wykorzystywania wyników musi być zrozumiała i przejrzysta dla ponownego użytkownika.

5. O ile w prawie krajowym nie ustanowiono szczególnych zabezpieczeń dotyczących mających zastosowanie obowiązków w zakresie zachowania poufności związanych z ponownym wykorzystywaniem danych, o których mowa w art. 3 ust. 1, podmiot_sektora_publicznego uzależnia ponowne_wykorzystywanie danych przekazanych zgodnie z ust. 3 niniejszego artykułu od przestrzegania przez ponownego użytkownika obowiązku w zakresie zachowania poufności, zgodnie z którym zakazane jest ujawniania informacji, które stwarzają zagrożenie dla praw i interesów osób trzecich, a które pomimo wprowadzonych zabezpieczeń mogłyby się znaleźć w posiadaniu ponownego użytkownika. Ponowni użytkownicy mają zakaz deanonimizacji osób, których dane dotyczą, i podejmują środki techniczne i operacyjne w celu zapobieżenia deanonimizacji oraz zawiadomienia podmiotu sektora publicznego o wszelkich naruszeniach ochrony danych prowadzących do deanonimizacji osób zainteresowanych, których dane dotyczą. W przypadku niedozwolonego ponownego wykorzystywania danych nieosobowych ponowny użytkownik bez zwłoki i – w stosownych przypadkach – z pomocą podmiotu sektora publicznego informuje osoby prawne, na których prawa i interesy może to mieć wpływ.

6. W przypadku gdy nie można zezwolić na ponowne_wykorzystywanie danych zgodnie z obowiązkami określonymi w ust. 3 i 4 niniejszego artykułu i nie ma podstawy prawnej do przesłania danych na podstawie rozporządzenia (UE) 2016/679, podmiot_sektora_publicznego dokłada wszelkich starań zgodnie z prawem Unii i prawem krajowym, by potencjalnym ponownym użytkownikom udzielić pomocy w uzyskiwaniu zgody osób, których dane dotyczą, lub pozwolenia posiadaczy danych – na których prawa i interesy takie ponowne_wykorzystywanie może mieć wpływ – oraz – o ile jest to możliwe – bez powodowania nieproporcjonalnie dużego obciążenia dla danego podmiotu sektora publicznego. Podmiotowi sektora publicznego mogą pomagać w udzielaniu takiej pomocy właściwe podmioty, o których mowa w art. 7 ust. 1.

7. Na ponowne_wykorzystywanie danych można zezwolić wyłącznie z poszanowaniem praw własności intelektualnej. Prawo producenta bazy danych ustanowione w art. 7 ust. 1 dyrektywy 96/9/WE nie może być wykonywane przez podmioty sektora publicznego w celu uniemożliwienia ponownego wykorzystywania danych lub ograniczenia ponownego wykorzystywania w zakresie wykraczającym poza ograniczenia określone w niniejszym rozporządzeniu.

8. W przypadku gdy dane, o które się zwrócono, są uznawane za poufne zgodnie z prawem Unii lub prawem krajowym dotyczącym poufności informacji handlowych lub statystycznych, podmioty sektora publicznego zapewniają, aby w wyniku zezwolenia na ponowne_wykorzystywanie nie zostały ujawnione dane poufne, chyba że na takie ponowne_wykorzystywanie zezwolono zgodnie z ust. 6.

9. W przypadku gdy ponowny użytkownik zamierza przekazać do państwa trzeciego dane nieosobowe chronione ze względów określonych w art. 3 ust. 1, informuje o swoim zamiarze przekazania takich danych podmiot_sektora_publicznego, podając w momencie składania wniosku o ponowne_wykorzystywanie takich danych również cel tego przekazania. W przypadku ponownego wykorzystywania zgodnie z ust. 6 niniejszego artykułu ponowny użytkownik, w stosownych przypadkach z pomocą podmiotu sektora publicznego, informuje osobę prawną, na której prawa i interesy może to mieć wpływ, o swoim zamiarze, celu oraz o odpowiednich zabezpieczeniach. Podmiot sektora publicznego nie zezwala na ponowne_wykorzystywanie, o ile dana osoba prawna nie udzieli pozwolenia na przekazanie.

10. Podmioty sektora publicznego przesyłają poufne dane nieosobowe lub dane chronione prawami własności intelektualnej ponownemu użytkownikowi, który zamierza przekazać te dane do państwa trzeciego innego niż państwo wyznaczone zgodnie z ust. 12 wyłącznie wtedy, gdy ponowny użytkownik zobowiąże się na podstawie umowy do:

a)	wypełniania obowiązków nałożonych zgodnie z ust. 7 i 8 nawet po przekazaniu danych do państwa trzeciego; oraz

b)	uznania jurysdykcji sądów lub trybunałów państwa członkowskiego podmiotu sektora publicznego przesyłającego dane w odniesieniu do wszelkich sporów związanych z przestrzeganiem ust. 7 i 8.

11. Podmioty sektora publicznego, w stosownych przypadkach i w miarę swoich zdolności, udzielają ponownym użytkownikom wskazówek oraz udzielają pomocy w wypełnianiu obowiązków, o których mowa w ust. 10 niniejszego artykułu.

Aby udzielać pomocy podmiotom sektora publicznego i ponownym użytkownikom, Komisja może przyjmować akty wykonawcze określające wzory klauzul umownych dotyczących wypełniania obowiązków, o których mowa w ust. 10 niniejszego artykułu. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 33 ust. 3.

12. Jeżeli jest to uzasadnione ze względu na znaczącą liczbę wniosków składanych w całej Unii dotyczących ponownego wykorzystywania danych nieosobowych w określonych państwach trzecich, Komisja może przyjąć akty wykonawcze, w których stwierdza, że stosowane przez dane państwo trzecie rozwiązania prawne, w zakresie nadzoru i egzekwowania przepisów:

a)	zapewniają ochronę własności intelektualnej i tajemnic przedsiębiorstwa w sposób zasadniczo równoważny z ochroną zapewnianą na podstawie prawa Unii;

b)	są skutecznie stosowane i egzekwowane; oraz

c)	zapewniają skuteczne sądowe środki zaskarżenia.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 33 ust. 3.

13. Na podstawie szczególnych aktów ustawodawczych Unii można do celów niniejszego artykułu uznać niektóre kategorie danych nieosobowych będące w posiadaniu podmiotów sektora publicznego za szczególnie chronione w najwyższym stopniu, w przypadku gdy ich przekazanie do państw trzecich może zagrozić celom polityki publicznej Unii, takim jak bezpieczeństwo i zdrowie publiczne, lub może prowadzić do ryzyka deanonimizacji zanonimizowanych danych nieosobowych. W przypadku gdy taki akt zostanie przyjęty, Komisja przyjmuje zgodnie z art. 32 akty delegowane uzupełniające niniejsze rozporządzenie poprzez ustanowienie warunków szczególnych mających zastosowanie do przekazywania takich danych do państw trzecich.

Te warunki szczególne są ustalane w oparciu o charakter określonych w szczególnym akcie ustawodawczym Unii kategorii danych nieosobowych oraz w oparciu o powody uznania tych kategorii za szczególnie chronione w najwyższym stopniu, z uwzględnieniem ryzyka deanonimizacji zanonimizowanych danych nieosobowych. Te warunki szczególne muszą być niedyskryminujące i ograniczone do tego, co jest niezbędne do osiągnięcia celów polityki publicznej Unii określonych w tym akcie, zgodnie z międzynarodowymi zobowiązaniami Unii.

Jeżeli wymagają tego szczególne akty ustawodawcze Unii, o których mowa w akapicie pierwszym, takie warunki szczególne mogą obejmować warunki mające zastosowanie do przekazywania lub uzgodnień technicznych w tym zakresie, ograniczenia dotyczące ponownego wykorzystywania danych w państwach trzecich lub kategorii osób, które są uprawnione do przekazywania takich danych do państw trzecich, lub, w wyjątkowych przypadkach, ograniczenia dotyczące przekazywania do państw trzecich.

14. Osoba fizyczna lub prawna, której przyznano prawo do ponownego wykorzystywania danych nieosobowych, może przekazywać te dane tylko do tych państw trzecich, w przypadku których spełnione są wymogi określone w ust. 10, 12 i 13.

Artykuł 6

Opłaty

1. Podmioty sektora publicznego, które zezwalają na ponowne_wykorzystywanie kategorii danych, o których mowa w art. 3 ust. 1, mogą pobierać opłaty za zezwolenie na ponowne_wykorzystywanie takich danych.

2. Opłaty pobierane zgodnie z ust. 1 muszą być niedyskryminujące, przejrzyste, proporcjonalne i obiektywnie uzasadnione oraz nie mogą ograniczać konkurencji.

3. Podmioty sektora publicznego zapewniają możliwość uiszczania opłat także przez internet za pośrednictwem powszechnie dostępnej transgranicznej usługi płatniczej, bez dyskryminacji ze względu na miejsce prowadzenia działalności przez dostawcę usług płatniczych, miejsce wydania instrumentu płatniczego lub lokalizację rachunku płatniczego w Unii.

4. Jeżeli podmioty sektora publicznego pobierają opłaty, podejmują one działania mające na celu stwarzanie zachęt do ponownego wykorzystywania kategorii danych, o których mowa w art. 3 ust. 1, do celów niekomercyjnych, takich jak cele badań naukowych, oraz przez MŚP i przedsiębiorstwa typu start-up zgodnie z zasadami pomocy państwa. W związku z tym podmioty sektora publicznego mogą również u dostępniać dane za obniżoną opłatą lub nieodpłatnie, w szczególności MŚP i przedsiębiorstwom typu start-up, społeczeństwu obywatelskiemu oraz placówkom edukacyjnym. W tym celu podmioty sektora publicznego mogą sporządzić wykaz kategorii ponownych użytkowników, którym u dostępnia się dane do ponownego wykorzystywania za obniżoną opłatą lub nieodpłatnie. Wykaz ten wraz z kryteriami stosowanymi do jego sporządzenia podaje się do wiadomości publicznej.

5. Opłaty muszą wynikać z kosztów związanych z prowadzeniem procedur dotyczących wniosków o ponowne_wykorzystywanie kategorii danych, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz ograniczać się do niezbędnych kosztów związanych z:

a)	powielaniem, dostarczaniem i rozpowszechnianiem danych;

b)	weryfikacją praw;

c)	anonimizacją lub innymi formami przygotowania danych osobowych i danych poufnych ze względów handlowych, jak przewidziano w art. 5 ust. 3;

d)	utrzymaniem bezpiecznego środowiska przetwarzania;

e)	nabywaniem przez osoby trzecie spoza sektora publicznego prawa do zezwalania na ponowne_wykorzystywanie zgodnie z niniejszym rozdziałem; oraz

f)	udzielaniem pomocy ponownym użytkownikom w uzyskiwaniu zgody osób, których dane dotyczą, oraz pozwolenia posiadaczy danych, w przypadku gdy takie ponowne_wykorzystywanie może mieć wpływ na prawa i interesy tych osób i posiadaczy.

6. Kryteria i metodyka obliczania opłat są określane przez państwa członkowskie i publikowane. Podmiot sektora publicznego publikuje opis głównych kategorii kosztów oraz zasad stosowanych przy ich rozdziale.

Artykuł 7

Właściwe podmioty

1. Na potrzeby wykonywania zadań, o których mowa w niniejszym artykule, każde państwo członkowskie wyznacza co najmniej jeden właściwy podmiot, którym może być podmiot właściwy w zakresie szczególnych sektorów, w celu udzielania pomocy podmiotom sektora publicznego udzielającym dostępu lub odmawiającym udzielenia dostępu do celów ponownego wykorzystywania kategorii danych, o których mowa w art. 3 ust. 1. Państwa członkowskie mogą ustanowić jeden nowy właściwy podmiot lub większą ich liczbę albo opierać się na istniejących podmiotach sektora publicznego lub na wewnętrznych służbach podmiotów sektora publicznego spełniających warunki określone w niniejszym rozporządzeniu.

2. Właściwe podmioty mogą zostać upoważnione do udzielania dostępu do celów ponownego wykorzystywania kategorii danych, o których mowa w art. 3 ust. 1, zgodnie z prawem Unii lub prawem krajowym, w którym przewidziano udzielenie takiego dostępu. W przypadku gdy takie właściwe podmioty udzielają lub odmawiają udzielenia dostępu do celów ponownego wykorzystywania, stosuje się do nich art. 4, 5, 6 i 9.

3. Właściwym podmiotom należy zapewnić odpowiednie zasoby prawne, finansowe, techniczne i ludzkie do wykonywania powierzonych im zadań, w tym niezbędną wiedzę techniczną, aby były w stanie przestrzegać odpowiednich przepisów prawa Unii lub prawa krajowego dotyczących systemów dostępu do kategorii danych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

4. Pomoc, o której mowa w ust. 1, obejmuje, w razie potrzeby:

a)	zapewnienie wsparcia technicznego poprzez u dostępnienie bezpiecznego środowiska przetwarzania na potrzeby zapewnienia dostępu do celów ponownego wykorzystywania danych;

b)	udzielenie wskazówek i zapewnianie wsparcia technicznego w zakresie jak najlepszego ustrukturyzowania danych i ich przechowywania, tak by były one łatwo dostępne;

zapewnienie wsparcia technicznego w zakresie pseudonimizacji oraz zapewnienie przetwarzania danych w sposób skutecznie chroniący prywatność, poufność, integralność i dostępność informacji zawartych w danych, na których ponowne_wykorzystywanie zezwolono, w tym technik anonimizacji, uogólnienia, ukrywania i randomizacji danych osobowych lub innych najnowocześniejszych metod zachowania prywatności, oraz usuwania poufnych informacji handlowych, w tym tajemnic przedsiębiorstwa lub treści chronionych prawami własności intelektualnej;

udzielanie pomocy, w stosownych przypadkach, podmiotom sektora publicznego w zapewnianiu wsparcia ponownym użytkownikom w występowaniu do osób, których dane dotyczą, o zgodę na ponowne_wykorzystywanie danych oraz do posiadaczy danych – o pozwolenie, zgodnie z ich konkretnymi decyzjami, w tym odnośnie do jurysdykcji, w której ma się odbywać przetwarzanie danych, oraz – w sytuacji, gdy jest to wykonalne w praktyce – udzielanie pomocy podmiotom sektora publicznego w ustanawianiu mechanizmów technicznych umożliwiających przekazywanie wniosków ponownych użytkowników o wyrażenie zgody lub udzielenie pozwolenia.

e)	udzielenie pomocy podmiotom sektora publicznego w zakresie oceny adekwatności zobowiązań umownych zaciągniętych przez ponownego użytkownika zgodnie z art. 5 ust. 10.

5. Każde państwo członkowskie powiadamia Komisję o danych identyfikacyjnych właściwych podmiotów wyznaczonych na podstawie ust. 1 do dnia 24 września 2023 r. Każde państwo członkowskie powiadamia również Komisję o wszelkich późniejszych zmianach danych identyfikacyjnych tych właściwych podmiotów.

Artykuł 14

Monitorowanie spełniania wymogów

1. Organy właściwe do spraw usług pośrednictwa danych monitorują i nadzorują spełnianie przez dostawców usług pośrednictwa danych wymogów niniejszego rozdziału. Organy właściwe do spraw usług pośrednictwa danych mogą również monitorować i nadzorować spełnianie tych wymogów przez dostawców usług pośrednictwa danych na podstawie wniosków osób fizycznych lub prawnych.

2. Organy właściwe do spraw usług pośrednictwa danych są uprawnione do zwracania się do dostawców usług pośrednictwa danych lub ich przedstawicieli prawnych z wnioskiem o wszelkie informacje niezbędne do zweryfikowania spełniania wymogów określonych w niniejszym rozdziale. Każdy wniosek o informacje musi być proporcjonalny do wykonywanego zadania i musi być uzasadniony.

3. W przypadku ustalenia przez organ właściwy do spraw usług pośrednictwa danych, że dostawca usług pośrednictwa danych nie spełnia co najmniej jednego wymogu określonego w niniejszym rozdziale, organ ten powiadamia dostawcę usług pośrednictwa danych o swoich ustaleniach i daje mu możliwość przedstawienia swojego stanowiska w terminie 30 dni od dnia otrzymania powiadomienia.

4. Organ właściwy do spraw usług pośrednictwa danych jest uprawniony do żądania zaprzestania naruszeń, o których mowa w ust. 3, w rozsądnym terminie lub – w przypadku poważnego naruszenia – niezwłocznie, a także przyjmuje odpowiednie i proporcjonalne środki służące spełnianiu wymogów. W związku z tym organy właściwe do spraw usług pośrednictwa danych są w stosownych przypadkach uprawnione do:

a)	nakładania, w drodze procedur administracyjnych, odstraszających kar pieniężnych, które mogą obejmować kary okresowe i kary z mocą wsteczną, lub wszczynania postępowań sądowych w celu nałożenia grzywien;

b)	żądania przesunięcia rozpoczęcia lub zawieszenia świadczenia usługi pośrednictwa danych do czasu wprowadzenia zmian w warunkach, zgodnie z żądaniem organu właściwego do spraw usług pośrednictwa danych; lub

c)	żądania zaprzestania świadczenia usługi pośrednictwa danych w przypadku gdy poważne lub powtarzające się naruszenia nie zostały usunięte pomimo uprzedniego powiadomienia zgodnie z ust. 3.

Organ właściwy do spraw usług pośrednictwa danych zwraca się do Komisji o usunięcie dostawcy usług pośrednictwa danych z rejestru dostawców usług pośrednictwa danych po nakazaniu zaprzestania świadczenia usługi pośrednictwa danych zgodnie z akapitem pierwszym lit. c).

Jeżeli dostawca usług pośrednictwa danych usunie naruszenia, dokonuje do organu właściwego do spraw usług pośrednictwa danych ponownego zgłoszenia. Organ właściwy do spraw usług pośrednictwa danych powiadamia Komisję o każdym ponownym zgłoszeniu.

5. W przypadku gdy niemający jednostki organizacyjnej w Unii dostawca usług pośrednictwa danych nie wyznaczy przedstawiciela prawnego lub przedstawiciel_prawny nie dostarczy na żądanie organu właściwego do spraw usług pośrednictwa danych niezbędnych informacji, które w pełni wykazują przestrzeganie niniejszego rozporządzenia, organ właściwy do spraw usług pośrednictwa danych jest uprawniony do przesunięcia rozpoczęcia lub zawieszenia świadczenia usługi pośrednictwa danych do czasu wyznaczenia przedstawiciela prawnego lub dostarczenia niezbędnych informacji.

6. Organy właściwe do spraw usług pośrednictwa danych niezwłocznie powiadamiają zainteresowanego dostawcę usług pośrednictwa danych o środkach nałożonych zgodnie z ust. 4 i 5 oraz o powodach ich nałożenia, jak również o niezbędnych środkach, jakie należy wprowadzić w celu usunięcia odpowiednich niedociągnięć, i wyznaczają rozsądny – ale nie dłuższy niż 30 dni – termin na zastosowanie tych środków.

7. Jeżeli dostawca usług pośrednictwa danych ma swoją główną jednostkę organizacyjną lub swojego przedstawiciela prawnego w państwie członkowskim, ale świadczy usługi w innych państwach członkowskich, organ właściwy do spraw usług pośrednictwa danych państwa członkowskiego, w którym znajduje się główna_jednostka_organizacyjna lub przedstawiciel_prawny, oraz organy właściwe do spraw usług pośrednictwa danych innych państw członkowskich, w których dostawca świadczy usługi, współpracują i udzielają sobie wzajemnej pomocy. Taka pomoc i współpraca mogą obejmować wymianę między zainteresowanymi organami właściwymi do spraw usług pośrednictwa danych informacji do celów ich zadań na podstawie niniejszego rozporządzenia oraz uzasadnione wnioski o wprowadzenie środków, o których mowa w niniejszym artykule.

W przypadku gdy organ właściwy do spraw usług pośrednictwa danych jednego państwa członkowskiego zwraca się o pomoc do organu właściwego do spraw usług pośrednictwa danych innego państwa członkowskiego, przedkłada przy tym uzasadniony wniosek. Organ właściwy do spraw usług pośrednictwa danych, do którego zwrócono się z takim wnioskiem, udziela odpowiedzi bez zbędnej zwłoki i w terminie proporcjonalnym do pilności wniosku.

Wszelkie informacje wymieniane w ramach pomocy, o którą zwraca się i której udziela się na podstawie niniejszego ustępu, są wykorzystywane jedynie w odniesieniu do kwestii, w której o nie wnioskowano.

Artykuł 16

Krajowe rozwiązania w zakresie altruizmu danych

Państwa członkowskie mogą wprowadzić rozwiązania organizacyjne lub techniczne sprzyjające altruizmowi danych. W tym celu państwa członkowskie mogą określić krajowe polityki w zakresie altruizmu danych. Te krajowe polityki mogą w szczególności udzielać pomocy osobom, których dane dotyczą, w dobrowolnym u dostępnianiu – do celów altruizmu danych – dotyczących ich danych osobowych będących w posiadaniu podmiotów sektora publicznego, a także określać niezbędne informacje na temat ponownego wykorzystywania ich danych w interesie ogólnym, które to informacje muszą być przekazywane osobom, których dane dotyczą.

Jeżeli państwo członkowskie opracowuje takie polityki krajowe, powiadamia o tym Komisję.

Artykuł 24

Monitorowanie spełniania wymogów

1. Organy właściwe do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych monitorują i nadzorują spełnianie przez uznane organizacje altruizmu danych wymogów określonych w niniejszym rozdziale. Organ właściwy do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych może również monitorować i nadzorować spełnianie tych wymogów przez takie uznane organizacje altruizmu danych na podstawie wniosków osób fizycznych lub prawnych.

2. Organy właściwe do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych są uprawnione do zwracania się do uznanych organizacji altruizmu danych z wnioskiem o informacje niezbędne do zweryfikowania spełniania wymogów określonych w niniejszym rozdziale. Każdy wniosek o informacje musi być proporcjonalny do wykonywanego zadania i musi być uzasadniony.

3. W przypadku ustalenia przez organ właściwy do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych, że uznana organizacja altruizmu danych nie spełnia co najmniej jednego wymogu określonego w niniejszym rozdziale, organ ten powiadamia tę uznaną organizację altruizmu danych o swoich ustaleniach i daje jej możliwość przedstawienia swojego stanowiska w terminie 30 dni od dnia otrzymania powiadomienia.

4. Organ właściwy do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych jest uprawniony do żądania zaprzestania naruszeń, o których mowa w ust. 3, niezwłocznie albo w rozsądnym terminie, a także przyjmuje odpowiednie i proporcjonalne środki służące zapewnieniu spełnianiu wymogów.

5. Jeżeli uznana organizacja altruizmu danych nie spełnia co najmniej jednego wymogu określonego w niniejszym rozdziale, nawet po otrzymaniu od organu właściwego do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych powiadomienia zgodnie z ust. 3, ta uznana organizacja altruizmu danych:

a)	traci prawo do posługiwania się w swojej komunikacji pisemnej i ustnej oznakowaniem „uznana w Unii organizacja altruizmu danych”;

b)	zostaje usunięta z odpowiedniego publicznego krajowego rejestru uznanych organizacji altruizmu danych oraz z publicznego unijnego rejestru uznanych organizacji altruizmu danych.

Decyzja o pozbawieniu prawa do posługiwania się oznakowaniem „uznana w Unii organizacja altruizmu danych” podjęta na podstawie akapitu pierwszego lit. a) jest podawana do wiadomości publicznej przez organ właściwy do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych.

6. Jeżeli uznana organizacja altruizmu danych ma swoją główną jednostkę organizacyjną lub swojego przedstawiciela prawnego w państwie członkowskim, ale prowadzi działalność w innych państwach członkowskich, organ właściwy do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych państwa członkowskiego, w którym znajdują się główna_jednostka_organizacyjna lub przedstawiciel_prawny, oraz organy właściwe do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych innych państw członkowskich, w których podmiot prowadzi działalność, współpracują i udzielają sobie wzajemnej pomocy. Taka pomoc i współpraca mogą obejmować wymianę między zainteresowanymi organami właściwymi do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych informacji do celów ich zadań na podstawie niniejszego rozporządzenia oraz uzasadnione wnioski o wprowadzenie środków, o których mowa w niniejszym artykule.

W przypadku gdy organ właściwy do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych jednego państwa członkowskiego zwraca się o pomoc do organu właściwego do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych innego państwa członkowskiego, przedkłada przy tym uzasadniony wniosek. Organ właściwy do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych, do którego zwrócono się z takim wnioskiem, udziela odpowiedzi bez zbędnej zwłoki i w terminie proporcjonalnym do pilności wniosku.

Artykuł 30

Zadania Europejskiej Rady ds. Innowacji w zakresie Danych

Europejska Rada ds. Innowacji w zakresie Danych ma następujące zadania:

a)	doradzanie Komisji i udzielanie jej pomocy w odniesieniu do rozwijania spójnej praktyki podmiotów sektora publicznego i właściwych podmiotów, o których mowa w art. 7 ust. 1, w zakresie rozpatrywania wniosków o ponowne_wykorzystywanie kategorii danych, o których mowa w art. 3 ust. 1;

b)	doradzanie Komisji i udzielanie jej pomocy w odniesieniu do rozwijania spójnej praktyki w zakresie altruizmu danych w całej Unii;

doradzanie Komisji i udzielanie jej pomocy w odniesieniu do rozwijania spójnej praktyki organów właściwych do spraw usług pośrednictwa danych i organów właściwych do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych w zakresie stosowania wymogów mających zastosowanie do dostawców usług pośrednictwa danych oraz uznanych organizacji altruizmu danych;

doradzanie Komisji i udzielanie jej pomocy w odniesieniu do opracowywania spójnych wytycznych dotyczących sposobów zapewniania jak najlepszej ochrony w kontekście niniejszego rozporządzenia szczególnie chronionych danych handlowych o charakterze nieosobowym, w szczególności tajemnic handlowych, a także danych nieosobowych przedstawiających treści chronione prawami własności intelektualnej, przed niezgodnym z prawem dostępem, który może prowadzić do kradzieży własności intelektualnej lub szpiegostwa przemysłowego;

e)	doradzanie Komisji i udzielanie jej pomocy w odniesieniu do opracowywania spójnych wytycznych dotyczących wymogów w zakresie cyberbezpieczeństwa w odniesieniu do wymiany i przechowywania danych;

doradzanie Komisji, w szczególności z uwzględnieniem wkładu organizacji normalizacyjnych, w zakresie ustalania priorytetów dotyczących norm międzysektorowych, które mają być stosowane i opracowywane do celów wykorzystywania danych i międzysektorowego dzielenia się danymi między powstającymi wspólnymi europejskimi przestrzeniami danych, międzysektorowego porównywania i wymiany najlepszych praktyk w odniesieniu do wymogów sektorowych w zakresie bezpieczeństwa oraz procedur dostępu, z uwzględnieniem specyficznych dla danego sektora działań normalizacyjnych, w szczególności w zakresie wyjaśniania i rozróżniania, które normy i praktyki są międzysektorowe, a które sektorowe;

udzielanie pomocy Komisji, w szczególności z uwzględnieniem wkładu organizacji normalizacyjnych, w rozwiązywaniu problemu fragmentacji rynku wewnętrznego i gospodarki danych na rynku wewnętrznym przez zwiększanie transgranicznej międzysektorowej interoperacyjności danych, jak również usług dzielenia się danymi między różnymi sektorami i w różnych dziedzinach, w oparciu o istniejące normy europejskie, międzynarodowe lub krajowe, między innymi w celu pobudzania tworzenia wspólnych europejskich przestrzeni danych;

proponowanie wytycznych dotyczących wspólnych europejskich przestrzeni danych, oznaczających interoperacyjne ramy wspólnych norm i praktyk, specyficzne dla danego celu lub sektora bądź międzysektorowe, służących dzieleniu się danymi lub ich wspólnemu przetwarzaniu na potrzeby między innymi opracowywania nowych produktów i usług, badań naukowych lub inicjatyw społeczeństwa obywatelskiego; przy czym takie wspólne normy i praktyki uwzględniają istniejące normy, są zgodne z regułami konkurencji i zapewniają wszystkim uczestnikom niedyskryminacyjny dostęp w celu ułatwiania dzielenia się danymi w Unii i wykorzystania potencjału istniejących i przyszłych przestrzeni danych, obejmując między innymi:

(i)

normy międzysektorowe, które mają być stosowane i opracowywane do celów wykorzystywania danych i międzysektorowego dzielenia się danymi, międzysektorowego porównywania i wymiany najlepszych praktyk w odniesieniu do sektorowych wymogów bezpieczeństwa oraz procedur dostępu, z uwzględnieniem specyficznych dla danego sektora działań normalizacyjnych, w szczególności w zakresie wyjaśniania i rozróżniania, które normy i praktyki są międzysektorowe, a które sektorowe;

(ii)	wymogi związane z usuwaniem barier utrudniających wejście na rynek i z zapobieganiem efektom lock-in, aby zapewnić uczciwą konkurencję i interoperacyjność;

(iii)

odpowiedni poziom ochrony zgodnego z prawem przekazywania danych do państw trzecich, w tym zabezpieczenia przed przekazywaniem zabronionym w prawie Unii;

(iv)	odpowiednią i niedyskryminacyjną reprezentację odpowiednich interesariuszy w zarządzaniu wspólnymi europejskimi przestrzeniami danych;

(v)	obowiązek stosowania się do wymogów w zakresie cyberbezpieczeństwa zgodnie z prawem Unii;

i)	ułatwianie współpracy między państwami członkowskimi w zakresie ustalenia zharmonizowanych warunków pozwalających na ponowne_wykorzystywanie kategorii danych, o których mowa w art. 3 ust. 1, będących w posiadaniu podmiotów sektora publicznego na całym rynku wewnętrznym;

ułatwianie współpracy między organami właściwymi do spraw usług pośrednictwa danych i organami właściwymi do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych, poprzez budowanie zdolności i wymianę informacji, w szczególności poprzez ustanowienie metod skutecznej wymiany informacji dotyczących procedury zgłaszania dostawców usług pośrednictwa danych oraz rejestracji i monitorowania uznanych organizacji altruizmu danych, w tym koordynacji w zakresie ustalania opłat lub kar, a także ułatwianie współpracy między organami właściwymi do spraw usług pośrednictwa danych i organami właściwymi do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych w zakresie międzynarodowego dostępu do danych i ich przekazywania;

k)	doradzanie Komisji i udzielanie jej pomocy w odniesieniu do dokonywania oceny odnośnie do przyjmowania aktów wykonawczych, o których mowa w art. 5 ust. 11 i 12;

l)	doradzanie Komisji i udzielanie jej pomocy w odniesieniu do opracowywania europejskiego formularza zgody do celów altruizmu danych zgodnie z art. 25 ust. 1;

m)	doradzanie Komisji w zakresie poprawy międzynarodowego otoczenia regulacyjnego w zakresie danych nieosobowych, z uwzględnieniem normalizacji.

ROZDZIAŁ VII

Dostęp międzynarodowy i przekazywanie międzynarodowe

Artykuł 31

Dostęp międzynarodowy i przekazywanie międzynarodowe

1. Podmiot sektora publicznego, osoba fizyczna lub prawna, którym przyznano prawo do ponownego wykorzystywania danych na podstawie rozdziału II, dostawca usług pośrednictwa danych lub uznana organizacja altruizmu danych wprowadzają wszelkie uzasadnione środki techniczne, prawne i organizacyjne, w tym uzgodnienia umowne, w celu zapobiegania międzynarodowemu przekazywaniu danych nieosobowych będących w posiadaniu Unii lub międzynarodowemu dostępowi administracji rządowej do takich danych, w przypadku gdy takie przekazywanie lub dostęp pozostawały w sprzeczności z prawem Unii lub prawem krajowym danego państwa członkowskiego, bez uszczerbku dla ust. 2 lub 3.

2. Orzeczenia lub wyroki sądu lub trybunału państwa trzeciego oraz decyzje organu administracyjnego państwa trzeciego nakazujące podmiotowi sektora publicznego, osobie fizycznej lub prawnej, której przyznano prawo do ponownego wykorzystywania danych na podstawie rozdziału II, dostawcy usług pośrednictwa danych lub uznanej organizacji altruizmu danych przekazanie objętych zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia danych nieosobowych będących w posiadaniu Unii lub udzielenie do nich dostępu uznaje się lub podlegać wykonuje wyłącznie wtedy, gdy są oparte na obowiązującej między wzywającym państwem trzecim a Unią umowie międzynarodowej, takiej jak umowa o wzajemnej pomocy prawnej, lub na umowie tego rodzaju między wzywającym państwem trzecim a państwem członkowskim.

3. Przy braku umowy międzynarodowej, o której mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, w przypadku gdy podmiot_sektora_publicznego, osoba fizyczna lub prawna, której przyznano prawo do ponownego wykorzystywania danych na podstawie rozdziału II, dostawca usług pośrednictwa danych lub uznana organizacja altruizmu danych jest adresatem orzeczenia lub wyroku sądu lub trybunału państwa trzeciego lub decyzji organu administracyjnego państwa trzeciego nakazującej przekazanie objętych zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia danych nieosobowych będących w posiadaniu Unii lub udzielenia do nich dostępu, a zastosowanie się do takiej decyzji wiązałoby się dla adresata z ryzykiem pozostawania w sprzeczności z prawem Unii lub z prawem krajowym danego państwa członkowskiego, przekazanie takich danych organowi państwa trzeciego lub udzielenie mu dostępu do takich danych może mieć miejsce wyłącznie gdy:

system państwa trzeciego wymaga, aby powody i proporcjonalność takiego orzeczenia, wyroku lub decyzji zostały określone oraz aby takie orzeczenie, wyrok lub decyzja miały szczególny charakter, na przykład poprzez ustanowienie wystarczającego związku z niektórymi osobami podejrzanymi lub naruszeniami;

b)	uzasadniony sprzeciw adresata podlega kontroli właściwego sądu lub trybunału państwa trzeciego; oraz

właściwy sąd lub trybunał państwa trzeciego wydający orzeczenie lub wyrok lub dokonujący kontroli decyzji organu administracyjnego jest upoważniony na podstawie prawa tego państwa trzeciego do należytego uwzględnienia odpowiednich interesów prawnych dostawcy danych chronionych na podstawie prawa Unii lub prawa krajowego danego państwa członkowskiego.

4. Jeżeli warunki określone w ust. 2 lub 3 są spełnione, podmiot_sektora_publicznego, osoba fizyczna lub prawna, którym przyznano prawo do ponownego wykorzystywania danych na podstawie rozdziału II, dostawca usług pośrednictwa danych lub uznana organizacja altruizmu danych dostarczają minimalną ilość danych dozwoloną w odpowiedzi na wniosek, na podstawie racjonalnej interpretacji wniosku.

5. Podmiot sektora publicznego, osoba fizyczna lub prawna, którym przyznano prawo do ponownego wykorzystywania danych na podstawie rozdziału II, dostawca usług pośrednictwa danych oraz uznana organizacja altruizmu danych informują – przed zastosowaniem się do tego wniosku – posiadacza danych o istnieniu wniosku organu administracyjnego państwa trzeciego o dostęp do jego danych, z wyjątkiem gdy wniosek służy celom ścigania przestępstw, i tak długo, jak jest to konieczne do zachowania skuteczności działań w zakresie ścigania przestępstw.

ROZDZIAŁ VIII

Przekazanie uprawnień i procedura komitetowa

whereas

keyboard_tab Digital Governance Act 2022/0868 PL

Digital Governance Act 2022/0868 PL