keyboard_tab Digital Governance Act 2022/0868 PL

1.   Nie jest dozwolone zawieranie umów lub stosowanie innych praktyk odnoszących się do ponownego wykorzystywania danych będących w posiadaniu podmiotów sektora publicznego, zawierających kategorie danych określone w art. 3 ust. 1, w ramach których przyznaje się prawa wyłączne lub których celem lub skutkiem jest przyznanie takich praw wyłącznych lub ograniczenie dostępności danych na potrzeby ponownego wykorzystywania przez podmioty niebędące stronami takich umów lub niestosujące innych tego typu praktyk.

2.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 1, prawo wyłączne do ponownego wykorzystywania danych, o którym mowa w tym ustępie, może zostać przyznane w zakresie niezbędnym do świadczenia usługi lub dostarczania produktu w interesie ogólnym, które w przeciwnym razie nie byłyby możliwe.

3.   Prawo wyłączne, o którym mowa w ust. 2, jest przyznawane w drodze aktu administracyjnego lub uzgodnienia umownego zgodnie z mającym zastosowanie prawem Unii lub prawem krajowym oraz zgodnie z zasadami przejrzystości, równego traktowania i niedyskryminacji.

4.   Prawo wyłączne do ponownego wykorzystywania danych nie może zostać przyznane na okres dłuższy niż 12 miesięcy. W przypadku zawarcia umowy okres obowiązywania zawartej umowy musi być taki sam jak okres, na który przyznano prawo wyłączne.

5.   Przyznanie prawa wyłącznego zgodnie z ust. 2, 3 i 4, w tym uzasadnienie konieczności przyznania takiego prawa, musi być przejrzyste i po dane do wiadomości publicznej w internecie, w formie zgodnej z odpowiednim prawem Unii dotyczącym zamówień publicznych.

6.   Umowy lub inne praktyki objęte zakresem stosowania zakazu, o którym mowa w ust. 1, niespełniające warunków ustanowionych w ust. 2 i 3, a które zostały zawarte przed dniem 23 czerwca 2022 r. ulegają rozwiązaniu wraz z końcem okresu obowiązywania danej umowy, a w każdym razie do dnia 24 grudnia 2024 r.

1.   Podmioty sektora publicznego, które na mocy prawa krajowego są właściwe do udzielania lub odmowy udzielania dostępu do celów ponownego wykorzystywania co najmniej jednej kategorii danych, o których mowa w art. 3 ust. 1, muszą u dostępniać publicznie warunki, które muszą zostać spełnione w celu zezwolenia na takie ponowne_wykorzystywanie, oraz procedurę występowania z wnioskiem o  ponowne_wykorzystywanie za pośrednictwem pojedynczego punktu informacyjnego, o którym mowa w art. 8. Podmiotom sektora publicznego mogą pomagać w udzielaniu lub odmowie udzielania dostępu do celów ponownego wykorzystania właściwe podmioty określone w art. 7 ust. 1.

Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sektora publicznego były wyposażone w niezbędne zasoby w celu przestrzegania niniejszego artykułu.

2.   W odniesieniu do kategorii danych i celów ponownego wykorzystywania oraz charakteru danych, na których ponowne_wykorzystywanie zezwolono, warunki ponownego wykorzystywania muszą być niedyskryminujące, przejrzyste, proporcjonalne i obiektywnie uzasadnione. Warunki te nie mogą być stosowane do ograniczania konkurencji.

3.   Podmioty sektora publicznego zapewniają, zgodnie z prawem Unii i prawem krajowym, aby chroniony charakter danych został zachowany. Mogą one ustanawiać następujące wymagania:

4.   W przypadku ponownego wykorzystywania, na które zezwolono zgodnie z ust. 3 lit. b) i c), podmioty sektora publicznego nakładają warunki, które pozwalają zachować integralność funkcjonowania systemów technicznych wykorzystywanego bezpiecznego środowiska przetwarzania. Podmiot sektora publicznego zastrzega sobie prawo weryfikacji procesu, środków oraz wszelkich wyników przetwarzania danych przez ponownego użytkownika, aby zachować integralność ochrony danych oraz zastrzega sobie prawo do zakazania wykorzystywania takich wyników, które zawierają informacje zagrażające prawom i interesom osób trzecich. Decyzja o zakazie wykorzystywania wyników musi być zrozumiała i przejrzysta dla ponownego użytkownika.

5.   O ile w prawie krajowym nie ustanowiono szczególnych zabezpieczeń dotyczących mających zastosowanie obowiązków w zakresie zachowania poufności związanych z ponownym wykorzystywaniem danych, o których mowa w art. 3 ust. 1, podmiot_sektora_publicznego uzależnia ponowne_wykorzystywanie danych przekazanych zgodnie z ust. 3 niniejszego artykułu od przestrzegania przez ponownego użytkownika obowiązku w zakresie zachowania poufności, zgodnie z którym zakazane jest ujawniania informacji, które stwarzają zagrożenie dla praw i interesów osób trzecich, a które pomimo wprowadzonych zabezpieczeń mogłyby się znaleźć w posiadaniu ponownego użytkownika. Ponowni użytkownicy mają zakaz deanonimizacji osób, których dane dotyczą, i podejmują środki techniczne i operacyjne w celu zapobieżenia deanonimizacji oraz zawiadomienia podmiotu sektora publicznego o wszelkich naruszeniach ochrony danych prowadzących do deanonimizacji osób zainteresowanych, których dane dotyczą. W przypadku niedozwolonego ponownego wykorzystywania danych nieosobowych ponowny użytkownik bez zwłoki i – w stosownych przypadkach – z pomocą podmiotu sektora publicznego informuje osoby prawne, na których prawa i interesy może to mieć wpływ.

6.   W przypadku gdy nie można zezwolić na ponowne_wykorzystywanie danych zgodnie z obowiązkami określonymi w ust. 3 i 4 niniejszego artykułu i nie ma podstawy prawnej do przesłania danych na podstawie rozporządzenia (UE) 2016/679, podmiot_sektora_publicznego dokłada wszelkich starań zgodnie z prawem Unii i prawem krajowym, by potencjalnym ponownym użytkownikom udzielić pomocy w uzyskiwaniu zgody osób, których dane dotyczą, lub pozwolenia posiadaczy danych – na których prawa i interesy takie ponowne_wykorzystywanie może mieć wpływ – oraz – o ile jest to możliwe – bez powodowania nieproporcjonalnie dużego obciążenia dla danego podmiotu sektora publicznego. Podmiotowi sektora publicznego mogą pomagać w udzielaniu takiej pomocy właściwe podmioty, o których mowa w art. 7 ust. 1.

7.   Na ponowne_wykorzystywanie danych można zezwolić wyłącznie z poszanowaniem praw własności intelektualnej. Prawo producenta bazy danych ustanowione w art. 7 ust. 1 dyrektywy 96/9/WE nie może być wykonywane przez podmioty sektora publicznego w celu uniemożliwienia ponownego wykorzystywania danych lub ograniczenia ponownego wykorzystywania w zakresie wykraczającym poza ograniczenia określone w niniejszym rozporządzeniu.

8.   W przypadku gdy dane, o które się zwrócono, są uznawane za poufne zgodnie z prawem Unii lub prawem krajowym dotyczącym poufności informacji handlowych lub statystycznych, podmioty sektora publicznego zapewniają, aby w wyniku zezwolenia na ponowne_wykorzystywanie nie zostały ujawnione dane poufne, chyba że na takie ponowne_wykorzystywanie zezwolono zgodnie z ust. 6.

9.   W przypadku gdy ponowny użytkownik zamierza przekazać do państwa trzeciego dane nieosobowe chronione ze względów określonych w art. 3 ust. 1, informuje o swoim zamiarze przekazania takich danych podmiot_sektora_publicznego, podając w momencie składania wniosku o  ponowne_wykorzystywanie takich danych również cel tego przekazania. W przypadku ponownego wykorzystywania zgodnie z ust. 6 niniejszego artykułu ponowny użytkownik, w stosownych przypadkach z pomocą podmiotu sektora publicznego, informuje osobę prawną, na której prawa i interesy może to mieć wpływ, o swoim zamiarze, celu oraz o odpowiednich zabezpieczeniach. Podmiot sektora publicznego nie zezwala na ponowne_wykorzystywanie, o ile dana osoba prawna nie udzieli pozwolenia na przekazanie.

10.   Podmioty sektora publicznego przesyłają poufne dane nieosobowe lub dane chronione prawami własności intelektualnej ponownemu użytkownikowi, który zamierza przekazać te dane do państwa trzeciego innego niż państwo wyznaczone zgodnie z ust. 12 wyłącznie wtedy, gdy ponowny użytkownik zobowiąże się na podstawie umowy do:

11.   Podmioty sektora publicznego, w stosownych przypadkach i w miarę swoich zdolności, udzielają ponownym użytkownikom wskazówek oraz udzielają pomocy w wypełnianiu obowiązków, o których mowa w ust. 10 niniejszego artykułu.

Aby udzielać pomocy podmiotom sektora publicznego i ponownym użytkownikom, Komisja może przyjmować akty wykonawcze określające wzory klauzul umownych dotyczących wypełniania obowiązków, o których mowa w ust. 10 niniejszego artykułu. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 33 ust. 3.

12.   Jeżeli jest to uzasadnione ze względu na znaczącą liczbę wniosków składanych w całej Unii dotyczących ponownego wykorzystywania danych nieosobowych w określonych państwach trzecich, Komisja może przyjąć akty wykonawcze, w których stwierdza, że stosowane przez dane państwo trzecie rozwiązania prawne, w zakresie nadzoru i egzekwowania przepisów:

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 33 ust. 3.

13.   Na podstawie szczególnych aktów ustawodawczych Unii można do celów niniejszego artykułu uznać niektóre kategorie danych nieosobowych będące w posiadaniu podmiotów sektora publicznego za szczególnie chronione w najwyższym stopniu, w przypadku gdy ich przekazanie do państw trzecich może zagrozić celom polityki publicznej Unii, takim jak bezpieczeństwo i zdrowie publiczne, lub może prowadzić do ryzyka deanonimizacji zanonimizowanych danych nieosobowych. W przypadku gdy taki akt zostanie przyjęty, Komisja przyjmuje zgodnie z art. 32 akty delegowane uzupełniające niniejsze rozporządzenie poprzez ustanowienie warunków szczególnych mających zastosowanie do przekazywania takich danych do państw trzecich.

Te warunki szczególne są ustalane w oparciu o charakter określonych w szczególnym akcie ustawodawczym Unii kategorii danych nieosobowych oraz w oparciu o powody uznania tych kategorii za szczególnie chronione w najwyższym stopniu, z uwzględnieniem ryzyka deanonimizacji zanonimizowanych danych nieosobowych. Te warunki szczególne muszą być niedyskryminujące i ograniczone do tego, co jest niezbędne do osiągnięcia celów polityki publicznej Unii określonych w tym akcie, zgodnie z międzynarodowymi zobowiązaniami Unii.

Jeżeli wymagają tego szczególne akty ustawodawcze Unii, o których mowa w akapicie pierwszym, takie warunki szczególne mogą obejmować warunki mające zastosowanie do przekazywania lub uzgodnień technicznych w tym zakresie, ograniczenia dotyczące ponownego wykorzystywania danych w państwach trzecich lub kategorii osób, które są uprawnione do przekazywania takich danych do państw trzecich, lub, w wyjątkowych przypadkach, ograniczenia dotyczące przekazywania do państw trzecich.

14.   Osoba fizyczna lub prawna, której przyznano prawo do ponownego wykorzystywania danych nieosobowych, może przekazywać te dane tylko do tych państw trzecich, w przypadku których spełnione są wymogi określone w ust. 10, 12 i 13.

1.   Na potrzeby wykonywania zadań, o których mowa w niniejszym artykule, każde państwo członkowskie wyznacza co najmniej jeden właściwy podmiot, którym może być podmiot właściwy w zakresie szczególnych sektorów, w celu udzielania pomocy podmiotom sektora publicznego udzielającym dostępu lub odmawiającym udzielenia dostępu do celów ponownego wykorzystywania kategorii danych, o których mowa w art. 3 ust. 1. Państwa członkowskie mogą ustanowić jeden nowy właściwy podmiot lub większą ich liczbę albo opierać się na istniejących podmiotach sektora publicznego lub na wewnętrznych służbach podmiotów sektora publicznego spełniających warunki określone w niniejszym rozporządzeniu.

2.   Właściwe podmioty mogą zostać upoważnione do udzielania dostępu do celów ponownego wykorzystywania kategorii danych, o których mowa w art. 3 ust. 1, zgodnie z prawem Unii lub prawem krajowym, w którym przewidziano udzielenie takiego dostępu. W przypadku gdy takie właściwe podmioty udzielają lub odmawiają udzielenia dostępu do celów ponownego wykorzystywania, stosuje się do nich art. 4, 5, 6 i 9.

3.   Właściwym podmiotom należy zapewnić odpowiednie zasoby prawne, finansowe, techniczne i ludzkie do wykonywania powierzonych im zadań, w tym niezbędną wiedzę techniczną, aby były w stanie przestrzegać odpowiednich przepisów prawa Unii lub prawa krajowego dotyczących systemów dostępu do kategorii danych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

4.   Pomoc, o której mowa w ust. 1, obejmuje, w razie potrzeby:

5.   Każde państwo członkowskie powiadamia Komisję o danych identyfikacyjnych właściwych podmiotów wyznaczonych na podstawie ust. 1 do dnia 24 września 2023 r. Każde państwo członkowskie powiadamia również Komisję o wszelkich późniejszych zmianach danych identyfikacyjnych tych właściwych podmiotów.

1.   O ile zgodnie z prawem krajowym nie zostały określone krótsze terminy, właściwe podmioty sektora publicznego lub właściwe podmioty, o których mowa w art. 7 ust. 1, podejmują decyzję w sprawie wniosku o  ponowne_wykorzystywanie kategorii danych, o których mowa w art. 3 ust. 1, w terminie dwóch miesięcy od dnia otrzymania wniosku.

W przypadku wyjątkowo obszernych i złożonych wniosków o  ponowne_wykorzystywanie, termin dwóch tygodni może zostać przedłużony do 30 dni. W takich przypadkach właściwe podmioty sektora publicznego lub właściwe podmioty, o których mowa w art. 7 ust. 1, powiadamiają jak najszybciej wnioskodawcę o tym, że do przeprowadzenia procedury potrzeba więcej czasu, wraz z uzasadnieniem tego opóźnienia.

2.   Każda osoba fizyczna lub prawna, której bezpośrednio dotyczy decyzja, o której mowa w ust. 1, ma prawo do skutecznego środka zaskarżenia w państwie członkowskim, w którym znajduje się dany podmiot. Takie prawo do środka zaskarżenia musi zostać ustanowione w prawie krajowym i obejmować możliwość kontroli przez bezstronny podmiot posiadający odpowiednią wiedzę fachową – taki jak krajowy organ ochrony konkurencji, odpowiedni organ regulujący dostęp do dokumentów, organ nadzorczy ustanowiony zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2016/679 lub krajowy organ sądowy – którego decyzje są wiążące dla danego podmiotu sektora publicznego lub właściwego podmiotu.

1.   Każdy dostawca usług pośrednictwa danych, który zamierza świadczyć usługi pośrednictwa danych, o których mowa w art. 10, dokonuje zgłoszenia do organu właściwego do spraw usług pośrednictwa danych, o którym mowa w art. 13.

2.   Do celów niniejszego rozporządzenia uznaje się, że dostawca usług pośrednictwa danych posiadający jednostki organizacyjne w więcej niż jednym państwie członkowskim podlega jurysdykcji państwa członkowskiego, w którym ma swoją główną jednostkę organizacyjną, bez uszczerbku dla przepisów prawa Unii regulujących transgraniczne roszczenia odszkodowawcze i powiązane postępowania.

3.   Dostawca usług pośrednictwa danych, który nie ma w Unii jednostki organizacyjnej, ale oferuje w Unii usługi pośrednictwa danych, o których mowa w 10, wyznacza przedstawiciela prawnego w jednym z państw członkowskich, w których usługi te są oferowane.

Do celów zapewnienia przestrzegania niniejszego rozporządzenia przedstawiciel_prawny musi być upoważniony przez dostawcę usług pośrednictwa danych, by organy właściwe do spraw usług pośrednictwa danych lub osoby, których dane dotyczą, i posiadacze danych mogli się zwracać jednocześnie do przedstawiciela prawnego i dostawcy usług pośrednictwa danych albo do przedstawiciela prawnego zamiast do dostawcy usług pośrednictwa danych we wszystkich kwestiach dotyczących świadczonych usług pośrednictwa danych. Przedstawiciel prawny współpracuje z organami właściwymi do spraw usług pośrednictwa danych i na żądanie szczegółowo przedstawia im działania i przepisy wprowadzone przez dostawcę usług pośrednictwa danych w celu zapewnienia przestrzegania niniejszego rozporządzenia.

Uznaje się, że dostawca usług pośrednictwa danych podlega jurysdykcji tego państwa członkowskiego, w którym znajduje się jego przedstawiciel_prawny. Wyznaczenie przedstawiciela prawnego przez dostawcę usług pośrednictwa danych pozostaje bez uszczerbku dla działań prawnych, które mogą zostać podjęte przeciwko dostawcy usług pośrednictwa danych.

4.   Po dokonaniu zgłoszenia zgodnie z ust. 1 dostawca usług pośrednictwa danych może rozpocząć działalność z zastrzeżeniem warunków określonych w niniejszym rozdziale.

5.   Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, uprawnia dostawcę usług pośrednictwa danych do świadczenia usług pośrednictwa danych we wszystkich państwach członkowskich.

6.   Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, musi zawierać następujące informacje:

7.   Organ właściwy do spraw usług pośrednictwa danych zapewnia, by procedura zgłoszenia była niedyskryminująca i nie zakłócała konkurencji.

8.   Na wniosek dostawcy usług pośrednictwa danych organ właściwy do spraw usług pośrednictwa danych wydaje w terminie jednego tygodnia od zgłoszenia wypełnionego w sposób należyty i całkowity standardowe oświadczenie, potwierdzające, że dostawca usług pośrednictwa danych dokonał zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, oraz że zgłoszenie zawiera informacje, o których mowa w ust. 6.

9.   Na wniosek dostawcy usług pośrednictwa danych, organ właściwy do spraw usług pośrednictwa danych potwierdza, że dostawca usług pośrednictwa danych przestrzega niniejszego artykułu oraz art. 12. Po otrzymaniu takiego potwierdzenia dostawca usług pośrednictwa danych może w swojej komunikacji pisemnej i ustnej posługiwać się oznakowaniem „uznany w Unii dostawca usług pośrednictwa danych” oraz używać wspólnego logo.

Aby zapewnić łatwą rozpoznawalność uznanych w Unii dostawców usług pośrednictwa danych w całej Unii, Komisja ustanawia w drodze aktów wykonawczych projekt wspólnego logo. Uznani w Unii dostawcy usług pośrednictwa danych wyraźnie eksponują wspólne logo na każdej publikacji w internecie i poza nim, odnoszącej się do ich działalności związanej z pośrednictwem danych.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 33 ust. 2.

10.   Organ właściwy do spraw usług pośrednictwa danych niezwłocznie powiadamia drogą elektroniczną Komisję o każdym nowym zgłoszeniu. Komisja prowadzi i regularnie aktualizuje publiczny rejestr wszystkich dostawców usług pośrednictwa danych świadczących swoje usługi w Unii Informacje, o których mowa w ust. 6 lit. a), b), c), d),f) i g), są publikowane w publicznym rejestrze.

11.   Organ właściwy do spraw usług pośrednictwa danych może pobierać opłaty za zgłoszenie zgodnie z prawem krajowym. Opłaty te muszą być proporcjonalne i obiektywne oraz muszą opierać się na kosztach administracyjnych związanych z monitorowaniem spełniania wymogów i innymi działaniami związanymi z kontrolą rynku prowadzonymi przez organy właściwe do spraw usług pośrednictwa danych w związku ze zgłoszeniami dotyczącymi usług pośrednictwa danych. W przypadku MŚP i przedsiębiorstw typu start-up organ właściwy do spraw usług pośrednictwa danych może pobierać obniżoną opłatę lub zrezygnować z pobrania opłaty.

12.   Dostawcy usług pośrednictwa danych powiadamiają organy właściwe do spraw usług pośrednictwa danych o wszelkich zmianach informacji przekazanych na podstawie ust. 6 w terminie 14 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana.

13.   W przypadku gdy dostawca usług pośrednictwa danych zaprzestaje swojej działalności, zgłasza ten fakt w terminie 15 dni odpowiedniemu organowi właściwemu do spraw pośrednictwa danych określonemu zgodnie z ust. 1, 2 i 3.

14.   Organ właściwy do spraw usług pośrednictwa danych niezwłocznie powiadamia Komisję drogą elektroniczną o każdym zgłoszeniu, o którym mowa w ust. 12 i 13. Komisja odpowiednio aktualizuje publiczny rejestr dostawców usług pośrednictwa danych w Unii.

1.   Każde państwo członkowskie wyznacza co najmniej jeden organ właściwy do wykonywania zadań związanych z procedurą zgłaszania dotyczącą usług pośrednictwa danych i powiadamia Komisję o danych identyfikacyjnych tych właściwych organów do dnia 24 września 2023 r. Każde państwo członkowskie powiadamia również Komisję o wszelkich późniejszych zmianach danych identyfikacyjnych tych właściwych organów.

2.   Organy właściwe do spraw usług pośrednictwa danych muszą spełniać wymogi określone art. 26.

3.   Uprawnienia organów właściwych do spraw usług pośrednictwa danych nie naruszają uprawnień organów ochrony danych, krajowych organów ochrony konkurencji, organów odpowiedzialnych za cyberbezpieczeństwo oraz innych odpowiednich organów sektorowych. Zgodnie z zakresem właściwości każdego z nich na podstawie prawa Unii i prawa krajowego organy te ustanawiają ścisłą współpracę i wymieniają się informacjami, które są niezbędne do wykonywania ich zadań w odniesieniu do dostawców usług pośrednictwa danych, oraz dbają o spójność w zakresie decyzji podejmowanych w związku ze stosowaniem niniejszego rozporządzenia.

1.   Organy właściwe do spraw usług pośrednictwa danych monitorują i nadzorują spełnianie przez dostawców usług pośrednictwa danych wymogów niniejszego rozdziału. Organy właściwe do spraw usług pośrednictwa danych mogą również monitorować i nadzorować spełnianie tych wymogów przez dostawców usług pośrednictwa danych na podstawie wniosków osób fizycznych lub prawnych.

2.   Organy właściwe do spraw usług pośrednictwa danych są uprawnione do zwracania się do dostawców usług pośrednictwa danych lub ich przedstawicieli prawnych z wnioskiem o wszelkie informacje niezbędne do zweryfikowania spełniania wymogów określonych w niniejszym rozdziale. Każdy wniosek o informacje musi być proporcjonalny do wykonywanego zadania i musi być uzasadniony.

3.   W przypadku ustalenia przez organ właściwy do spraw usług pośrednictwa danych, że dostawca usług pośrednictwa danych nie spełnia co najmniej jednego wymogu określonego w niniejszym rozdziale, organ ten powiadamia dostawcę usług pośrednictwa danych o swoich ustaleniach i daje mu możliwość przedstawienia swojego stanowiska w terminie 30 dni od dnia otrzymania powiadomienia.

4.   Organ właściwy do spraw usług pośrednictwa danych jest uprawniony do żądania zaprzestania naruszeń, o których mowa w ust. 3, w rozsądnym terminie lub – w przypadku poważnego naruszenia – niezwłocznie, a także przyjmuje odpowiednie i proporcjonalne środki służące spełnianiu wymogów. W związku z tym organy właściwe do spraw usług pośrednictwa danych są w stosownych przypadkach uprawnione do:

Organ właściwy do spraw usług pośrednictwa danych zwraca się do Komisji o usunięcie dostawcy usług pośrednictwa danych z rejestru dostawców usług pośrednictwa danych po nakazaniu zaprzestania świadczenia usługi pośrednictwa danych zgodnie z akapitem pierwszym lit. c).

Jeżeli dostawca usług pośrednictwa danych usunie naruszenia, dokonuje do organu właściwego do spraw usług pośrednictwa danych ponownego zgłoszenia. Organ właściwy do spraw usług pośrednictwa danych powiadamia Komisję o każdym ponownym zgłoszeniu.

5.   W przypadku gdy niemający jednostki organizacyjnej w Unii dostawca usług pośrednictwa danych nie wyznaczy przedstawiciela prawnego lub przedstawiciel_prawny nie dostarczy na żądanie organu właściwego do spraw usług pośrednictwa danych niezbędnych informacji, które w pełni wykazują przestrzeganie niniejszego rozporządzenia, organ właściwy do spraw usług pośrednictwa danych jest uprawniony do przesunięcia rozpoczęcia lub zawieszenia świadczenia usługi pośrednictwa danych do czasu wyznaczenia przedstawiciela prawnego lub dostarczenia niezbędnych informacji.

6.   Organy właściwe do spraw usług pośrednictwa danych niezwłocznie powiadamiają zainteresowanego dostawcę usług pośrednictwa danych o środkach nałożonych zgodnie z ust. 4 i 5 oraz o powodach ich nałożenia, jak również o niezbędnych środkach, jakie należy wprowadzić w celu usunięcia odpowiednich niedociągnięć, i wyznaczają rozsądny – ale nie dłuższy niż 30 dni – termin na zastosowanie tych środków.

7.   Jeżeli dostawca usług pośrednictwa danych ma swoją główną jednostkę organizacyjną lub swojego przedstawiciela prawnego w państwie członkowskim, ale świadczy usługi w innych państwach członkowskich, organ właściwy do spraw usług pośrednictwa danych państwa członkowskiego, w którym znajduje się główna_jednostka_organizacyjna lub przedstawiciel_prawny, oraz organy właściwe do spraw usług pośrednictwa danych innych państw członkowskich, w których dostawca świadczy usługi, współpracują i udzielają sobie wzajemnej pomocy. Taka pomoc i współpraca mogą obejmować wymianę między zainteresowanymi organami właściwymi do spraw usług pośrednictwa danych informacji do celów ich zadań na podstawie niniejszego rozporządzenia oraz uzasadnione wnioski o wprowadzenie środków, o których mowa w niniejszym artykule.

W przypadku gdy organ właściwy do spraw usług pośrednictwa danych jednego państwa członkowskiego zwraca się o pomoc do organu właściwego do spraw usług pośrednictwa danych innego państwa członkowskiego, przedkłada przy tym uzasadniony wniosek. Organ właściwy do spraw usług pośrednictwa danych, do którego zwrócono się z takim wnioskiem, udziela odpowiedzi bez zbędnej zwłoki i w terminie proporcjonalnym do pilności wniosku.

Wszelkie informacje wymieniane w ramach pomocy, o którą zwraca się i której udziela się na podstawie niniejszego ustępu, są wykorzystywane jedynie w odniesieniu do kwestii, w której o nie wnioskowano.

1.   Każde państwo członkowskie wyznacza co najmniej jeden właściwy organ odpowiedzialny za prowadzenie jego publicznego krajowego rejestru uznanych organizacji altruizmu danych.

Organy właściwe do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych muszą spełniać wymogi określone w art. 26.

2.   Każde państwo członkowskie powiadamia Komisję o danych identyfikacyjnych swoich organów właściwych do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych do dnia 24 września 2023 r. Każde państwo członkowskie powiadamia również Komisję o wszelkich późniejszych zmianach danych identyfikacyjnych tych właściwych organów.

3.   Organ właściwy do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych w państwie członkowskim wykonuje swoje zadania we współpracy z odpowiednim organem ochrony danych, jeżeli zadania takie związane są z  przetwarzaniem danych osobowych, oraz z odpowiednimi organami sektorowymi tego państwa członkowskiego.

1.   Organy właściwe do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych monitorują i nadzorują spełnianie przez uznane organizacje altruizmu danych wymogów określonych w niniejszym rozdziale. Organ właściwy do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych może również monitorować i nadzorować spełnianie tych wymogów przez takie uznane organizacje altruizmu danych na podstawie wniosków osób fizycznych lub prawnych.

2.   Organy właściwe do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych są uprawnione do zwracania się do uznanych organizacji altruizmu danych z wnioskiem o informacje niezbędne do zweryfikowania spełniania wymogów określonych w niniejszym rozdziale. Każdy wniosek o informacje musi być proporcjonalny do wykonywanego zadania i musi być uzasadniony.

3.   W przypadku ustalenia przez organ właściwy do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych, że uznana organizacja altruizmu danych nie spełnia co najmniej jednego wymogu określonego w niniejszym rozdziale, organ ten powiadamia tę uznaną organizację altruizmu danych o swoich ustaleniach i daje jej możliwość przedstawienia swojego stanowiska w terminie 30 dni od dnia otrzymania powiadomienia.

4.   Organ właściwy do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych jest uprawniony do żądania zaprzestania naruszeń, o których mowa w ust. 3, niezwłocznie albo w rozsądnym terminie, a także przyjmuje odpowiednie i proporcjonalne środki służące zapewnieniu spełnianiu wymogów.

5.   Jeżeli uznana organizacja altruizmu danych nie spełnia co najmniej jednego wymogu określonego w niniejszym rozdziale, nawet po otrzymaniu od organu właściwego do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych powiadomienia zgodnie z ust. 3, ta uznana organizacja altruizmu danych:

Decyzja o pozbawieniu prawa do posługiwania się oznakowaniem „uznana w Unii organizacja altruizmu danych” podjęta na podstawie akapitu pierwszego lit. a) jest podawana do wiadomości publicznej przez organ właściwy do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych.

6.   Jeżeli uznana organizacja altruizmu danych ma swoją główną jednostkę organizacyjną lub swojego przedstawiciela prawnego w państwie członkowskim, ale prowadzi działalność w innych państwach członkowskich, organ właściwy do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych państwa członkowskiego, w którym znajdują się główna_jednostka_organizacyjna lub przedstawiciel_prawny, oraz organy właściwe do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych innych państw członkowskich, w których podmiot prowadzi działalność, współpracują i udzielają sobie wzajemnej pomocy. Taka pomoc i współpraca mogą obejmować wymianę między zainteresowanymi organami właściwymi do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych informacji do celów ich zadań na podstawie niniejszego rozporządzenia oraz uzasadnione wnioski o wprowadzenie środków, o których mowa w niniejszym artykule.

W przypadku gdy organ właściwy do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych jednego państwa członkowskiego zwraca się o pomoc do organu właściwego do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych innego państwa członkowskiego, przedkłada przy tym uzasadniony wniosek. Organ właściwy do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych, do którego zwrócono się z takim wnioskiem, udziela odpowiedzi bez zbędnej zwłoki i w terminie proporcjonalnym do pilności wniosku.

Wszelkie informacje wymieniane w ramach pomocy, o którą zwraca się i której udziela się na podstawie niniejszego ustępu, są wykorzystywane jedynie w odniesieniu do kwestii, w której o nie wnioskowano.

1.   Podmiot sektora publicznego, osoba fizyczna lub prawna, którym przyznano prawo do ponownego wykorzystywania danych na podstawie rozdziału II, dostawca usług pośrednictwa danych lub uznana organizacja altruizmu danych wprowadzają wszelkie uzasadnione środki techniczne, prawne i organizacyjne, w tym uzgodnienia umowne, w celu zapobiegania międzynarodowemu przekazywaniu danych nieosobowych będących w posiadaniu Unii lub międzynarodowemu dostępowi administracji rządowej do takich danych, w przypadku gdy takie przekazywanie lub dostęp pozostawały w sprzeczności z prawem Unii lub prawem krajowym danego państwa członkowskiego, bez uszczerbku dla ust. 2 lub 3.

2.   Orzeczenia lub wyroki sądu lub trybunału państwa trzeciego oraz decyzje organu administracyjnego państwa trzeciego nakazujące podmiotowi sektora publicznego, osobie fizycznej lub prawnej, której przyznano prawo do ponownego wykorzystywania danych na podstawie rozdziału II, dostawcy usług pośrednictwa danych lub uznanej organizacji altruizmu danych przekazanie objętych zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia danych nieosobowych będących w posiadaniu Unii lub udzielenie do nich dostępu uznaje się lub podlegać wykonuje wyłącznie wtedy, gdy są oparte na obowiązującej między wzywającym państwem trzecim a Unią umowie międzynarodowej, takiej jak umowa o wzajemnej pomocy prawnej, lub na umowie tego rodzaju między wzywającym państwem trzecim a państwem członkowskim.

3.   Przy braku umowy międzynarodowej, o której mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, w przypadku gdy podmiot_sektora_publicznego, osoba fizyczna lub prawna, której przyznano prawo do ponownego wykorzystywania danych na podstawie rozdziału II, dostawca usług pośrednictwa danych lub uznana organizacja altruizmu danych jest adresatem orzeczenia lub wyroku sądu lub trybunału państwa trzeciego lub decyzji organu administracyjnego państwa trzeciego nakazującej przekazanie objętych zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia danych nieosobowych będących w posiadaniu Unii lub udzielenia do nich dostępu, a zastosowanie się do takiej decyzji wiązałoby się dla adresata z ryzykiem pozostawania w sprzeczności z prawem Unii lub z prawem krajowym danego państwa członkowskiego, przekazanie takich danych organowi państwa trzeciego lub udzielenie mu dostępu do takich danych może mieć miejsce wyłącznie gdy:

4.   Jeżeli warunki określone w ust. 2 lub 3 są spełnione, podmiot_sektora_publicznego, osoba fizyczna lub prawna, którym przyznano prawo do ponownego wykorzystywania danych na podstawie rozdziału II, dostawca usług pośrednictwa danych lub uznana organizacja altruizmu danych dostarczają minimalną ilość danych dozwoloną w odpowiedzi na wniosek, na podstawie racjonalnej interpretacji wniosku.

5.   Podmiot sektora publicznego, osoba fizyczna lub prawna, którym przyznano prawo do ponownego wykorzystywania danych na podstawie rozdziału II, dostawca usług pośrednictwa danych oraz uznana organizacja altruizmu danych informują – przed zastosowaniem się do tego wniosku – posiadacza danych o istnieniu wniosku organu administracyjnego państwa trzeciego o  dostęp do jego danych, z wyjątkiem gdy wniosek służy celom ścigania przestępstw, i tak długo, jak jest to konieczne do zachowania skuteczności działań w zakresie ścigania przestępstw.