keyboard_tab Digital Governance Act 2022/0868 PL

1.   Podmioty sektora publicznego, które na mocy prawa krajowego są właściwe do udzielania lub odmowy udzielania dostępu do celów ponownego wykorzystywania co najmniej jednej kategorii danych, o których mowa w art. 3 ust. 1, muszą u dostępniać publicznie warunki, które muszą zostać spełnione w celu zezwolenia na takie ponowne_wykorzystywanie, oraz procedurę występowania z wnioskiem o  ponowne_wykorzystywanie za pośrednictwem pojedynczego punktu informacyjnego, o którym mowa w art. 8. Podmiotom sektora publicznego mogą pomagać w udzielaniu lub odmowie udzielania dostępu do celów ponownego wykorzystania właściwe podmioty określone w art. 7 ust. 1.

Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sektora publicznego były wyposażone w niezbędne zasoby w celu przestrzegania niniejszego artykułu.

2.   W odniesieniu do kategorii danych i celów ponownego wykorzystywania oraz charakteru danych, na których ponowne_wykorzystywanie zezwolono, warunki ponownego wykorzystywania muszą być niedyskryminujące, przejrzyste, proporcjonalne i obiektywnie uzasadnione. Warunki te nie mogą być stosowane do ograniczania konkurencji.

3.   Podmioty sektora publicznego zapewniają, zgodnie z prawem Unii i prawem krajowym, aby chroniony charakter danych został zachowany. Mogą one ustanawiać następujące wymagania:

4.   W przypadku ponownego wykorzystywania, na które zezwolono zgodnie z ust. 3 lit. b) i c), podmioty sektora publicznego nakładają warunki, które pozwalają zachować integralność funkcjonowania systemów technicznych wykorzystywanego bezpiecznego środowiska przetwarzania. Podmiot sektora publicznego zastrzega sobie prawo weryfikacji procesu, środków oraz wszelkich wyników przetwarzania danych przez ponownego użytkownika, aby zachować integralność ochrony danych oraz zastrzega sobie prawo do zakazania wykorzystywania takich wyników, które zawierają informacje zagrażające prawom i interesom osób trzecich. Decyzja o zakazie wykorzystywania wyników musi być zrozumiała i przejrzysta dla ponownego użytkownika.

5.   O ile w prawie krajowym nie ustanowiono szczególnych zabezpieczeń dotyczących mających zastosowanie obowiązków w zakresie zachowania poufności związanych z ponownym wykorzystywaniem danych, o których mowa w art. 3 ust. 1, podmiot_sektora_publicznego uzależnia ponowne_wykorzystywanie danych przekazanych zgodnie z ust. 3 niniejszego artykułu od przestrzegania przez ponownego użytkownika obowiązku w zakresie zachowania poufności, zgodnie z którym zakazane jest ujawniania informacji, które stwarzają zagrożenie dla praw i interesów osób trzecich, a które pomimo wprowadzonych zabezpieczeń mogłyby się znaleźć w posiadaniu ponownego użytkownika. Ponowni użytkownicy mają zakaz deanonimizacji osób, których dane dotyczą, i podejmują środki techniczne i operacyjne w celu zapobieżenia deanonimizacji oraz zawiadomienia podmiotu sektora publicznego o wszelkich naruszeniach ochrony danych prowadzących do deanonimizacji osób zainteresowanych, których dane dotyczą. W przypadku niedozwolonego ponownego wykorzystywania danych nieosobowych ponowny użytkownik bez zwłoki i – w stosownych przypadkach – z pomocą podmiotu sektora publicznego informuje osoby prawne, na których prawa i interesy może to mieć wpływ.

6.   W przypadku gdy nie można zezwolić na ponowne_wykorzystywanie danych zgodnie z obowiązkami określonymi w ust. 3 i 4 niniejszego artykułu i nie ma podstawy prawnej do przesłania danych na podstawie rozporządzenia (UE) 2016/679, podmiot_sektora_publicznego dokłada wszelkich starań zgodnie z prawem Unii i prawem krajowym, by potencjalnym ponownym użytkownikom udzielić pomocy w uzyskiwaniu zgody osób, których dane dotyczą, lub pozwolenia posiadaczy danych – na których prawa i interesy takie ponowne_wykorzystywanie może mieć wpływ – oraz – o ile jest to możliwe – bez powodowania nieproporcjonalnie dużego obciążenia dla danego podmiotu sektora publicznego. Podmiotowi sektora publicznego mogą pomagać w udzielaniu takiej pomocy właściwe podmioty, o których mowa w art. 7 ust. 1.

7.   Na ponowne_wykorzystywanie danych można zezwolić wyłącznie z poszanowaniem praw własności intelektualnej. Prawo producenta bazy danych ustanowione w art. 7 ust. 1 dyrektywy 96/9/WE nie może być wykonywane przez podmioty sektora publicznego w celu uniemożliwienia ponownego wykorzystywania danych lub ograniczenia ponownego wykorzystywania w zakresie wykraczającym poza ograniczenia określone w niniejszym rozporządzeniu.

8.   W przypadku gdy dane, o które się zwrócono, są uznawane za poufne zgodnie z prawem Unii lub prawem krajowym dotyczącym poufności informacji handlowych lub statystycznych, podmioty sektora publicznego zapewniają, aby w wyniku zezwolenia na ponowne_wykorzystywanie nie zostały ujawnione dane poufne, chyba że na takie ponowne_wykorzystywanie zezwolono zgodnie z ust. 6.

9.   W przypadku gdy ponowny użytkownik zamierza przekazać do państwa trzeciego dane nieosobowe chronione ze względów określonych w art. 3 ust. 1, informuje o swoim zamiarze przekazania takich danych podmiot_sektora_publicznego, podając w momencie składania wniosku o  ponowne_wykorzystywanie takich danych również cel tego przekazania. W przypadku ponownego wykorzystywania zgodnie z ust. 6 niniejszego artykułu ponowny użytkownik, w stosownych przypadkach z pomocą podmiotu sektora publicznego, informuje osobę prawną, na której prawa i interesy może to mieć wpływ, o swoim zamiarze, celu oraz o odpowiednich zabezpieczeniach. Podmiot sektora publicznego nie zezwala na ponowne_wykorzystywanie, o ile dana osoba prawna nie udzieli pozwolenia na przekazanie.

10.   Podmioty sektora publicznego przesyłają poufne dane nieosobowe lub dane chronione prawami własności intelektualnej ponownemu użytkownikowi, który zamierza przekazać te dane do państwa trzeciego innego niż państwo wyznaczone zgodnie z ust. 12 wyłącznie wtedy, gdy ponowny użytkownik zobowiąże się na podstawie umowy do:

11.   Podmioty sektora publicznego, w stosownych przypadkach i w miarę swoich zdolności, udzielają ponownym użytkownikom wskazówek oraz udzielają pomocy w wypełnianiu obowiązków, o których mowa w ust. 10 niniejszego artykułu.

Aby udzielać pomocy podmiotom sektora publicznego i ponownym użytkownikom, Komisja może przyjmować akty wykonawcze określające wzory klauzul umownych dotyczących wypełniania obowiązków, o których mowa w ust. 10 niniejszego artykułu. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 33 ust. 3.

12.   Jeżeli jest to uzasadnione ze względu na znaczącą liczbę wniosków składanych w całej Unii dotyczących ponownego wykorzystywania danych nieosobowych w określonych państwach trzecich, Komisja może przyjąć akty wykonawcze, w których stwierdza, że stosowane przez dane państwo trzecie rozwiązania prawne, w zakresie nadzoru i egzekwowania przepisów:

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 33 ust. 3.

13.   Na podstawie szczególnych aktów ustawodawczych Unii można do celów niniejszego artykułu uznać niektóre kategorie danych nieosobowych będące w posiadaniu podmiotów sektora publicznego za szczególnie chronione w najwyższym stopniu, w przypadku gdy ich przekazanie do państw trzecich może zagrozić celom polityki publicznej Unii, takim jak bezpieczeństwo i zdrowie publiczne, lub może prowadzić do ryzyka deanonimizacji zanonimizowanych danych nieosobowych. W przypadku gdy taki akt zostanie przyjęty, Komisja przyjmuje zgodnie z art. 32 akty delegowane uzupełniające niniejsze rozporządzenie poprzez ustanowienie warunków szczególnych mających zastosowanie do przekazywania takich danych do państw trzecich.

Te warunki szczególne są ustalane w oparciu o charakter określonych w szczególnym akcie ustawodawczym Unii kategorii danych nieosobowych oraz w oparciu o powody uznania tych kategorii za szczególnie chronione w najwyższym stopniu, z uwzględnieniem ryzyka deanonimizacji zanonimizowanych danych nieosobowych. Te warunki szczególne muszą być niedyskryminujące i ograniczone do tego, co jest niezbędne do osiągnięcia celów polityki publicznej Unii określonych w tym akcie, zgodnie z międzynarodowymi zobowiązaniami Unii.

Jeżeli wymagają tego szczególne akty ustawodawcze Unii, o których mowa w akapicie pierwszym, takie warunki szczególne mogą obejmować warunki mające zastosowanie do przekazywania lub uzgodnień technicznych w tym zakresie, ograniczenia dotyczące ponownego wykorzystywania danych w państwach trzecich lub kategorii osób, które są uprawnione do przekazywania takich danych do państw trzecich, lub, w wyjątkowych przypadkach, ograniczenia dotyczące przekazywania do państw trzecich.

14.   Osoba fizyczna lub prawna, której przyznano prawo do ponownego wykorzystywania danych nieosobowych, może przekazywać te dane tylko do tych państw trzecich, w przypadku których spełnione są wymogi określone w ust. 10, 12 i 13.

1.   Podmioty sektora publicznego, które zezwalają na ponowne_wykorzystywanie kategorii danych, o których mowa w art. 3 ust. 1, mogą pobierać opłaty za zezwolenie na ponowne_wykorzystywanie takich danych.

2.   Opłaty pobierane zgodnie z ust. 1 muszą być niedyskryminujące, przejrzyste, proporcjonalne i obiektywnie uzasadnione oraz nie mogą ograniczać konkurencji.

3.   Podmioty sektora publicznego zapewniają możliwość uiszczania opłat także przez internet za pośrednictwem powszechnie dostępnej transgranicznej usługi płatniczej, bez dyskryminacji ze względu na miejsce prowadzenia działalności przez dostawcę usług płatniczych, miejsce wydania instrumentu płatniczego lub lokalizację rachunku płatniczego w Unii.

4.   Jeżeli podmioty sektora publicznego pobierają opłaty, podejmują one działania mające na celu stwarzanie zachęt do ponownego wykorzystywania kategorii danych, o których mowa w art. 3 ust. 1, do celów niekomercyjnych, takich jak cele badań naukowych, oraz przez MŚP i przedsiębiorstwa typu start-up zgodnie z zasadami pomocy państwa. W związku z tym podmioty sektora publicznego mogą również u dostępniać dane za obniżoną opłatą lub nieodpłatnie, w szczególności MŚP i przedsiębiorstwom typu start-up, społeczeństwu obywatelskiemu oraz placówkom edukacyjnym. W tym celu podmioty sektora publicznego mogą sporządzić wykaz kategorii ponownych użytkowników, którym u dostępnia się dane do ponownego wykorzystywania za obniżoną opłatą lub nieodpłatnie. Wykaz ten wraz z kryteriami stosowanymi do jego sporządzenia podaje się do wiadomości publicznej.

5.   Opłaty muszą wynikać z kosztów związanych z prowadzeniem procedur dotyczących wniosków o  ponowne_wykorzystywanie kategorii danych, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz ograniczać się do niezbędnych kosztów związanych z:

6.   Kryteria i metodyka obliczania opłat są określane przez państwa członkowskie i publikowane. Podmiot sektora publicznego publikuje opis głównych kategorii kosztów oraz zasad stosowanych przy ich rozdziale.

1.   O ile zgodnie z prawem krajowym nie zostały określone krótsze terminy, właściwe podmioty sektora publicznego lub właściwe podmioty, o których mowa w art. 7 ust. 1, podejmują decyzję w sprawie wniosku o  ponowne_wykorzystywanie kategorii danych, o których mowa w art. 3 ust. 1, w terminie dwóch miesięcy od dnia otrzymania wniosku.

W przypadku wyjątkowo obszernych i złożonych wniosków o  ponowne_wykorzystywanie, termin dwóch tygodni może zostać przedłużony do 30 dni. W takich przypadkach właściwe podmioty sektora publicznego lub właściwe podmioty, o których mowa w art. 7 ust. 1, powiadamiają jak najszybciej wnioskodawcę o tym, że do przeprowadzenia procedury potrzeba więcej czasu, wraz z uzasadnieniem tego opóźnienia.

2.   Każda osoba fizyczna lub prawna, której bezpośrednio dotyczy decyzja, o której mowa w ust. 1, ma prawo do skutecznego środka zaskarżenia w państwie członkowskim, w którym znajduje się dany podmiot. Takie prawo do środka zaskarżenia musi zostać ustanowione w prawie krajowym i obejmować możliwość kontroli przez bezstronny podmiot posiadający odpowiednią wiedzę fachową – taki jak krajowy organ ochrony konkurencji, odpowiedni organ regulujący dostęp do dokumentów, organ nadzorczy ustanowiony zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2016/679 lub krajowy organ sądowy – którego decyzje są wiążące dla danego podmiotu sektora publicznego lub właściwego podmiotu.

1.   Każdy dostawca usług pośrednictwa danych, który zamierza świadczyć usługi pośrednictwa danych, o których mowa w art. 10, dokonuje zgłoszenia do organu właściwego do spraw usług pośrednictwa danych, o którym mowa w art. 13.

2.   Do celów niniejszego rozporządzenia uznaje się, że dostawca usług pośrednictwa danych posiadający jednostki organizacyjne w więcej niż jednym państwie członkowskim podlega jurysdykcji państwa członkowskiego, w którym ma swoją główną jednostkę organizacyjną, bez uszczerbku dla przepisów prawa Unii regulujących transgraniczne roszczenia odszkodowawcze i powiązane postępowania.

3.   Dostawca usług pośrednictwa danych, który nie ma w Unii jednostki organizacyjnej, ale oferuje w Unii usługi pośrednictwa danych, o których mowa w 10, wyznacza przedstawiciela prawnego w jednym z państw członkowskich, w których usługi te są oferowane.

Do celów zapewnienia przestrzegania niniejszego rozporządzenia przedstawiciel_prawny musi być upoważniony przez dostawcę usług pośrednictwa danych, by organy właściwe do spraw usług pośrednictwa danych lub osoby, których dane dotyczą, i posiadacze danych mogli się zwracać jednocześnie do przedstawiciela prawnego i dostawcy usług pośrednictwa danych albo do przedstawiciela prawnego zamiast do dostawcy usług pośrednictwa danych we wszystkich kwestiach dotyczących świadczonych usług pośrednictwa danych. Przedstawiciel prawny współpracuje z organami właściwymi do spraw usług pośrednictwa danych i na żądanie szczegółowo przedstawia im działania i przepisy wprowadzone przez dostawcę usług pośrednictwa danych w celu zapewnienia przestrzegania niniejszego rozporządzenia.

Uznaje się, że dostawca usług pośrednictwa danych podlega jurysdykcji tego państwa członkowskiego, w którym znajduje się jego przedstawiciel_prawny. Wyznaczenie przedstawiciela prawnego przez dostawcę usług pośrednictwa danych pozostaje bez uszczerbku dla działań prawnych, które mogą zostać podjęte przeciwko dostawcy usług pośrednictwa danych.

4.   Po dokonaniu zgłoszenia zgodnie z ust. 1 dostawca usług pośrednictwa danych może rozpocząć działalność z zastrzeżeniem warunków określonych w niniejszym rozdziale.

5.   Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, uprawnia dostawcę usług pośrednictwa danych do świadczenia usług pośrednictwa danych we wszystkich państwach członkowskich.

6.   Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, musi zawierać następujące informacje:

7.   Organ właściwy do spraw usług pośrednictwa danych zapewnia, by procedura zgłoszenia była niedyskryminująca i nie zakłócała konkurencji.

8.   Na wniosek dostawcy usług pośrednictwa danych organ właściwy do spraw usług pośrednictwa danych wydaje w terminie jednego tygodnia od zgłoszenia wypełnionego w sposób należyty i całkowity standardowe oświadczenie, potwierdzające, że dostawca usług pośrednictwa danych dokonał zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, oraz że zgłoszenie zawiera informacje, o których mowa w ust. 6.

9.   Na wniosek dostawcy usług pośrednictwa danych, organ właściwy do spraw usług pośrednictwa danych potwierdza, że dostawca usług pośrednictwa danych przestrzega niniejszego artykułu oraz art. 12. Po otrzymaniu takiego potwierdzenia dostawca usług pośrednictwa danych może w swojej komunikacji pisemnej i ustnej posługiwać się oznakowaniem „uznany w Unii dostawca usług pośrednictwa danych” oraz używać wspólnego logo.

Aby zapewnić łatwą rozpoznawalność uznanych w Unii dostawców usług pośrednictwa danych w całej Unii, Komisja ustanawia w drodze aktów wykonawczych projekt wspólnego logo. Uznani w Unii dostawcy usług pośrednictwa danych wyraźnie eksponują wspólne logo na każdej publikacji w internecie i poza nim, odnoszącej się do ich działalności związanej z pośrednictwem danych.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 33 ust. 2.

10.   Organ właściwy do spraw usług pośrednictwa danych niezwłocznie powiadamia drogą elektroniczną Komisję o każdym nowym zgłoszeniu. Komisja prowadzi i regularnie aktualizuje publiczny rejestr wszystkich dostawców usług pośrednictwa danych świadczących swoje usługi w Unii Informacje, o których mowa w ust. 6 lit. a), b), c), d),f) i g), są publikowane w publicznym rejestrze.

11.   Organ właściwy do spraw usług pośrednictwa danych może pobierać opłaty za zgłoszenie zgodnie z prawem krajowym. Opłaty te muszą być proporcjonalne i obiektywne oraz muszą opierać się na kosztach administracyjnych związanych z monitorowaniem spełniania wymogów i innymi działaniami związanymi z kontrolą rynku prowadzonymi przez organy właściwe do spraw usług pośrednictwa danych w związku ze zgłoszeniami dotyczącymi usług pośrednictwa danych. W przypadku MŚP i przedsiębiorstw typu start-up organ właściwy do spraw usług pośrednictwa danych może pobierać obniżoną opłatę lub zrezygnować z pobrania opłaty.

12.   Dostawcy usług pośrednictwa danych powiadamiają organy właściwe do spraw usług pośrednictwa danych o wszelkich zmianach informacji przekazanych na podstawie ust. 6 w terminie 14 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana.

13.   W przypadku gdy dostawca usług pośrednictwa danych zaprzestaje swojej działalności, zgłasza ten fakt w terminie 15 dni odpowiedniemu organowi właściwemu do spraw pośrednictwa danych określonemu zgodnie z ust. 1, 2 i 3.

14.   Organ właściwy do spraw usług pośrednictwa danych niezwłocznie powiadamia Komisję drogą elektroniczną o każdym zgłoszeniu, o którym mowa w ust. 12 i 13. Komisja odpowiednio aktualizuje publiczny rejestr dostawców usług pośrednictwa danych w Unii.

1.   Każde państwo członkowskie wyznacza co najmniej jeden organ właściwy do wykonywania zadań związanych z procedurą zgłaszania dotyczącą usług pośrednictwa danych i powiadamia Komisję o danych identyfikacyjnych tych właściwych organów do dnia 24 września 2023 r. Każde państwo członkowskie powiadamia również Komisję o wszelkich późniejszych zmianach danych identyfikacyjnych tych właściwych organów.

2.   Organy właściwe do spraw usług pośrednictwa danych muszą spełniać wymogi określone art. 26.

3.   Uprawnienia organów właściwych do spraw usług pośrednictwa danych nie naruszają uprawnień organów ochrony danych, krajowych organów ochrony konkurencji, organów odpowiedzialnych za cyberbezpieczeństwo oraz innych odpowiednich organów sektorowych. Zgodnie z zakresem właściwości każdego z nich na podstawie prawa Unii i prawa krajowego organy te ustanawiają ścisłą współpracę i wymieniają się informacjami, które są niezbędne do wykonywania ich zadań w odniesieniu do dostawców usług pośrednictwa danych, oraz dbają o spójność w zakresie decyzji podejmowanych w związku ze stosowaniem niniejszego rozporządzenia.

1.   Organy właściwe do spraw usług pośrednictwa danych i organy właściwe do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych muszą być prawnie odrębne i funkcjonalnie niezależne od dostawców usług pośrednictwa danych lub uznanych organizacji altruizmu danych. Funkcje organów właściwych do spraw usług pośrednictwa danych i organów właściwych do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych może wykonywać ten sam organ. Państwa członkowskie mogą w tym celu ustanowić jeden nowy organ lub większą ich liczbę albo opierać się na istniejących organach.

2.   Organy właściwe do spraw usług pośrednictwa danych i organy właściwe do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych wykonują swoje zadania w sposób bezstronny, przejrzysty, spójny, wiarygodny i terminowy. Przy wykonywaniu swoich zadań dbają one o ochronę uczciwej konkurencji i niedyskryminację.

3.   Członkowie kadry kierowniczej wyższego szczebla i personel odpowiedzialny za wykonywanie odpowiednich zadań organów właściwych do spraw usług pośrednictwa danych i organów właściwych do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych nie mogą być projektantami, producentami, dostawcami, instalatorami, nabywcami, właścicielami, użytkownikami ani osobami odpowiedzialnymi za utrzymanie usług, które oceniają, nie mogą też być przedstawicielem upoważnionym przez którąkolwiek z tych osób. Nie wyklucza to korzystania z ocenianych usług, które są niezbędne do wykonywania działań organu właściwego do spraw usług pośrednictwa danych ani organu właściwego do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych, lub korzystania z takich usług do celów osobistych.

4.   Członkowie kadry kierowniczej wyższego szczebla i personel organów właściwych do spraw usług pośrednictwa danych i organów właściwych do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych nie angażują się w żadną działalność, która mogłaby zagrozić niezależności ich osądów lub uczciwości w odniesieniu do powierzonych im działań związanych z oceną.

5.   Organy właściwe do spraw usług pośrednictwa danych i organy właściwe do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych mają do dyspozycji odpowiednie zasoby finansowe i ludzkie do wykonywania powierzonych im zadań, w tym niezbędną wiedzę techniczną i niezbędne zasoby techniczne.

6.   Organy właściwe do spraw usług pośrednictwa danych i organy właściwe do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych państwa członkowskiego dostarczają Komisji i organom właściwym do spraw usług pośrednictwa danych i organom właściwym do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych innych państw członkowskich, na uzasadniony wniosek i niezwłocznie, informacje niezbędne do wykonywania ich zadań na podstawie niniejszego rozporządzenia. W przypadku gdy organ właściwy do spraw usług pośrednictwa danych lub organ właściwy do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych uznają wnioskowane informacje za poufne zgodnie z przepisami prawa Unii i prawa krajowego dotyczącymi tajemnicy handlowej i zawodowej, Komisja i wszelkie inne zainteresowane organy właściwe do spraw usług pośrednictwa danych lub organy właściwe do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych zapewniają poufność takich informacji.