Cyber Resilience Act 2023/2841 PL

1)	„ podmioty_Unii” oznaczają instytucje, organy i jednostki administracyjne Unii ustanowione Traktatem o Unii Europejskiej, Traktatem o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) lub Traktatem ustanawiającym Europejską Wspólnotę Energii Atomowej lub na podstawie tych traktatów;

2)	„ sieci_i systemy_informatyczne” oznaczają sieci_i systemy_informatyczne zdefiniowane w art. 6 pkt 1 dyrektywy (UE) 2022/2555;

3)	„ bezpieczeństwo_sieci_i systemów_informatycznych” oznacza bezpieczeństwo_sieci_i systemów_informatycznych zdefiniowane w art. 6 pkt 2 dyrektywy (UE) 2022/2555;

4)	„ cyberbezpieczeństwo” oznacza cyberbezpieczeństwo zdefiniowane w art. 2 pkt 1 rozporządzenia (UE) 2019/881;

„ kierownictwo_najwyższego_szczebla” oznacza kierownika odpowiedzialnego, organ zarządzający lub organ ds. koordynacji i nadzoru odpowiedzialne za funkcjonowanie danego podmiotu Unii na najwyższym szczeblu administracyjnym, uprawnionego lub uprawnione do przyjmowania lub zatwierdzania decyzji zgodnie z ustaleniami dotyczącymi zarządzania na wysokim szczeblu danego podmiotu Unii, bez uszczerbku dla formalnych obowiązków innych szczebli kierownictwa w zakresie zgodności i zarządzania ryzykiem w cyberprzestrzeni w ramach ich odpowiednich kompetencji;

6)	„ potencjalne_zdarzenie_dla_cyberbezpieczeństwa” oznacza potencjalne_zdarzenie_dla_cyberbezpieczeństwa zdefiniowane w art. 6 pkt 5 dyrektywy (UE) 2022/2555;

7)	„ incydent” oznacza incydent zdefiniowany w art. 6 pkt 6 dyrektywy (UE) 2022/2555;

8)	„poważny incydent” oznacza incydent, który powoduje zakłócenie o stopniu przekraczającym zdolność reagowania podmiotu Unii i CERT-UE lub który ma znaczący wpływ na co najmniej dwa podmioty_Unii;

9)	„ incydent w cyberbezpieczeństwie na dużą skalę” oznacza incydent w cyberbezpieczeństwie na dużą skalę zdefiniowany w art. 6 pkt 7 dyrektywy (UE) 2022/2555;

10)	„obsługa incydentu” oznacza obsługę incydentu zdefiniowaną w art. 6 pkt 8 dyrektywy (UE) 2022/2555;

11)	„ cyberzagrożenie” oznacza cyberzagrożenie zdefiniowane w art. 2 pkt 8 rozporządzenia (UE) 2019/881;

12)	„poważne cyberzagrożenie” oznacza poważne cyberzagrożenie zdefiniowane w art. 6 pkt 11 dyrektywy (UE) 2022/2555;

13)	„ podatność” oznacza podatność zdefiniowaną w art. 6 pkt 15 dyrektywy (UE) 2022/2555;

14)	„ ryzyko_w cyberprzestrzeni” oznacza ryzyko zdefiniowane w art. 6 pkt 9 dyrektywy (UE) 2022/2555;

15)	„ usługa_chmurowa” oznacza usługę chmurową zdefiniowaną w art. 6 pkt 30 dyrektywy (UE) 2022/2555.

Artykuł 13

Misja i zadania CERT-UE

1. Misją CERT-UE jest przyczynianie się do bezpieczeństwa jawnego środowiska ICT wszystkich podmiotów Unii poprzez doradzanie im w zakresie cyberbezpieczeństwa, pomaganie im w zapobieganiu incydentom, wykrywaniu ich, ich obsłudze, łagodzeniu ich skutków, reagowaniu na nie i usuwaniu ich skutków oraz poprzez pełnienie dla tych podmiotów w roli punktu wymiany informacji na temat cyberbezpieczeństwa i koordynacji reakcji na incydenty.

2. CERT-UE gromadzi, analizuje i udostępnia podmiotom Unii informacje na temat cyberzagrożeń, podatności i incydentów dotyczących jawnej infrastruktury ICT oraz zarządza tymi informacjami. Koordynuje reagowanie na incydenty na poziomie międzyinstytucjonalnym i na poziomie podmiotów Unii, również poprzez świadczenie lub koordynowanie specjalistycznej pomocy operacyjnej.

3. Mając na celu pomoc dla podmiotów Unii, CERT-UE wykonuje następujące zadania:

a)	wspiera je we wdrażaniu niniejszego rozporządzenia oraz przyczynia się do koordynacji wdrażania niniejszego rozporządzenia za pomocą środków wymienionych w art. 14 ust. 1 lub poprzez sporządzanie sprawozdań ad hoc, o które zwróci się IICB;

b)	świadczy standardowe usługi CSIRT dla podmiotów Unii w formie pakietu usług z zakresu cyberbezpieczeństwa opisanych w katalogu usług (zwane dalej „usługami podstawowymi”);

c)	utrzymuje sieć równorzędnych podmiotów i partnerów w celu wspierania usług określonych w art. 17 i 18;

d)	zwraca uwagę IICB na wszelkie problemy związane z wdrażaniem niniejszego rozporządzenia oraz z wdrażaniem wytycznych, zaleceń i wezwań do działania;

e)	na podstawie informacji, o których mowa w ust. 2, przyczynia się w ścisłej współpracy z ENISA do uzyskania orientacji sytuacyjnej w zakresie cyberbezpieczeństwa Unii;

f)	koordynuje zarządzanie poważnymi incydentami;

g)	działa po stronie podmiotów Unii jako odpowiednik koordynatora wyznaczonego na potrzeby skoordynowanego ujawniania podatności na podstawie art. 12 ust. 1 dyrektywy (UE) 2022/2555;

h)	na wniosek podmiotu Unii dokonuje proaktywnego nieinwazyjnego skanowania publicznie dostępnych sieci i systemów informatycznych tego podmiotu Unii.

W stosownych przypadkach i z zastrzeżeniem odpowiedniej poufności informacje, o których mowa w akapicie pierwszym lit. e), udostępnia się IICB, sieci CSIRT i Centrum Analiz Wywiadowczych Unii Europejskiej (EU INTCEN).

4. CERT-UE może, zgodnie z odpowiednio art. 17 lub 18, współpracować ze stosownymi społecznościami zajmującymi się cyberbezpieczeństwem w Unii i w jej państwach członkowskich, w tym w następujących obszarach:

a)	gotowość, koordynowanie reakcji na incydenty, wymiana informacji i reagowanie w sytuacjach kryzysowych na poziomie technicznym w sprawach związanych z podmiotami Unii;

b)	współpraca operacyjna dotycząca sieci CSIRT, w tym w odniesieniu do wzajemnej pomocy;

c)	analiza cyberzagrożeń, w tym orientacja sytuacyjna;

d)	dowolna kwestia wymagająca fachowej wiedzy technicznej CERT-UE w dziedzinie cyberbezpieczeństwa.

5. W ramach swoich kompetencji CERT-UE prowadzi zorganizowaną współpracę z ENISA w zakresie budowania zdolności, współpracy operacyjnej i długoterminowych analiz strategicznych cyberzagrożeń zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2019/881. CERT-UE może współpracować z Europejskim Centrum ds. Walki z Cyberprzestępczością przy Europolu i wymieniać się z nim informacjami.

6. CERT-UE może świadczyć następujące usługi nie opisane w jego katalogu usług (zwane dalej „usługami płatnymi”):

usługi wspierające cyberbezpieczeństwo środowiska ICT podmiotów Unii inne niż usługi określone w ust. 3, na podstawie umów o gwarantowanym poziomie usług i z zastrzeżeniem dostępnych zasobów, w szczególności szeroko zakrojone monitorowanie sieci, w tym stanowiące pierwszą linię obrony, całodobowe monitorowanie pod kątem poważnych cyberzagrożeń;

b)	usługi wspierające operacje lub projekty w zakresie cyberbezpieczeństwa podmiotów Unii inne niż usługi zapewniające ochronę ich środowiska ICT, na podstawie pisemnych umów i po uprzednim zatwierdzeniu przez IICB;

c)	na wniosek – proaktywne skanowanie sieci i systemów informatycznych danego podmiotu Unii w celu wykrycia podatności o potencjalnym znaczącym wpływie;

usługi wspierające bezpieczeństwo środowiska ICT świadczone na rzecz organizacji niebędących podmiotami Unii, lecz ściśle współpracujących z podmiotami Unii, na przykład ze względu na powierzone im zadania lub obowiązki na mocy prawa Unii, na podstawie pisemnych umów i po uprzednim zatwierdzeniu przez IICB.

W odniesieniu do akapitu pierwszego lit. d) po uprzednim zatwierdzeniu przez IICB CERT-UE może w drodze wyjątku zawierać umowy o gwarantowanym poziomie usług z podmiotami innymi niż podmioty_Unii.

7. CERT-UE organizuje ćwiczenia w zakresie cyberbezpieczeństwa i może w nich uczestniczyć lub zalecać uczestnictwo w istniejących ćwiczeniach, w stosownych przypadkach w ścisłej współpracy z ENISA, w celu testowania poziomu cyberbezpieczeństwa podmiotów Unii.

8. CERT-UE może udzielać pomocy podmiotom Unii w razie incydentów w sieciach i systemach informatycznych przetwarzających EUCI, o ile zainteresowane podmioty_Unii wyraźnie się o to zwrócą zgodnie ze swoimi odpowiednimi procedurami. Udzielanie pomocy przez CERT-UE na podstawie niniejszego ustępu pozostaje bez uszczerbku dla mających zastosowanie przepisów dotyczących ochrony informacji niejawnych.

9. CERT-UE informuje podmioty_Unii o swoich procedurach i procesach obsługi incydentów.

10. CERT-UE dostarcza, z zachowaniem wysokiego poziomu poufności i wiarygodności, za pomocą odpowiednich mechanizmów współpracy i podległości służbowej, istotnych i zanonimizowanych informacji o poważnych incydentach i sposobie ich obsługi. Informacje te włącza się do sprawozdania, o którym mowa w art. 10 ust. 14.

11. CERT-UE w ścisłej współpracy z EIOD wspiera zainteresowane podmioty_Unii w obsłudze incydentów powodujących naruszenie danych osobowych, bez uszczerbku dla właściwości i zadań EIOD jako organu nadzorczego zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2018/1725.

12. CERT-UE może, na wyraźny wniosek jednostek podmiotów Unii zajmujących się poszczególnymi politykami, zapewnić doradztwo techniczne lub wkład techniczny w odpowiednich kwestiach dotyczących polityki.

Artykuł 21

Obowiązki w zakresie zgłaszania incydentów

1. Incydent uznaje się za znaczący, jeżeli:

a)	spowodował lub może spowodować dotkliwe zakłócenia operacyjne w funkcjonowaniu lub straty finansowe dla danego podmiotu Unii;

b)	wpłynął lub może wpłynąć na inne osoby fizyczne lub prawne, powodując znaczne szkody majątkowe i niemajątkowe.

2. Podmioty Unii przedkładają CERT-UE:

bez zbędnej zwłoki, a w każdym razie w ciągu 24 godzin od powzięcia wiedzy o znaczącym incydencie – wczesne ostrzeżenie, w którym w stosownych przypadkach wskazuje się, że znaczący incydent został przypuszczalnie wywołany działaniem bezprawnym lub działaniem w złym zamiarze lub że mógł wywrzeć wpływ międzyinstytucjonalny lub transgraniczny;

bez zbędnej zwłoki, a w każdym razie w ciągu 72 godzin od powzięcia wiedzy o znaczącym incydencie – zgłoszenie incydentu, w stosownych przypadkach wraz z aktualizacją informacji, o których mowa w lit. a), i ze wskazaniem wstępnej oceny znaczącego incydentu, w tym jego dotkliwości i skutków, a w stosownych przypadkach także oznak naruszenia integralności systemu;

c)	na wniosek CERT-UE – sprawozdanie okresowe na temat odpowiednich aktualizacji statusu;

nie później niż miesiąc po zgłoszeniu incydentu na podstawie lit. b) – sprawozdanie końcowe zawierające następujące elementy:

(i)	szczegółowy opis incydentu, w tym jego dotkliwości i skutków;

(ii)	rodzaj zagrożenia lub pierwotną przyczynę, które prawdopodobnie były źródłem incydentu;

(iii)

zastosowane i wdrażane środki ograniczające ryzyko;

(iv)	w stosownych przypadkach – transgraniczne lub międzyinstytucjonalne skutki incydentu;

e)	jeżeli incydent nie zakończył się w terminie składania sprawozdania końcowego, o którym mowa w lit. d) – sprawozdanie z postępu prac w danym momencie oraz sprawozdanie końcowe w terminie jednego miesiąca od zakończenia przez nie obsługi incydentu.

3. Podmiot Unii bez zbędnej zwłoki, a w każdym razie w ciągu 24 godzin od powzięcia wiedzy o znaczącym incydencie, informuje o wystąpieniu znaczącego incydentu wszelkie stosowne odpowiedniki krajowe, o których mowa w art. 17 ust. 1, w państwie członkowskim, w którym podmiot ten ma siedzibę.

4. Podmioty Unii zgłaszają między innymi wszelkie informacje umożliwiające CERT-UE określenie wszelkiego wpływu międzyinstytucjonalnego, wpływu na przyjmujące państwo członkowskie lub transgranicznego wpływu znaczącego incydentu. Bez uszczerbku dla art. 12 samo zgłoszenie nie nakłada na podmiot Unii zwiększonej odpowiedzialności.

5. W stosownych przypadkach podmioty_Unii bez zbędnej zwłoki powiadamiają użytkowników sieci i systemów informatycznych, których dotyczy incydent, lub użytkowników innych elementów środowiska ICT, których potencjalnie dotyczy znaczący incydent lub poważne cyberzagrożenie, oraz którzy w stosownych przypadkach mają potrzebę podjęcia środków łagodzących, o wszelkich środkach lub środkach zaradczych, które użytkownicy ci mogą zastosować w reakcji na ten incydent lub to zagrożenie. w stosownych przypadkach podmioty_Unii informują tych użytkowników o samym poważnym cyberzagrożeniu.

6. Jeżeli znaczący incydent lub poważne cyberzagrożenie mają wpływ na sieć i system informatyczny lub element środowiska ICT podmiotu Unii, które jest celowo powiązane ze środowiskiem ICT innego podmiotu Unii, CERT-UE wydaje stosowne ostrzeżenie dotyczące cyberbezpieczeństwa.

7. Podmioty Unii, na wniosek CERT-UE, przekazują mu bez zbędnej zwłoki informacje cyfrowe wygenerowane w wyniku korzystania z urządzeń elektronicznych uczestniczących w incydentach, które u nich wystąpiły. CERT-UE może dodatkowo sprecyzować, jakiego rodzaju informacji cyfrowych potrzebuje do celów orientacji sytuacyjnej i zareagowania na incydenty.

8. Co trzy miesiące CERT-UE przedkłada IICB, ENISA, EU INTCEN i sieci CSIRT sprawozdanie podsumowujące zawierające zanonimizowane i zagregowane dane dotyczące znaczących incydentów, incydentów, cyberzagrożeń, potencjalnych zdarzeń dla cyberbezpieczeństwa i podatności na podstawie art. 20 oraz znaczących incydentów zgłoszonych na podstawie ust. 2 niniejszego artykułu. To sprawozdanie podsumowujące stanowi wkład w przedstawiane co dwa lata sprawozdanie na temat stanu cyberbezpieczeństwa w Unii przyjmowane na podstawie art. 18 dyrektywy (UE) 2022/2555.

9. Do dnia 8 lipca 2024 r. IICB wyda wytyczne lub zalecenia doprecyzowujące zasady składania, format i treść zgłoszeń na podstawie niniejszego artykułu. Przygotowując takie wytyczne lub zalecenia, IICB uwzględnia wszelkie akty wykonawcze przyjęte na podstawie art. 23 ust. 11 dyrektywy (UE) 2022/2555 określające rodzaj informacji, format i procedurę zgłoszeń. CERT-UE rozpowszechnia odpowiednie szczegółowe informacje techniczne w celu umożliwienia proaktywnego wykrywania incydentów, reagowania na nie lub wprowadzania środków łagodzących ich skutki przez podmioty_Unii.

10. Obowiązki w zakresie zgłaszania incydentów określone w niniejszym artykule nie obejmują:

EUCI;

b)	informacji, których dalsze rozpowszechnianie zostało wykluczone za pomocą widocznego oznakowania, chyba że wyraźnie zezwolono na ich wymianę z CERT-UE.

Artykuł 22

Koordynacja reakcji na incydenty i współpraca

1. Działając jako punkt wymiany informacji na temat cyberbezpieczeństwa i koordynacji reakcji na incydenty, CERT-UE ułatwia wymianę informacji dotyczących incydentów, cyberzagrożeń, podatności i potencjalnych zdarzeń dla cyberbezpieczeństwa między:

a)	podmiotami Unii;

b)	odpowiednikami, o których mowa w art. 17 i 18.

2. CERT-UE, w stosownych przypadkach w ścisłej współpracy w ENISA, ułatwia koordynację między podmiotami Unii w zakresie reagowania na incydenty, co obejmuje:

a)	przyczynianie się do spójnej komunikacji zewnętrznej;

b)	wzajemne wsparcie, takie jak wymiana informacji istotnych dla podmiotów Unii lub udzielanie pomocy, w stosownych przypadkach bezpośrednio na miejscu;

c)	optymalne wykorzystanie zasobów operacyjnych;

d)	koordynację z innymi mechanizmami reagowania kryzysowego na poziomie Unii.

3. CERT-UE, w ścisłej współpracy z ENISA, wspiera podmioty_Unii w zakresie orientacji sytuacyjnej w odniesieniu do incydentów, cyberzagrożeń, podatności i potencjalnych zdarzeń dla cyberbezpieczeństwa, a także w dzieleniu się istotnymi postępami w dziedzinie cyberbezpieczeństwa.

4. Do dnia 8 stycznia 2025 r. IICB na podstawie propozycji CERT-UE przyjmie wytyczne lub zalecenia dotyczące koordynacji reagowania na incydenty i współpracy w tym zakresie w odniesieniu do znaczących incydentów. w przypadku podejrzenia, że incydent nosi znamiona przestępstwa, CERT-UE bez zbędnej zwłoki doradza, jak zgłosić incydent organom ścigania.

5. Na specjalny wniosek państwa członkowskiego i za zgodą zainteresowanych podmiotów Unii CERT-UE może zwrócić się do ekspertów z wykazu, o którym mowa w art. 23 ust. 4, o udział w reakcji na poważny incydent mający wpływ na to państwo członkowskie lub na incydent w cyberbezpieczeństwie na dużą skalę zgodnie z art. 15 ust. 3 lit. g) dyrektywy (UE) 2022/2555. Szczegółowe przepisy dotyczące dostępu podmiotów Unii do ekspertów technicznych oraz korzystania z ich usług są zatwierdzane przez IICB na wniosek CERT-UE.

whereas

keyboard_tab Cyber Resilience Act 2023/2841 PL

Cyber Resilience Act 2023/2841 PL