search

keyboard_tab Cyber Resilience Act 2023/2841 PL

 BG CS DA DE EL EN ES ET FI FR GA HR HU IT LV LT MT NL PL PT RO SK SL SV print pdf

2023/2841 PL cercato: 'terminie' . Output generated live by software developed by IusOnDemand srl


expand index terminie:


whereas terminie:


definitions:


cloud tag: and the number of total unique words without stopwords is: 905

 

Artykuł 10

Międzyinstytucjonalna Rada ds. Cyberbezpieczeństwa

1.   Niniejszym ustanawia się Międzyinstytucjonalną Radę ds. Cyberbezpieczeństwa (IICB).

2.   IICB jest odpowiedzialne za:

a)

monitorowanie i wspieranie wdrażania niniejszego rozporządzenia przez podmioty_Unii;

b)

nadzór nad realizacją ogólnych priorytetów i celów przez CERT-UE oraz wyznaczanie mu strategicznego kierunku działania.

3.   W skład IICB wchodzą:

a)

po jednym przedstawicielu wyznaczonym przez:

(i)

Parlament Europejski;

(ii)

Radę Europejską;

(iii)

Radę Unii Europejskiej;

(iv)

Komisję;

(v)

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej;

(vi)

Europejski Bank Centralny;

(vii)

Trybunał Obrachunkowy;

(viii)

Europejską Służbę Działań Zewnętrznych;

(ix)

Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny,

(x)

Europejski Komitet Regionów;

(xi)

Europejski Bank Inwestycyjny;

(xii)

Europejskie Centrum Kompetencji Przemysłowych, Technologicznych i Badawczych w dziedzinie Cyberbezpieczeństwa;

(xiii)

ENISA;

(xiv)

Europejskiego Inspektora Ochrony Danych (EIOD);

(xv)

Agencję Unii Europejskiej ds. Programu Kosmicznego;

b)

trzech przedstawicieli wyznaczonych przez sieć agencji UE (EUAN) na wniosek jej komitetu doradczego ds. ICT w celu reprezentowania interesów organów i jednostek organizacyjnych Unii, które mają własne środowisko ICT, innych niż te, o których mowa w lit. a).

Podmioty Unii reprezentowane w IICB dążą do osiągnięcia równowagi płci wśród wyznaczonych przedstawicieli.

4.   Członkowie IICB mogą być wspomagani przez zastępców. Przewodniczący może zaprosić innych przedstawicieli podmiotów Unii, o których mowa w ust. 3, lub innych podmiotów Unii do udziału w posiedzeniach IICB bez prawa głosu.

5.   Szef CERT-UE i przewodniczący Grupy Współpracy, sieci CSIRT i EU-CyCLONe, ustanowionych na podstawie odpowiednio art. 14, 15 i 16 dyrektywy (UE) 2022/2555, lub ich zastępcy mogą uczestniczyć w posiedzeniach IICB w charakterze obserwatorów. w wyjątkowych przypadkach IICB może, zgodnie ze swoim regulaminem wewnętrznym, postanowić inaczej.

6.   IICB przyjmuje swój regulamin wewnętrzny.

7.   Zgodnie z regulaminem wewnętrznym IICB wyznacza spośród swoich członków przewodniczącego na trzyletnią kadencję. Zastępca przewodniczącego staje się pełnoprawnym członkiem IICB na ten sam okres.

8.   IICB co najmniej trzy razy do roku odbywa posiedzenia z inicjatywy swojego przewodniczącego, na wniosek CERT-UE lub na wniosek któregokolwiek z członków IICB.

9.   Każdy członek IICB dysponuje jednym głosem. Decyzje IICB zapadają zwykłą większością głosów, chyba że niniejsze rozporządzenie stanowi inaczej. Przewodniczący IICB nie bierze udziału w głosowaniach, z wyjątkiem sytuacji gdy zostanie oddana taka sama liczba głosów za i przeciw, w którym to przypadku przewodniczący może oddać decydujący głos.

10.   IICB może stanowić w drodze uproszczonej procedury pisemnej wszczynanej zgodnie ze swoim regulaminem wewnętrznym. w ramach tej procedury daną decyzję uznaje się za zatwierdzoną w terminie ustalonym przez przewodniczącego, chyba że któryś z członków wyrazi sprzeciw.

11.   Sekretariat IICB jest prowadzony przez Komisję i podlega przewodniczącemu IICB.

12.   Przedstawiciele wyznaczeni przez EUAN przekazują decyzje IICB członkom EUAN. Każdy członek EUAN ma prawo zwracać się do tych przedstawicieli lub przewodniczącego IICB z każdą sprawą, o której jego zdaniem należy poinformować IICB.

13.   IICB może ustanowić komitet wykonawczy, który będzie pomagał jej w pracach, i przekazać komitetowi wykonawczemu niektóre swoje zadania i uprawnienia. IICB ustanawia regulamin wewnętrzny komitetu wykonawczego, w tym jego zadania i uprawnienia, oraz określa kadencje jego członków.

14.   Do dnia 8 stycznia 2025 r., a następnie co roku IICB składa Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie, w którym szczegółowo przedstawia postępy we wdrażaniu niniejszego rozporządzenia, a w szczególności zakres współpracy CERT-UE z jego odpowiednikami w każdym z państw członkowskich. Sprawozdanie to stanowi wkład w przedstawiane co dwa lata sprawozdanie o stanie cyberbezpieczeństwa w Unii, przyjmowane na podstawie art. 18 dyrektywy (UE) 2022/2555.

Artykuł 12

Zapewnianie zgodności

1.   IICB na podstawie art. 10 ust. 2 i art. 11 skutecznie monitoruje wdrażanie przez podmioty_Unii niniejszego rozporządzenia oraz przyjętych wytycznych, zaleceń i wezwań do działania. IICB może zażądać od podmiotów Unii niezbędnych w tym celu informacji lub dokumentów. w przypadku przyjmowania środków zapewniania zgodności na podstawie niniejszego artykułu dotyczących danego podmiotu Unii, który jest bezpośrednio reprezentowany w IICB, podmiot ten nie ma prawa głosu.

2.   W razie gdy IICB stwierdzi, że dany podmiot Unii nie wdrożył należycie niniejszego rozporządzenia lub wytycznych, zaleceń lub wezwań do działania wydanych na podstawie niniejszego rozporządzenia, może – bez uszczerbku dla wewnętrznych procedur danego podmiotu Unii oraz po umożliwieniu temu podmiotowi Unii przedstawienia uwag:

a)

przekazać danemu podmiotowi Unii uzasadnioną opinię dotyczącą stwierdzonych niedociągnięć we wdrażaniu niniejszego rozporządzenia;

b)

wydać – po konsultacji z CERT-UE – wytyczne dla danego podmiotu Unii, w celu zapewnienia, aby w określonym terminie jego Ramy, środki zarządzania ryzykiem w cyberprzestrzeni, plan dotyczący cyberbezpieczeństwa i zgłaszanie incydentów stały się zgodne z niniejszym rozporządzeniem;

c)

wydać ostrzeżenie wzywające podjęcie działań w celu zaradzenia w określonym terminie stwierdzonym niedociągnięciom, zawierające zalecenia co do zmiany środków przyjętych przez dany podmiot Unii na podstawie niniejszego rozporządzenia;

d)

wydać danemu podmiotowi Unii uzasadnione powiadomienie, w przypadku gdy w określonym terminie nie podjął on wystarczających działań w celu zaradzenia niedociągnięciom wskazanym w ostrzeżeniu wydanym na podstawie lit. c);

e)

wydać:

(i)

zalecenie przeprowadzenia audytu; lub

(ii)

żądanie przeprowadzenia audytu przez zewnętrznego audytora;

f)

w stosownych przypadkach poinformować Trybunał Obrachunkowy, w ramach jego mandatu, o zarzucanym braku zgodności;

g)

wydać skierowane do wszystkich państw członkowskich i podmiotów Unii zalecenie tymczasowego zawieszenia przepływów danych do danego podmiotu Unii.

Do celów akapitu pierwszego lit. c) liczbę odbiorców ostrzeżenia odpowiednio się ogranicza, jeżeli jest to konieczne ze względu na ryzyko_w cyberprzestrzeni.

Ostrzeżenia i zalecenia wydane na podstawie akapitu pierwszego kieruje się do kierownictwa najwyższego szczebla danego podmiotu Unii.

3.   W przypadku gdy IICB przyjmie środki na podstawie ust. 2 akapit pierwszy lit. a)–g), dany podmiot Unii przedstawia szczegółowy opis środków i działań podjętych w celu usunięcia zarzucanych mu niedociągnięć stwierdzonych przez IICB. Podmiot Unii przedkłada ten szczegółowy opis w rozsądnym terminie uzgodnionym z IICB.

4.   W przypadku gdy IICB uzna, że naruszenie niniejszego rozporządzenia przez dany podmiot Unii ma charakter długotrwały i wynika bezpośrednio z działań lub zaniechań ze strony urzędnika lub innego pracownika Unii, w tym członka kierownictwa najwyższego szczebla, IICB zwraca się do danego podmiotu Unii o podjęcie odpowiednich działań, w tym z żądaniem, by rozważył podjęcie działań o charakterze dyscyplinarnym zgodnie z przepisami i procedurami ustanowionymi w regulaminie pracowniczym i innymi mającymi zastosowanie przepisami i procedurami. w tym celu IICB przekazuje danemu podmiotowi Unii niezbędne informacje.

5.   Jeżeli podmioty_Unii powiadomią, że nie są w stanie dotrzymać terminów określonych w art. 6 ust. 1 i w art. 8 ust. 1, IICB może w należycie uzasadnionych przypadkach, uwzględniwszy rozmiar podmiotu Unii, zezwolić na przedłużenie tych terminów.

ROZDZIAŁ IV

CERT-UE

Artykuł 14

Wytyczne, zalecenia i wezwania do działania

1.   CERT-UE wspiera wdrażanie niniejszego rozporządzenia poprzez:

a)

wydawanie wezwań do działania opisujących pilne środki w zakresie bezpieczeństwa, do zastosowania których w określonym terminie wzywa się podmioty_Unii;

b)

przedstawianie IICB propozycji wytycznych skierowanych do wszystkich podmiotów Unii lub do części z nich;

c)

przedstawianie IICB propozycji zaleceń skierowanych do poszczególnych podmiotów Unii.

W odniesieniu do akapitu pierwszego lit. a) dany podmiot Unii bez zbędnej zwłoki po otrzymaniu wezwania do działania informuje CERT-UE o sposobie zastosowania pilnych środków w zakresie bezpieczeństwa.

2.   Wytyczne i zalecenia mogą obejmować:

a)

wspólne metody i model oceny dojrzałości podmiotów Unii w zakresie cyberbezpieczeństwa, w tym odpowiednie skale lub kluczowe wskaźniki skuteczności działania, służące jako punkt odniesienia dla stałych postępów w zakresie cyberbezpieczeństwa we wszystkich podmiotach Unii i ułatwiające traktowanie priorytetowo poszczególnych obszarów cyberbezpieczeństwa i środków z zakresu cyberbezpieczeństwa z uwzględnieniem stanu cyberbezpieczeństwa w poszczególnych podmiotach;

b)

ustalenia dotyczące zarządzania ryzykiem w cyberprzestrzeni i ustalenia dotyczące środków zarządzania ryzykiem w cyberprzestrzeni lub usprawnienia tych elementów;

c)

ustalenia dotyczące ocen dojrzałości w zakresie cyberbezpieczeństwa i planów dotyczących cyberbezpieczeństwa;

d)

w stosownych przypadkach wykorzystywanie wspólnej technologii, architektury, otwartego oprogramowania i powiązanych najlepszych praktyk w celu osiągnięcia interoperacyjności i wspólnych norm, w tym skoordynowanego podejścia do bezpieczeństwa łańcucha dostaw;

e)

w stosownych przypadkach informacje ułatwiające posługiwanie się narzędziami udzielania zamówień realizowanych na zasadzie współpracy na zakup odpowiednich usług i produktów z zakresu cyberbezpieczeństwa od zewnętrznych dostawców;

f)

ustalenia dotyczące wymiany informacji na podstawie art. 20.

Artykuł 17

Współpraca CERT-UE z jego odpowiednikami w państwach członkowskich

1.   Bez zbędnej zwłoki CERT-UE współpracuje i prowadzi wymianę informacji ze swoimi odpowiednikami z państw członkowskich, w szczególności z CSIRT wyznaczonymi lub ustanowionymi na podstawie art. 10 dyrektywy (UE) 2022/2555 lub w stosownych przypadkach z właściwymi organami i z pojedynczymi punktami kontaktowymi wyznaczonymi lub ustanowionymi na podstawie art. 8 tej dyrektywy, w zakresie incydentów, cyberzagrożeń, podatności, potencjalnych zdarzeń dla cyberbezpieczeństwa, ewentualnych środków zaradczych oraz najlepszych praktyk, jak również wszystkich kwestii istotnych dla lepszej ochrony środowisk ICT podmiotów Unii, w tym za pośrednictwem sieci CSIRT ustanowionej na podstawie art. 15 dyrektywy (UE) 2022/2555. CERT-UE wspiera Komisję w ramach EU-CyCLONe, ustanowionego na podstawie art. 16 dyrektywy (UE) 2022/2555, w skoordynowanym zarządzaniu kryzysami i  incydentami w cyberbezpieczeństwie na dużą skalę.

2.   W przypadku gdy CERT-UE dowie się o wystąpieniu znaczącego incydentu na terytorium danego państwa członkowskiego, niezwłocznie powiadamia on właściwego odpowiednika w tym państwie członkowskim, zgodnie z ust. 1.

3.   Jeżeli dane osobowe są chronione zgodnie z mającym zastosowanie prawem Unii dotyczącym ochrony danych, CERT-UE bez zbędnej zwłoki, wymienia z odpowiednikami z państw członkowskich stosowne informacje dotyczące konkretnych incydentów, aby ułatwić wykrywanie podobnych cyberzagrożeń lub incydentów lub by przyczynić się do analizy incydentu, co nie wymaga zgody podmiotu Unii, którego dotyczy incydent. CERT-UE wymienia informacje dotyczące konkretnych incydentów, które ujawniają tożsamość celu, wyłącznie w jednej z następujących sytuacji

a)

podmiot Unii, którego dotyczy incydent, wyraził zgodę;

b)

podmiot Unii, którego dotyczy incydent, nie wyraził zgody przewidzianej w lit. a), lecz ujawnienie tożsamości tego podmiotu Unii mogłoby zwiększyć prawdopodobieństwo uniknięcia incydentów lub złagodzenia ich skutków w innych miejscach;

c)

podmiot Unii, którego dotyczy incydent, już podał do wiadomości publicznej, że padł ofiarą incydentu.

Decyzje o wymianie informacji dotyczących konkretnego incydentu, które ujawniają tożsamość celu, w który wymierzony był incydent, podjęte na podstawie akapitu pierwszego lit. b) zatwierdza szef CERT-UE. Przed wydaniem takiej decyzji CERT-UE kontaktuje się na piśmie z podmiotem Unii, którego dotyczy incydent, wyjaśniając, w jaki sposób ujawnienie tożsamości podmiotu pomogłoby uniknąć incydentów lub złagodzić ich skutki w innych miejscach. Szef CERT-UE przedstawia wyjaśnienie i wyraźnie zwraca się do podmiotu Unii o wydanie w określonym terminie oświadczenia, czy wyraża zgodę. Szef CERT-UE informuje również podmiot Unii, że w świetle przedstawionych wyjaśnień zastrzega on sobie prawo do ujawnienia informacji nawet pomimo braku zgody. Przed ujawnieniem informacji informuje się o tym podmiot Unii, którego dotyczy incydent.

Artykuł 21

Obowiązki w zakresie zgłaszania incydentów

1.   Incydent uznaje się za znaczący, jeżeli:

a)

spowodował lub może spowodować dotkliwe zakłócenia operacyjne w funkcjonowaniu lub straty finansowe dla danego podmiotu Unii;

b)

wpłynął lub może wpłynąć na inne osoby fizyczne lub prawne, powodując znaczne szkody majątkowe i niemajątkowe.

2.   Podmioty Unii przedkładają CERT-UE:

a)

bez zbędnej zwłoki, a w każdym razie w ciągu 24 godzin od powzięcia wiedzy o znaczącym incydencie – wczesne ostrzeżenie, w którym w stosownych przypadkach wskazuje się, że znaczący incydent został przypuszczalnie wywołany działaniem bezprawnym lub działaniem w złym zamiarze lub że mógł wywrzeć wpływ międzyinstytucjonalny lub transgraniczny;

b)

bez zbędnej zwłoki, a w każdym razie w ciągu 72 godzin od powzięcia wiedzy o znaczącym incydencie – zgłoszenie incydentu, w stosownych przypadkach wraz z aktualizacją informacji, o których mowa w lit. a), i ze wskazaniem wstępnej oceny znaczącego incydentu, w tym jego dotkliwości i skutków, a w stosownych przypadkach także oznak naruszenia integralności systemu;

c)

na wniosek CERT-UE – sprawozdanie okresowe na temat odpowiednich aktualizacji statusu;

d)

nie później niż miesiąc po zgłoszeniu incydentu na podstawie lit. b) – sprawozdanie końcowe zawierające następujące elementy:

(i)

szczegółowy opis incydentu, w tym jego dotkliwości i skutków;

(ii)

rodzaj zagrożenia lub pierwotną przyczynę, które prawdopodobnie były źródłem incydentu;

(iii)

zastosowane i wdrażane środki ograniczające ryzyko;

(iv)

w stosownych przypadkach – transgraniczne lub międzyinstytucjonalne skutki incydentu;

e)

jeżeli incydent nie zakończył się w terminie składania sprawozdania końcowego, o którym mowa w lit. d) – sprawozdanie z postępu prac w danym momencie oraz sprawozdanie końcowe w terminie jednego miesiąca od zakończenia przez nie obsługi incydentu.

3.   Podmiot Unii bez zbędnej zwłoki, a w każdym razie w ciągu 24 godzin od powzięcia wiedzy o znaczącym incydencie, informuje o wystąpieniu znaczącego incydentu wszelkie stosowne odpowiedniki krajowe, o których mowa w art. 17 ust. 1, w państwie członkowskim, w którym podmiot ten ma siedzibę.

4.   Podmioty Unii zgłaszają między innymi wszelkie informacje umożliwiające CERT-UE określenie wszelkiego wpływu międzyinstytucjonalnego, wpływu na przyjmujące państwo członkowskie lub transgranicznego wpływu znaczącego incydentu. Bez uszczerbku dla art. 12 samo zgłoszenie nie nakłada na podmiot Unii zwiększonej odpowiedzialności.

5.   W stosownych przypadkach podmioty_Unii bez zbędnej zwłoki powiadamiają użytkowników sieci i systemów informatycznych, których dotyczy incydent, lub użytkowników innych elementów środowiska ICT, których potencjalnie dotyczy znaczący incydent lub poważne cyberzagrożenie, oraz którzy w stosownych przypadkach mają potrzebę podjęcia środków łagodzących, o wszelkich środkach lub środkach zaradczych, które użytkownicy ci mogą zastosować w reakcji na ten incydent lub to zagrożenie. w stosownych przypadkach podmioty_Unii informują tych użytkowników o samym poważnym cyberzagrożeniu.

6.   Jeżeli znaczący incydent lub poważne cyberzagrożenie mają wpływ na sieć i system informatyczny lub element środowiska ICT podmiotu Unii, które jest celowo powiązane ze środowiskiem ICT innego podmiotu Unii, CERT-UE wydaje stosowne ostrzeżenie dotyczące cyberbezpieczeństwa.

7.   Podmioty Unii, na wniosek CERT-UE, przekazują mu bez zbędnej zwłoki informacje cyfrowe wygenerowane w wyniku korzystania z urządzeń elektronicznych uczestniczących w  incydentach, które u nich wystąpiły. CERT-UE może dodatkowo sprecyzować, jakiego rodzaju informacji cyfrowych potrzebuje do celów orientacji sytuacyjnej i zareagowania na incydenty.

8.   Co trzy miesiące CERT-UE przedkłada IICB, ENISA, EU INTCEN i sieci CSIRT sprawozdanie podsumowujące zawierające zanonimizowane i zagregowane dane dotyczące znaczących incydentów, incydentów, cyberzagrożeń, potencjalnych zdarzeń dla cyberbezpieczeństwa i podatności na podstawie art. 20 oraz znaczących incydentów zgłoszonych na podstawie ust. 2 niniejszego artykułu. To sprawozdanie podsumowujące stanowi wkład w przedstawiane co dwa lata sprawozdanie na temat stanu cyberbezpieczeństwa w Unii przyjmowane na podstawie art. 18 dyrektywy (UE) 2022/2555.

9.   Do dnia 8 lipca 2024 r. IICB wyda wytyczne lub zalecenia doprecyzowujące zasady składania, format i treść zgłoszeń na podstawie niniejszego artykułu. Przygotowując takie wytyczne lub zalecenia, IICB uwzględnia wszelkie akty wykonawcze przyjęte na podstawie art. 23 ust. 11 dyrektywy (UE) 2022/2555 określające rodzaj informacji, format i procedurę zgłoszeń. CERT-UE rozpowszechnia odpowiednie szczegółowe informacje techniczne w celu umożliwienia proaktywnego wykrywania incydentów, reagowania na nie lub wprowadzania środków łagodzących ich skutki przez podmioty_Unii.

10.   Obowiązki w zakresie zgłaszania incydentów określone w niniejszym artykule nie obejmują:

a)

EUCI;

b)

informacji, których dalsze rozpowszechnianie zostało wykluczone za pomocą widocznego oznakowania, chyba że wyraźnie zezwolono na ich wymianę z CERT-UE.

whereas
keyboard_arrow_down