Cyber Resilience Act 2023/2841 PL

1. Do dnia 8 września 2024 r. Międzyinstytucjonalna Rada ds. Cyberbezpieczeństwa ustanowiona na mocy art. 10, po konsultacji z Agencją Unii Europejskiej ds. Cyberbezpieczeństwa (ENISA) i po otrzymaniu wskazówek od CERT-UE, wyda podmiotom Unii wytyczne do celów przeprowadzenia wstępnej analizy cyberbezpieczeństwa i ustanowienia wewnętrznych ram zarządzania ryzykiem w cyberprzestrzeni, jego nadzorowania i kontroli zgodnie z art. 6, przeprowadzania ocen dojrzałości w zakresie cyberbezpieczeństwa na podstawie art. 7, stosowania środków zarządzania ryzykiem w cyberprzestrzeni na podstawie art. 8 oraz przyjęcia planu dotyczącego cyberbezpieczeństwa na podstawie art. 9.

2. Wdrażając art. 6–9, podmioty_Unii uwzględniają wytyczne, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, a także odpowiednie wytyczne i zalecenia przyjęte na podstawie art. 11 i 14.

Artykuł 6

Ramy zarządzania ryzykiem w cyberprzestrzeni, jego nadzorowania i kontroli

1. Do dnia 8 kwietnia 2025 r. każdy podmiot Unii, po przeprowadzeniu wstępnej analizy cyberbezpieczeństwa, takiej jak audyt, ustanawia wewnętrzne ramy zarządzania ryzykiem w cyberprzestrzeni, jego nadzorowania i kontroli (zwane dalej „Ramami”). Ustanowienie Ram nadzoruje kierownictwo_najwyższego_szczebla podmiotu Unii, które ponosi za nie odpowiedzialność.

2. Ramy obejmują swym zakresem całość jawnego środowiska ICT danego podmiotu Unii (zwanego dalej „środowiskiem ICT”), w tym każde środowisko ICT i sieć technologii operacyjnej znajdujące się w obiektach tego podmiotu, wszelkie aktywa i usługi, które przekazano w ramach outsourcingu do środowisk przetwarzania w chmurze lub których hosting prowadzą strony trzecie, a także urządzenia mobilne, sieci instytucjonalne, sieci biznesowe niepodłączone do internetu oraz wszelkie urządzenia podłączone do tych środowisk. Ramy opierają się na podejściu uwzględniającym wszystkie zagrożenia.

3. Ramy muszą zapewniać wysoki poziom cyberbezpieczeństwa. Ramy określają wewnętrzną politykę w zakresie cyberbezpieczeństwa, w tym cele i priorytety, w odniesieniu do bezpieczeństwa sieci i systemów informatycznych, a także role i obowiązki członków personelu podmiotu Unii, których zadaniem jest zapewnienie skutecznego wdrożenia niniejszego rozporządzenia. Ramy obejmują również mechanizmy pomiaru skuteczności wdrażania.

4. Ramy poddaje się regularnemu przeglądowi w świetle ewolucji ryzyka w cyberprzestrzeni i co najmniej raz na cztery lata. w stosownych przypadkach i na wniosek Międzyinstytucjonalnej Rady ds. Cyberbezpieczeństwa ustanowionej na mocy art. 10 Ramy podmiotu Unii mogą być aktualizowane w oparciu o wskazówki od CERT-UE dotyczące zidentyfikowanych incydentów lub zaobserwowanych ewentualnych luk we wdrażaniu niniejszego rozporządzenia.

5. Kierownictwo najwyższego szczebla każdego podmiotu Unii odpowiada za wdrażanie niniejszego rozporządzenia i nadzoruje wypełnianie przez jego struktury obowiązków związanych z Ramami.

6. W stosownych przypadkach i bez uszczerbku dla swojej odpowiedzialności za wdrażanie niniejszego rozporządzenia kierownictwo_najwyższego_szczebla każdego podmiotu Unii może przekazać określone obowiązki wynikające z niniejszego rozporządzenia urzędnikom wyższego szczebla w rozumieniu art. 29 ust. 2 regulaminu pracowniczego lub innym urzędnikom na równoważnym szczeblu w danym podmiocie Unii. Niezależnie od takiego przekazania obowiązków dany podmiot Unii może pociągnąć kierownictwo_najwyższego_szczebla do odpowiedzialności za naruszenia niniejszego rozporządzenia.

7. Każdy podmiot Unii musi posiadać skuteczne mechanizmy zapewniające, aby odpowiedni odsetek budżetu przewidzianego na ICT był przeznaczany na cyberbezpieczeństwo. Przy ustalaniu tego odsetka należy odpowiednio uwzględnić Ramy.

8. Każdy podmiot Unii wyznacza lokalnego urzędnika ds. cyberbezpieczeństwa lub osobę pełniącą równoważną funkcję, która działa jako pojedynczy punkt kontaktowy tego podmiotu w odniesieniu do wszystkich kwestii związanych z cyberbezpieczeństwem. Lokalny urzędnik ds. cyberbezpieczeństwa ułatwia wdrażanie niniejszego rozporządzenia i regularnie składa sprawozdania na temat stanu wdrożenia bezpośrednio kierownictwu najwyższego szczebla. Bez uszczerbku dla pełnionej przez lokalnego urzędnika ds. cyberbezpieczeństwa funkcji pojedynczego punktu kontaktowego w każdym podmiocie Unii, podmiot Unii może przekazać CERT-UE niektóre zadania lokalnego urzędnika ds. cyberbezpieczeństwa związane z wdrażaniem niniejszego rozporządzenia na podstawie umowy o gwarantowanym poziomie usług zawartej między tym podmiotem Unii a CERT-UE lub zadaniami tymi może podzielić się kilka podmiotów Unii. Jeżeli zadania te przekazuje się CERT-UE, Międzyinstytucjonalna Rada ds. Cyberbezpieczeństwa ustanowiona na mocy art. 10 decyduje, czy świadczenie tej usługi ma być częścią podstawowych usług CERT-UE, uwzględniając zasoby ludzkie i finansowe danego podmiotu Unii. Każdy podmiot Unii bez zbędnej zwłoki powiadamia CERT-UE o wyznaczeniu lokalnego urzędnika ds. cyberbezpieczeństwa oraz wszelkich zmianach w tym zakresie.

CERT-UE tworzy i aktualizuje listę wyznaczonych lokalnych urzędników ds. cyberbezpieczeństwa.

9. Urzędnicy wyższego szczebla w rozumieniu art. 29 ust. 2 regulaminu pracowniczego lub inni urzędnicy na równoważnym szczeblu w każdym podmiocie Unii, a także wszyscy odpowiedni członkowie personelu, których zadaniem jest wdrażanie środków i wypełnianie obowiązków w zakresie zarządzania ryzykiem w cyberprzestrzeni określonych w niniejszym rozporządzeniu, regularnie uczestniczą w specjalnych szkoleniach, aby zdobyć wystarczającą wiedzę i wystarczające umiejętności umożliwiające zrozumienie i ocenę ryzyka w cyberprzestrzeni i praktyk zarządzania nim oraz ich wpływu na działalność danego podmiotu Unii.

Artykuł 7

Oceny dojrzałości w zakresie cyberbezpieczeństwa

1. Do dnia 8 lipca 2025 r., a następnie co najmniej raz na dwa lata każdy podmiot Unii przeprowadza ocenę dojrzałości w zakresie cyberbezpieczeństwa, obejmującą wszystkie elementy jego środowiska ICT.

2. Oceny dojrzałości w zakresie cyberbezpieczeństwa przeprowadza się w stosownych przypadkach przy pomocy wyspecjalizowanej osoby trzeciej.

3. Podmioty Unii o podobnej strukturze mogą współpracować przy przeprowadzaniu swoich ocen dojrzałości w zakresie cyberbezpieczeństwa.

4. Na podstawie wniosku Międzynarodowej Rady ds. Cyberbezpieczeństwa ustanowionej na mocy art. 10 i za wyraźną zgodą zainteresowanego podmiotu Unii wyniki oceny dojrzałości w zakresie cyberbezpieczeństwa mogą być omawiane w ramach tej rady lub w ramach nieformalnej grupy lokalnych urzędników ds. cyberbezpieczeństwa w celu wyciągnięcia wniosków z doświadczeń oraz wymiany najlepszych praktyk.

Artykuł 8

Środki zarządzania ryzykiem w cyberprzestrzeni

1. Bez zbędnej zwłoki, a w każdym razie do dnia 8 września 2025 r. każdy podmiot Unii pod nadzorem swojego kierownictwa najwyższego szczebla podejmuje odpowiednie i proporcjonalne środki techniczne, operacyjne i organizacyjne, aby zarządzać ryzykiem w cyberprzestrzeni zidentyfikowanym na podstawie Ram oraz aby zapobiec incydentom lub zminimalizować ich skutki. Przy uwzględnieniu najnowszego stanu wiedzy, oraz, w stosownych przypadkach, odpowiednich norm europejskich i międzynarodowych, środki te zapewniają poziom bezpieczeństwa sieci i systemów informatycznych w całym środowisku ICT odpowiedni do istniejącego ryzyka w cyberprzestrzeni. Oceniając proporcjonalność tych środków należycie uwzględnia się stopień narażenia podmiotu Unii na ryzyko_w cyberprzestrzeni, wielkość podmiotu, prawdopodobieństwo wystąpienia incydentów i ich dotkliwość, w tym ich skutki społeczne, gospodarcze i międzyinstytucjonalne.

2. Wdrażając środki zarządzania ryzykiem w cyberprzestrzeni, podmioty_Unii uwzględniają co najmniej następujące kwestie:

a)	politykę w zakresie cyberbezpieczeństwa, w tym środki niezbędne do osiągnięcia celów i priorytetów, o których mowa w art. 6 i w ust. 3 niniejszego artykułu;

b)	politykę analizy ryzyka w cyberprzestrzeni i bezpieczeństwa systemów informatycznych;

c)	cele strategiczne w zakresie korzystania z usług chmurowych;

d)	w stosownych przypadkach audyt cyberbezpieczeństwa, który może obejmować ocenę ryzyka w cyberprzestrzeni, podatności i cyberzagrożeń oraz testy penetracyjne przeprowadzane regularnie przez zaufanego usługodawcę z sektora prywatnego;

e)	wdrożenie zaleceń wynikających z audytów cyberbezpieczeństwa, o których mowa w lit. d), w drodze aktualizacji zasad dotyczących cyberbezpieczeństwa i aktualizacji polityk;

f)	kwestie organizacyjne dotyczące cyberbezpieczeństwa, w tym wyznaczenie ról i obowiązków;

g)	zarządzanie aktywami, w tym rejestr zasobów ICT i mapy sieci ICT;

h)	bezpieczeństwo zasobów ludzkich i kontrolę dostępu;

i)	bezpieczeństwo operacji;

j)	bezpieczeństwo łączności;

k)	nabywanie, rozbudowę i utrzymywanie systemów, w tym polityki postępowania z podatnościami i ich ujawniania;

l)	w miarę możliwości politykę dotyczącą przejrzystości kodu źródłowego;

m)	bezpieczeństwo łańcucha dostaw, w tym aspekty związane z bezpieczeństwem relacji między każdym podmiotem Unii a jego bezpośrednimi dostawcami lub usługodawcami;

n)	obsługę incydentów oraz współpracę z CERT-UE, na przykład stałe monitorowanie bezpieczeństwa i rejestrowanie danych związanych z bezpieczeństwem;

o)	zarządzanie ciągłością działania, na przykład zarządzanie kopiami zapasowymi i przywracanie normalnego działania po wystąpieniu sytuacji nadzwyczajnej, i zarządzanie kryzysowe; oraz

p)	promowanie i rozwój programów edukowania, rozwijania umiejętności, podnoszenia świadomości, ćwiczeń i szkoleń w dziedzinie cyberbezpieczeństwa.

Do celów akapitu pierwszego lit. m) podmioty_Unii uwzględniają podatności charakterystyczne dla każdego bezpośredniego dostawcy i usługodawcy oraz ogólną jakość produktów i praktyk w zakresie cyberbezpieczeństwa stosowanych przez ich dostawców i usługodawców, w tym ich procedury bezpiecznego opracowywania.

3. Podmioty Unii stosują co najmniej następujące szczegółowe środki zarządzania ryzykiem w cyberprzestrzeni:

a)	rozwiązania techniczne umożliwiające pracę zdalną i jej utrzymanie;

b)	konkretne kroki zmierzające do przejścia na zasady zerowego zaufania;

c)	stosowanie uwierzytelniania wieloskładnikowego jako normy we wszystkich sieciach i systemach informatycznych;

d)	wykorzystywanie kryptografii i szyfrowania, w szczególności szyfrowania end-to-end, oraz bezpiecznego podpisu cyfrowego;

e)	w stosownych przypadkach bezpieczne systemy łączności głosowej, wizualnej i tekstowej oraz bezpieczne systemy łączności w sytuacjach nadzwyczajnych wewnątrz podmiotu Unii;

f)	proaktywne środki wykrywania i usuwania złośliwego oprogramowania i oprogramowania szpiegującego;

g)	zabezpieczenie łańcucha dostaw oprogramowania poprzez kryteria regulujące opracowywanie i ocenę bezpiecznego oprogramowania;

tworzenie i przyjmowanie programów szkoleń w zakresie cyberbezpieczeństwa dla kierownictwa najwyższego szczebla i członków personelu podmiotu Unii, którym powierzono zadanie zapewnienia skutecznego wdrożenia niniejszego rozporządzenia, przy czym te programy szkoleń muszą być współmierne do przewidzianych zadań i oczekiwanych zdolności;

i)	regularne szkolenia z zakresu cyberbezpieczeństwa dla członków personelu;

j)	w stosownych przypadkach udział w analizach ryzyka dla wzajemnych połączeń między podmiotami Unii;

wzmocnienie zasad udzielania zamówień publicznych, aby ułatwić osiągnięcie wysokiego wspólnego poziomu cyberbezpieczeństwa poprzez:

(i)	usunięcie barier umownych, które ograniczają wymianę pochodzących od dostawców usług ICT informacji na temat incydentów, podatności i cyberzagrożeń z CERT-UE;

(ii)	zobowiązania umowne do zgłaszania incydentów, podatności i cyberzagrożeń, a także do ustanowienia odpowiedniego mechanizmu reagowania na incydenty i ich monitorowania.

Artykuł 9

Plany dotyczące cyberbezpieczeństwa

1. Zgodnie z wnioskami z oceny dojrzałości w zakresie cyberbezpieczeństwa przeprowadzonej na podstawie art. 7, a także z uwzględnieniem aktywów i ryzyka w cyberprzestrzeni zidentyfikowanych dzięki Ramom oraz środków zarządzania ryzykiem w cyberprzestrzeni przyjętych na podstawie art. 8 kierownictwo_najwyższego_szczebla każdego podmiotu Unii zatwierdza – bez zbędnej zwłoki, a w każdym razie do dnia 8 stycznia 2026 r. – plan dotyczący cyberbezpieczeństwa. Plan dotyczący cyberbezpieczeństwa ma na celu zwiększenie ogólnego poziomu cyberbezpieczeństwa danego podmiotu Unii, a tym samym przyczynia się do zwiększenia wysokiego wspólnego poziomu cyberbezpieczeństwa wewnątrz podmiotów Unii. Plan dotyczący cyberbezpieczeństwa obejmuje co najmniej środki zarządzania ryzykiem w cyberprzestrzeni podjęte na podstawie art. 8. Plan dotyczący cyberbezpieczeństwa poddaje się przeglądowi co dwa lata lub, w razie potrzeby, częściej w następstwie ocen dojrzałości w zakresie cyberbezpieczeństwa przeprowadzonej na podstawie art. 7 lub każdej istotnej zmiany Ram.

2. Plan dotyczący cyberbezpieczeństwa zawiera opracowany przez podmiot Unii plan zarządzania kryzysami w cyberprzestrzeni na wypadek poważnych incydentów.

3. Podmiot Unii przedkłada gotowy plan dotyczący cyberbezpieczeństwa Międzyinstytucjonalnej Radzie ds. Cyberbezpieczeństwa ustanowionej na mocy art. 10.

ROZDZIAŁ III

MIĘDZYINSTYTUCJONALNA RADA DS. CYBERBEZPIECZEŃSTWA

Artykuł 10

Międzyinstytucjonalna Rada ds. Cyberbezpieczeństwa

1. Niniejszym ustanawia się Międzyinstytucjonalną Radę ds. Cyberbezpieczeństwa (IICB).

2. IICB jest odpowiedzialne za:

a)	monitorowanie i wspieranie wdrażania niniejszego rozporządzenia przez podmioty_Unii;

b)	nadzór nad realizacją ogólnych priorytetów i celów przez CERT-UE oraz wyznaczanie mu strategicznego kierunku działania.

3. W skład IICB wchodzą:

po jednym przedstawicielu wyznaczonym przez:

(i)	Parlament Europejski;

(ii)	Radę Europejską;

(iii)

Radę Unii Europejskiej;

(iv)

Komisję;

(v)	Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej;

(vi)	Europejski Bank Centralny;

(vii)

Trybunał Obrachunkowy;

(viii)

Europejską Służbę Działań Zewnętrznych;

(ix)	Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny,

(x)	Europejski Komitet Regionów;

(xi)	Europejski Bank Inwestycyjny;

(xii)

Europejskie Centrum Kompetencji Przemysłowych, Technologicznych i Badawczych w dziedzinie Cyberbezpieczeństwa;

(xiii)

ENISA;

(xiv)

Europejskiego Inspektora Ochrony Danych (EIOD);

(xv)	Agencję Unii Europejskiej ds. Programu Kosmicznego;

b)	trzech przedstawicieli wyznaczonych przez sieć agencji UE (EUAN) na wniosek jej komitetu doradczego ds. ICT w celu reprezentowania interesów organów i jednostek organizacyjnych Unii, które mają własne środowisko ICT, innych niż te, o których mowa w lit. a).

Podmioty Unii reprezentowane w IICB dążą do osiągnięcia równowagi płci wśród wyznaczonych przedstawicieli.

4. Członkowie IICB mogą być wspomagani przez zastępców. Przewodniczący może zaprosić innych przedstawicieli podmiotów Unii, o których mowa w ust. 3, lub innych podmiotów Unii do udziału w posiedzeniach IICB bez prawa głosu.

5. Szef CERT-UE i przewodniczący Grupy Współpracy, sieci CSIRT i EU-CyCLONe, ustanowionych na podstawie odpowiednio art. 14, 15 i 16 dyrektywy (UE) 2022/2555, lub ich zastępcy mogą uczestniczyć w posiedzeniach IICB w charakterze obserwatorów. w wyjątkowych przypadkach IICB może, zgodnie ze swoim regulaminem wewnętrznym, postanowić inaczej.

6. IICB przyjmuje swój regulamin wewnętrzny.

7. Zgodnie z regulaminem wewnętrznym IICB wyznacza spośród swoich członków przewodniczącego na trzyletnią kadencję. Zastępca przewodniczącego staje się pełnoprawnym członkiem IICB na ten sam okres.

8. IICB co najmniej trzy razy do roku odbywa posiedzenia z inicjatywy swojego przewodniczącego, na wniosek CERT-UE lub na wniosek któregokolwiek z członków IICB.

9. Każdy członek IICB dysponuje jednym głosem. Decyzje IICB zapadają zwykłą większością głosów, chyba że niniejsze rozporządzenie stanowi inaczej. Przewodniczący IICB nie bierze udziału w głosowaniach, z wyjątkiem sytuacji gdy zostanie oddana taka sama liczba głosów za i przeciw, w którym to przypadku przewodniczący może oddać decydujący głos.

10. IICB może stanowić w drodze uproszczonej procedury pisemnej wszczynanej zgodnie ze swoim regulaminem wewnętrznym. w ramach tej procedury daną decyzję uznaje się za zatwierdzoną w terminie ustalonym przez przewodniczącego, chyba że któryś z członków wyrazi sprzeciw.

11. Sekretariat IICB jest prowadzony przez Komisję i podlega przewodniczącemu IICB.

12. Przedstawiciele wyznaczeni przez EUAN przekazują decyzje IICB członkom EUAN. Każdy członek EUAN ma prawo zwracać się do tych przedstawicieli lub przewodniczącego IICB z każdą sprawą, o której jego zdaniem należy poinformować IICB.

13. IICB może ustanowić komitet wykonawczy, który będzie pomagał jej w pracach, i przekazać komitetowi wykonawczemu niektóre swoje zadania i uprawnienia. IICB ustanawia regulamin wewnętrzny komitetu wykonawczego, w tym jego zadania i uprawnienia, oraz określa kadencje jego członków.

14. Do dnia 8 stycznia 2025 r., a następnie co roku IICB składa Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie, w którym szczegółowo przedstawia postępy we wdrażaniu niniejszego rozporządzenia, a w szczególności zakres współpracy CERT-UE z jego odpowiednikami w każdym z państw członkowskich. Sprawozdanie to stanowi wkład w przedstawiane co dwa lata sprawozdanie o stanie cyberbezpieczeństwa w Unii, przyjmowane na podstawie art. 18 dyrektywy (UE) 2022/2555.

Artykuł 11

Zadania IICB

W ramach swoich obowiązków IICB w szczególności:

a)	udziela wskazówek szefowi CERT-UE;

b)	skutecznie monitoruje i nadzoruje wdrażanie niniejszego rozporządzenia oraz wspiera podmioty_Unii we wzmacnianiu ich cyberbezpieczeństwa, w tym, w stosownych przypadkach, zwraca się do podmiotów Unii i CERT-UE o sporządzenie sprawozdań ad hoc;

c)	w następstwie dyskusji strategicznej przyjmuje wieloletnią strategię podniesienia poziomu cyberbezpieczeństwa w podmiotach Unii, regularnie – co najmniej raz na pięć lat – ją ocenia i w razie potrzeby ją zmienia;

ustala metodykę i aspekty organizacyjne przeprowadzania dobrowolnych wzajemnych ocen przez podmioty_Unii by wyciągnąć wnioski z wspólnych doświadczeń, zwiększyć wzajemne zaufanie, osiągnąć wysoki wspólny poziom cyberbezpieczeństwa, a także zwiększać zdolności podmiotów Unii w zakresie cyberbezpieczeństwa, zapewniając, aby takie wzajemne oceny były przeprowadzane przez ekspertów ds. cyberbezpieczeństwa wyznaczonych przez podmiot Unii inny niż podmiot Unii poddawany ocenie oraz aby metodyka ich przeprowadzania opierała się na art. 19 dyrektywy (UE) 2022/2555 i była, w stosownych przypadkach, dostosowana do potrzeb podmiotów Unii;

e)	zatwierdza, na wniosek szefa CERT-UE, roczny program prac CERT-UE i monitoruje jego realizację;

f)	zatwierdza, na wniosek szefa CERT-UE, katalog usług CERT-UE oraz jego aktualizacje;

g)	zatwierdza, na wniosek szefa CERT-UE, roczny plan dochodów i wydatków, w tym plan zatrudnienia, na potrzeby działalności CERT-UE;

h)	zatwierdza, na wniosek szefa CERT-UE, ustalenia dotyczące umów o gwarantowanym poziomie usług;

i)	analizuje i zatwierdza sprawozdanie roczne, sporządzone przez szefa CERT-UE, obejmujące działalność CERT-UE i zarządzanie środkami finansowymi przez CERT-UE;

j)	zatwierdza i monitoruje kluczowe wskaźniki skuteczności działania w odniesieniu do CERT-UE, określone na wniosek szefa CERT-UE;

k)	zatwierdza porozumienia o współpracy, umowy o gwarantowanym poziomie usług lub umowy między CERT-UE a innymi podmiotami zawarte na podstawie art. 18;

l)	przyjmuje wytyczne i zalecenia na wniosek CERT-UE zgodnie z art. 14 i zleca CERT-UE wydanie, wycofanie lub zmianę propozycji wytycznych bądź zaleceń, lub wezwania do działania;

m)	ustanawia grupy doradztwa technicznego realizujące konkretne zadania, aby wspierać prace IICB, zatwierdza zakres ich uprawnień i zadań i wyznacza ich przewodniczących;

n)	otrzymuje i analizuje dokumenty i sprawozdania składane przez podmioty_Unii na podstawie niniejszego rozporządzenia, takie jak oceny dojrzałości w zakresie cyberbezpieczeństwa;

o)	wspomaga utworzenie nieformalnej grupy lokalnych urzędników podmiotów Unii ds. cyberbezpieczeństwa, wspieranej przez ENISA, aby umożliwić wymianę najlepszych praktyk i informacji dotyczących wdrażania niniejszego rozporządzenia;

p)	uwzględniając informacje na temat zidentyfikowanego ryzyka w cyberprzestrzeni i wyciągnięte wnioski przedstawione przez CERT-UE, monitoruje adekwatność ustaleń dotyczących wzajemnych połączeń między środowiskami ICT podmiotów Unii oraz doradza możliwe usprawnienia;

ustanawia plan zarządzania kryzysami w cyberprzestrzeni w celu wsparcia – na poziomie operacyjnym – skoordynowanego zarządzania poważnymi incydentami mającymi wpływ na podmioty_Unii oraz w celu przyczynienia się do regularnej wymiany istotnych informacji, w szczególności o skutkach i dotkliwości poważnych incydentów oraz o możliwych sposobach łagodzenia ich skutków;

r)	koordynuje przyjmowanie planów zarządzania kryzysami w cyberprzestrzeni, o których mowa w art. 9 ust. 2, w poszczególnych podmiotach Unii;

przyjmuje zalecenia w odniesieniu do bezpieczeństwa łańcucha dostaw, o którym mowa w art. 8 ust. 2 akapit pierwszy lit. m), z uwzględnieniem wyników skoordynowanego na poziomie Unii szacowania ryzyka krytycznych łańcuchów dostaw, o którym mowa w art. 22 dyrektywy (UE) 2022/2555, w celu wsparcia podmiotów Unii w przyjmowaniu skutecznych i proporcjonalnych środków zarządzania ryzykiem w cyberprzestrzeni.

Artykuł 15

Szef CERT-UE

1. Komisja, za zgodą dwóch trzecich członków IICB, mianuje szefa CERT-UE. Na wszystkich etapach procedury mianowania, w szczególności w odniesieniu do przygotowywania ogłoszeń o naborze, rozpatrywania kandydatur oraz powoływania komisji selekcyjnych do celu wyboru na to stanowisko, prowadzi się konsultacje z IICB. Procedura wyboru, w tym ostateczna skrócona lista kandydatów, spośród których ma zostać mianowany szef CERT-UE, musi gwarantować sprawiedliwą reprezentację każdej z płci z uwzględnieniem przedstawionych kandydatur.

2. Szef CERT-UE odpowiada za sprawne funkcjonowanie CERT-UE i działa w ramach kompetencji związanych z jego funkcją oraz pod kierownictwem IICB. Szef CERT-UE regularnie składa sprawozdania przewodniczącemu IICB oraz – na żądanie IICB – składa IICB sprawozdania ad hoc.

3. Szef CERT-UE wspomaga odpowiedzialnego delegowanego urzędnika zatwierdzającego w sporządzaniu rocznego sprawozdania z działalności zawierającego informacje dotyczące finansów i zarządzania, w tym wyniki kontroli, przygotowywanego zgodnie z art. 74 ust. 9 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 (9) i regularnie składa temu delegowanemu urzędnikowi zatwierdzającemu sprawozdania z realizacji działań, co do których szefowi CERT-UE przekazano uprawnienia na zasadzie subdelegacji.

4. Szef CERT-UE opracowuje co roku plan dochodów i wydatków administracyjnych na potrzeby działalności CERT-UE, projekt rocznego programu prac, projekt katalogu usług CERT-UE, projekt zmian w katalogu usług, projekt warunków umów o gwarantowanym poziomie usług oraz projekt kluczowych wskaźników skuteczności działania CERT-UE, które mają zostać zatwierdzone przez IICB zgodnie z art. 11. Dokonując rewizji wykazu usług w katalogu usług CERT-UE, szef CERT-UE uwzględnia zasoby przydzielone CERT-UE.

5. Szef CERT-UE co najmniej raz do roku przedkłada IICB i przewodniczącemu IICB sprawozdania z działalności i wyników CERT-UE za okres odniesienia, w tym z wykonania budżetu, zawartych umów o gwarantowanym poziomie usług i pisemnych umów, współpracy z odpowiednikami i partnerami oraz z misji podejmowanych przez członków personelu, w tym sprawozdania, o których mowa w art. 11. Sprawozdania te obejmują program prac na kolejny okres, plan dochodów i wydatków, w tym plan zatrudnienia, planowane aktualizacje katalogu usług CERT-UE oraz ocenę spodziewanego wpływu takich aktualizacji na zasoby finansowe i ludzkie.

Artykuł 21

Obowiązki w zakresie zgłaszania incydentów

1. Incydent uznaje się za znaczący, jeżeli:

a)	spowodował lub może spowodować dotkliwe zakłócenia operacyjne w funkcjonowaniu lub straty finansowe dla danego podmiotu Unii;

b)	wpłynął lub może wpłynąć na inne osoby fizyczne lub prawne, powodując znaczne szkody majątkowe i niemajątkowe.

2. Podmioty Unii przedkładają CERT-UE:

bez zbędnej zwłoki, a w każdym razie w ciągu 24 godzin od powzięcia wiedzy o znaczącym incydencie – wczesne ostrzeżenie, w którym w stosownych przypadkach wskazuje się, że znaczący incydent został przypuszczalnie wywołany działaniem bezprawnym lub działaniem w złym zamiarze lub że mógł wywrzeć wpływ międzyinstytucjonalny lub transgraniczny;

bez zbędnej zwłoki, a w każdym razie w ciągu 72 godzin od powzięcia wiedzy o znaczącym incydencie – zgłoszenie incydentu, w stosownych przypadkach wraz z aktualizacją informacji, o których mowa w lit. a), i ze wskazaniem wstępnej oceny znaczącego incydentu, w tym jego dotkliwości i skutków, a w stosownych przypadkach także oznak naruszenia integralności systemu;

c)	na wniosek CERT-UE – sprawozdanie okresowe na temat odpowiednich aktualizacji statusu;

nie później niż miesiąc po zgłoszeniu incydentu na podstawie lit. b) – sprawozdanie końcowe zawierające następujące elementy:

(i)	szczegółowy opis incydentu, w tym jego dotkliwości i skutków;

(ii)	rodzaj zagrożenia lub pierwotną przyczynę, które prawdopodobnie były źródłem incydentu;

(iii)

zastosowane i wdrażane środki ograniczające ryzyko;

(iv)	w stosownych przypadkach – transgraniczne lub międzyinstytucjonalne skutki incydentu;

e)	jeżeli incydent nie zakończył się w terminie składania sprawozdania końcowego, o którym mowa w lit. d) – sprawozdanie z postępu prac w danym momencie oraz sprawozdanie końcowe w terminie jednego miesiąca od zakończenia przez nie obsługi incydentu.

3. Podmiot Unii bez zbędnej zwłoki, a w każdym razie w ciągu 24 godzin od powzięcia wiedzy o znaczącym incydencie, informuje o wystąpieniu znaczącego incydentu wszelkie stosowne odpowiedniki krajowe, o których mowa w art. 17 ust. 1, w państwie członkowskim, w którym podmiot ten ma siedzibę.

4. Podmioty Unii zgłaszają między innymi wszelkie informacje umożliwiające CERT-UE określenie wszelkiego wpływu międzyinstytucjonalnego, wpływu na przyjmujące państwo członkowskie lub transgranicznego wpływu znaczącego incydentu. Bez uszczerbku dla art. 12 samo zgłoszenie nie nakłada na podmiot Unii zwiększonej odpowiedzialności.

5. W stosownych przypadkach podmioty_Unii bez zbędnej zwłoki powiadamiają użytkowników sieci i systemów informatycznych, których dotyczy incydent, lub użytkowników innych elementów środowiska ICT, których potencjalnie dotyczy znaczący incydent lub poważne cyberzagrożenie, oraz którzy w stosownych przypadkach mają potrzebę podjęcia środków łagodzących, o wszelkich środkach lub środkach zaradczych, które użytkownicy ci mogą zastosować w reakcji na ten incydent lub to zagrożenie. w stosownych przypadkach podmioty_Unii informują tych użytkowników o samym poważnym cyberzagrożeniu.

6. Jeżeli znaczący incydent lub poważne cyberzagrożenie mają wpływ na sieć i system informatyczny lub element środowiska ICT podmiotu Unii, które jest celowo powiązane ze środowiskiem ICT innego podmiotu Unii, CERT-UE wydaje stosowne ostrzeżenie dotyczące cyberbezpieczeństwa.

7. Podmioty Unii, na wniosek CERT-UE, przekazują mu bez zbędnej zwłoki informacje cyfrowe wygenerowane w wyniku korzystania z urządzeń elektronicznych uczestniczących w incydentach, które u nich wystąpiły. CERT-UE może dodatkowo sprecyzować, jakiego rodzaju informacji cyfrowych potrzebuje do celów orientacji sytuacyjnej i zareagowania na incydenty.

8. Co trzy miesiące CERT-UE przedkłada IICB, ENISA, EU INTCEN i sieci CSIRT sprawozdanie podsumowujące zawierające zanonimizowane i zagregowane dane dotyczące znaczących incydentów, incydentów, cyberzagrożeń, potencjalnych zdarzeń dla cyberbezpieczeństwa i podatności na podstawie art. 20 oraz znaczących incydentów zgłoszonych na podstawie ust. 2 niniejszego artykułu. To sprawozdanie podsumowujące stanowi wkład w przedstawiane co dwa lata sprawozdanie na temat stanu cyberbezpieczeństwa w Unii przyjmowane na podstawie art. 18 dyrektywy (UE) 2022/2555.

9. Do dnia 8 lipca 2024 r. IICB wyda wytyczne lub zalecenia doprecyzowujące zasady składania, format i treść zgłoszeń na podstawie niniejszego artykułu. Przygotowując takie wytyczne lub zalecenia, IICB uwzględnia wszelkie akty wykonawcze przyjęte na podstawie art. 23 ust. 11 dyrektywy (UE) 2022/2555 określające rodzaj informacji, format i procedurę zgłoszeń. CERT-UE rozpowszechnia odpowiednie szczegółowe informacje techniczne w celu umożliwienia proaktywnego wykrywania incydentów, reagowania na nie lub wprowadzania środków łagodzących ich skutki przez podmioty_Unii.

10. Obowiązki w zakresie zgłaszania incydentów określone w niniejszym artykule nie obejmują:

EUCI;

b)	informacji, których dalsze rozpowszechnianie zostało wykluczone za pomocą widocznego oznakowania, chyba że wyraźnie zezwolono na ich wymianę z CERT-UE.

Artykuł 22

Koordynacja reakcji na incydenty i współpraca

1. Działając jako punkt wymiany informacji na temat cyberbezpieczeństwa i koordynacji reakcji na incydenty, CERT-UE ułatwia wymianę informacji dotyczących incydentów, cyberzagrożeń, podatności i potencjalnych zdarzeń dla cyberbezpieczeństwa między:

a)	podmiotami Unii;

b)	odpowiednikami, o których mowa w art. 17 i 18.

2. CERT-UE, w stosownych przypadkach w ścisłej współpracy w ENISA, ułatwia koordynację między podmiotami Unii w zakresie reagowania na incydenty, co obejmuje:

a)	przyczynianie się do spójnej komunikacji zewnętrznej;

b)	wzajemne wsparcie, takie jak wymiana informacji istotnych dla podmiotów Unii lub udzielanie pomocy, w stosownych przypadkach bezpośrednio na miejscu;

c)	optymalne wykorzystanie zasobów operacyjnych;

d)	koordynację z innymi mechanizmami reagowania kryzysowego na poziomie Unii.

3. CERT-UE, w ścisłej współpracy z ENISA, wspiera podmioty_Unii w zakresie orientacji sytuacyjnej w odniesieniu do incydentów, cyberzagrożeń, podatności i potencjalnych zdarzeń dla cyberbezpieczeństwa, a także w dzieleniu się istotnymi postępami w dziedzinie cyberbezpieczeństwa.

4. Do dnia 8 stycznia 2025 r. IICB na podstawie propozycji CERT-UE przyjmie wytyczne lub zalecenia dotyczące koordynacji reagowania na incydenty i współpracy w tym zakresie w odniesieniu do znaczących incydentów. w przypadku podejrzenia, że incydent nosi znamiona przestępstwa, CERT-UE bez zbędnej zwłoki doradza, jak zgłosić incydent organom ścigania.

5. Na specjalny wniosek państwa członkowskiego i za zgodą zainteresowanych podmiotów Unii CERT-UE może zwrócić się do ekspertów z wykazu, o którym mowa w art. 23 ust. 4, o udział w reakcji na poważny incydent mający wpływ na to państwo członkowskie lub na incydent w cyberbezpieczeństwie na dużą skalę zgodnie z art. 15 ust. 3 lit. g) dyrektywy (UE) 2022/2555. Szczegółowe przepisy dotyczące dostępu podmiotów Unii do ekspertów technicznych oraz korzystania z ich usług są zatwierdzane przez IICB na wniosek CERT-UE.

Artykuł 25

Przegląd

1. Do dnia 8 stycznia 2025 r., a następnie co roku IICB przy wsparciu CERT-UE składa Komisji sprawozdanie z wdrażania niniejszego rozporządzenia. IICB może kierować do Komisji zalecenia, aby dokonała przeglądu niniejszego rozporządzenia.

2. Do dnia 8 stycznia 2027 r., a następnie co dwa lata Komisja dokonuje oceny wdrożenia niniejszego rozporządzenia oraz składa Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z jego wykonania oraz z doświadczeń zdobytych na poziomie strategicznym i operacyjnym.

Sprawozdanie, o którym mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, obejmuje przegląd, o którym mowa w art. 16 ust. 1, dotyczący możliwości ustanowienia CERT-UE jako urzędu Unii.

3. Do dnia 8 stycznia 2029 r. Komisja dokona oceny funkcjonowania niniejszego rozporządzenia i złoży sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu i Komitetowi Regionów. Komisja oceni również stosowność włączenia sieci i systemów informatycznych przetwarzających EUCI do zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia, z uwzględnieniem innych aktów ustawodawczych Unii mających zastosowanie do tych systemów. Sprawozdaniu towarzyszy w razie potrzeby wniosek ustawodawczy.

Artykuł 26

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Strasburgu dnia 13 grudnia 2023 r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego

Przewodnicząca

R. METSOLA

W imieniu Rady

Przewodniczący

P. NAVARRO RÍOS

(1) Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 21 listopada 2023 r. (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym) oraz decyzja Rady z dnia 8 grudnia 2023 r.

(2) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/2555 z dnia 14 grudnia 2022 r. w sprawie środków na rzecz wysokiego wspólnego poziomu cyberbezpieczeństwa na terytorium Unii, zmieniająca rozporządzenie (UE) nr 910/2014 i dyrektywę (UE) 2018/1972 oraz uchylająca dyrektywę (UE) 2016/1148 (dyrektywa NIS 2) (Dz.U. L 333 z 27.12.2022, s. 80).

(3) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/881 z dnia 17 kwietnia 2019 r. w sprawie ENISA (Agencji Unii Europejskiej ds. Cyberbezpieczeństwa) oraz certyfikacji cyberbezpieczeństwa w zakresie technologii informacyjno-komunikacyjnych oraz uchylenia rozporządzenia (UE) nr 526/2013 (akt o cyberbezpieczeństwie) (Dz.U. L 151 z 7.6.2019, s. 15).

(4) Porozumienie między Parlamentem Europejskim, Radą Europejską, Radą Unii Europejskiej, Komisją Europejską, Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej, Europejskim Bankiem Centralnym, Europejskim Trybunałem Obrachunkowym, Europejską Służbą Działań Zewnętrznych, Europejskim Komitetem Ekonomiczno-Społecznym, Europejskim Komitetem Regionów i Europejskim Bankiem Inwestycyjnym w sprawie organizacji i funkcjonowania zespołu reagowania na incydenty komputerowe w instytucjach, organach i agencjach UE (CERT-UE) (Dz.U. C 12 z 13.1.2018, s. 1).

(5) Rozporządzenie Rady (EWG, Euratom, EWWiS) nr 259/68 z dnia 29 lutego 1968 r. ustanawiające regulamin pracowniczy urzędników Wspólnot Europejskich i warunki zatrudnienia innych pracowników Wspólnot oraz ustanawiające specjalne środki stosowane tymczasowo wobec urzędników Komisji (Dz.U. L 56 z 4.3.1968, s. 1).

(6) Zalecenie Komisji (UE) 2017/1584 z dnia 13 września 2017 r. w sprawie skoordynowanego reagowania na incydenty i kryzysy cybernetyczne na dużą skalę (Dz.U. L 239 z 19.9.2017, s. 36).

(7) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 z dnia 23 października 2018 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii i swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia rozporządzenia (WE) nr 45/2001 i decyzji nr 1247/2002/WE (Dz.U. L 295 z 21.11.2018, s. 39).

(8) Dz.U. C 258 z 5.7.2022, s. 10.

(9) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 z dnia 18 lipca 2018 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii, zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1296/2013, (UE) nr 1301/2013, (UE) nr 1303/2013, (UE) nr 1304/2013, (UE) nr 1309/2013, (UE) nr 1316/2013, (UE) nr 223/2014 i (UE) nr 283/2014 oraz decyzję nr 541/2014/UE, a także uchylające rozporządzenie (UE, Euratom) nr 966/2012 (Dz.U. L 193 z 30.7.2018, s. 1).

(10) Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U. L 145 z 31.5.2001, s. 43).

ELI: http://data.europa.eu/eli/reg/2023/2841/oj

ISSN 1977-0766 (electronic edition)

whereas

keyboard_tab Cyber Resilience Act 2023/2841 PL

Cyber Resilience Act 2023/2841 PL