keyboard_tab Digital Governance Act 2022/0868 PL

1.   Podmioty sektora publicznego, które na mocy prawa krajowego są właściwe do udzielania lub odmowy udzielania dostępu do celów ponownego wykorzystywania co najmniej jednej kategorii danych, o których mowa w art. 3 ust. 1, muszą u dostępniać publicznie warunki, które muszą zostać spełnione w celu zezwolenia na takie ponowne_wykorzystywanie, oraz procedurę występowania z wnioskiem o  ponowne_wykorzystywanie za pośrednictwem pojedynczego punktu informacyjnego, o którym mowa w art. 8. Podmiotom sektora publicznego mogą pomagać w udzielaniu lub odmowie udzielania dostępu do celów ponownego wykorzystania właściwe podmioty określone w art. 7 ust. 1.

Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sektora publicznego były wyposażone w niezbędne zasoby w celu przestrzegania niniejszego artykułu.

2.   W odniesieniu do kategorii danych i celów ponownego wykorzystywania oraz charakteru danych, na których ponowne_wykorzystywanie zezwolono, warunki ponownego wykorzystywania muszą być niedyskryminujące, przejrzyste, proporcjonalne i obiektywnie uzasadnione. Warunki te nie mogą być stosowane do ograniczania konkurencji.

3.   Podmioty sektora publicznego zapewniają, zgodnie z prawem Unii i prawem krajowym, aby chroniony charakter danych został zachowany. Mogą one ustanawiać następujące wymagania:

4.   W przypadku ponownego wykorzystywania, na które zezwolono zgodnie z ust. 3 lit. b) i c), podmioty sektora publicznego nakładają warunki, które pozwalają zachować integralność funkcjonowania systemów technicznych wykorzystywanego bezpiecznego środowiska przetwarzania. Podmiot sektora publicznego zastrzega sobie prawo weryfikacji procesu, środków oraz wszelkich wyników przetwarzania danych przez ponownego użytkownika, aby zachować integralność ochrony danych oraz zastrzega sobie prawo do zakazania wykorzystywania takich wyników, które zawierają informacje zagrażające prawom i interesom osób trzecich. Decyzja o zakazie wykorzystywania wyników musi być zrozumiała i przejrzysta dla ponownego użytkownika.

5.   o ile w prawie krajowym nie ustanowiono szczególnych zabezpieczeń dotyczących mających zastosowanie obowiązków w zakresie zachowania poufności związanych z ponownym wykorzystywaniem danych, o których mowa w art. 3 ust. 1, podmiot_sektora_publicznego uzależnia ponowne_wykorzystywanie danych przekazanych zgodnie z ust. 3 niniejszego artykułu od przestrzegania przez ponownego użytkownika obowiązku w zakresie zachowania poufności, zgodnie z którym zakazane jest ujawniania informacji, które stwarzają zagrożenie dla praw i interesów osób trzecich, a które pomimo wprowadzonych zabezpieczeń mogłyby się znaleźć w posiadaniu ponownego użytkownika. Ponowni użytkownicy mają zakaz deanonimizacji osób, których dane dotyczą, i podejmują środki techniczne i operacyjne w celu zapobieżenia deanonimizacji oraz zawiadomienia podmiotu sektora publicznego o wszelkich naruszeniach ochrony danych prowadzących do deanonimizacji osób zainteresowanych, których dane dotyczą. W przypadku niedozwolonego ponownego wykorzystywania danych nieosobowych ponowny użytkownik bez zwłoki i – w stosownych przypadkach – z pomocą podmiotu sektora publicznego informuje osoby prawne, na których prawa i interesy może to mieć wpływ.

6.   W przypadku gdy nie można zezwolić na ponowne_wykorzystywanie danych zgodnie z obowiązkami określonymi w ust. 3 i 4 niniejszego artykułu i nie ma podstawy prawnej do przesłania danych na podstawie rozporządzenia (UE) 2016/679, podmiot_sektora_publicznego dokłada wszelkich starań zgodnie z prawem Unii i prawem krajowym, by potencjalnym ponownym użytkownikom udzielić pomocy w uzyskiwaniu zgody osób, których dane dotyczą, lub pozwolenia posiadaczy danych – na których prawa i interesy takie ponowne_wykorzystywanie może mieć wpływ – oraz – o ile jest to możliwe – bez powodowania nieproporcjonalnie dużego obciążenia dla danego podmiotu sektora publicznego. Podmiotowi sektora publicznego mogą pomagać w udzielaniu takiej pomocy właściwe podmioty, o których mowa w art. 7 ust. 1.

7.   Na ponowne_wykorzystywanie danych można zezwolić wyłącznie z poszanowaniem praw własności intelektualnej. Prawo producenta bazy danych ustanowione w art. 7 ust. 1 dyrektywy 96/9/WE nie może być wykonywane przez podmioty sektora publicznego w celu uniemożliwienia ponownego wykorzystywania danych lub ograniczenia ponownego wykorzystywania w zakresie wykraczającym poza ograniczenia określone w niniejszym rozporządzeniu.

8.   W przypadku gdy dane, o które się zwrócono, są uznawane za poufne zgodnie z prawem Unii lub prawem krajowym dotyczącym poufności informacji handlowych lub statystycznych, podmioty sektora publicznego zapewniają, aby w wyniku zezwolenia na ponowne_wykorzystywanie nie zostały ujawnione dane poufne, chyba że na takie ponowne_wykorzystywanie zezwolono zgodnie z ust. 6.

9.   W przypadku gdy ponowny użytkownik zamierza przekazać do państwa trzeciego dane nieosobowe chronione ze względów określonych w art. 3 ust. 1, informuje o swoim zamiarze przekazania takich danych podmiot_sektora_publicznego, podając w momencie składania wniosku o  ponowne_wykorzystywanie takich danych również cel tego przekazania. W przypadku ponownego wykorzystywania zgodnie z ust. 6 niniejszego artykułu ponowny użytkownik, w stosownych przypadkach z pomocą podmiotu sektora publicznego, informuje osobę prawną, na której prawa i interesy może to mieć wpływ, o swoim zamiarze, celu oraz o odpowiednich zabezpieczeniach. Podmiot sektora publicznego nie zezwala na ponowne_wykorzystywanie, o ile dana osoba prawna nie udzieli pozwolenia na przekazanie.

10.   Podmioty sektora publicznego przesyłają poufne dane nieosobowe lub dane chronione prawami własności intelektualnej ponownemu użytkownikowi, który zamierza przekazać te dane do państwa trzeciego innego niż państwo wyznaczone zgodnie z ust. 12 wyłącznie wtedy, gdy ponowny użytkownik zobowiąże się na podstawie umowy do:

11.   Podmioty sektora publicznego, w stosownych przypadkach i w miarę swoich zdolności, udzielają ponownym użytkownikom wskazówek oraz udzielają pomocy w wypełnianiu obowiązków, o których mowa w ust. 10 niniejszego artykułu.

Aby udzielać pomocy podmiotom sektora publicznego i ponownym użytkownikom, Komisja może przyjmować akty wykonawcze określające wzory klauzul umownych dotyczących wypełniania obowiązków, o których mowa w ust. 10 niniejszego artykułu. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 33 ust. 3.

12.   Jeżeli jest to uzasadnione ze względu na znaczącą liczbę wniosków składanych w całej Unii dotyczących ponownego wykorzystywania danych nieosobowych w określonych państwach trzecich, Komisja może przyjąć akty wykonawcze, w których stwierdza, że stosowane przez dane państwo trzecie rozwiązania prawne, w zakresie nadzoru i egzekwowania przepisów:

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 33 ust. 3.

13.   Na podstawie szczególnych aktów ustawodawczych Unii można do celów niniejszego artykułu uznać niektóre kategorie danych nieosobowych będące w posiadaniu podmiotów sektora publicznego za szczególnie chronione w najwyższym stopniu, w przypadku gdy ich przekazanie do państw trzecich może zagrozić celom polityki publicznej Unii, takim jak bezpieczeństwo i zdrowie publiczne, lub może prowadzić do ryzyka deanonimizacji zanonimizowanych danych nieosobowych. W przypadku gdy taki akt zostanie przyjęty, Komisja przyjmuje zgodnie z art. 32 akty delegowane uzupełniające niniejsze rozporządzenie poprzez ustanowienie warunków szczególnych mających zastosowanie do przekazywania takich danych do państw trzecich.

Te warunki szczególne są ustalane w oparciu o charakter określonych w szczególnym akcie ustawodawczym Unii kategorii danych nieosobowych oraz w oparciu o powody uznania tych kategorii za szczególnie chronione w najwyższym stopniu, z uwzględnieniem ryzyka deanonimizacji zanonimizowanych danych nieosobowych. Te warunki szczególne muszą być niedyskryminujące i ograniczone do tego, co jest niezbędne do osiągnięcia celów polityki publicznej Unii określonych w tym akcie, zgodnie z międzynarodowymi zobowiązaniami Unii.

Jeżeli wymagają tego szczególne akty ustawodawcze Unii, o których mowa w akapicie pierwszym, takie warunki szczególne mogą obejmować warunki mające zastosowanie do przekazywania lub uzgodnień technicznych w tym zakresie, ograniczenia dotyczące ponownego wykorzystywania danych w państwach trzecich lub kategorii osób, które są uprawnione do przekazywania takich danych do państw trzecich, lub, w wyjątkowych przypadkach, ograniczenia dotyczące przekazywania do państw trzecich.

14.   Osoba fizyczna lub prawna, której przyznano prawo do ponownego wykorzystywania danych nieosobowych, może przekazywać te dane tylko do tych państw trzecich, w przypadku których spełnione są wymogi określone w ust. 10, 12 i 13.

1.   o ile zgodnie z prawem krajowym nie zostały określone krótsze terminy, właściwe podmioty sektora publicznego lub właściwe podmioty, o których mowa w art. 7 ust. 1, podejmują decyzję w sprawie wniosku o  ponowne_wykorzystywanie kategorii danych, o których mowa w art. 3 ust. 1, w terminie dwóch miesięcy od dnia otrzymania wniosku.

W przypadku wyjątkowo obszernych i złożonych wniosków o  ponowne_wykorzystywanie, termin dwóch tygodni może zostać przedłużony do 30 dni. W takich przypadkach właściwe podmioty sektora publicznego lub właściwe podmioty, o których mowa w art. 7 ust. 1, powiadamiają jak najszybciej wnioskodawcę o tym, że do przeprowadzenia procedury potrzeba więcej czasu, wraz z uzasadnieniem tego opóźnienia.

2.   Każda osoba fizyczna lub prawna, której bezpośrednio dotyczy decyzja, o której mowa w ust. 1, ma prawo do skutecznego środka zaskarżenia w państwie członkowskim, w którym znajduje się dany podmiot. Takie prawo do środka zaskarżenia musi zostać ustanowione w prawie krajowym i obejmować możliwość kontroli przez bezstronny podmiot posiadający odpowiednią wiedzę fachową – taki jak krajowy organ ochrony konkurencji, odpowiedni organ regulujący dostęp do dokumentów, organ nadzorczy ustanowiony zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2016/679 lub krajowy organ sądowy – którego decyzje są wiążące dla danego podmiotu sektora publicznego lub właściwego podmiotu.

1.   Każdy dostawca usług pośrednictwa danych, który zamierza świadczyć usługi pośrednictwa danych, o których mowa w art. 10, dokonuje zgłoszenia do organu właściwego do spraw usług pośrednictwa danych, o którym mowa w art. 13.

2.   Do celów niniejszego rozporządzenia uznaje się, że dostawca usług pośrednictwa danych posiadający jednostki organizacyjne w więcej niż jednym państwie członkowskim podlega jurysdykcji państwa członkowskiego, w którym ma swoją główną jednostkę organizacyjną, bez uszczerbku dla przepisów prawa Unii regulujących transgraniczne roszczenia odszkodowawcze i powiązane postępowania.

3.   Dostawca usług pośrednictwa danych, który nie ma w Unii jednostki organizacyjnej, ale oferuje w Unii usługi pośrednictwa danych, o których mowa w 10, wyznacza przedstawiciela prawnego w jednym z państw członkowskich, w których usługi te są oferowane.

Do celów zapewnienia przestrzegania niniejszego rozporządzenia przedstawiciel_prawny musi być upoważniony przez dostawcę usług pośrednictwa danych, by organy właściwe do spraw usług pośrednictwa danych lub osoby, których dane dotyczą, i posiadacze danych mogli się zwracać jednocześnie do przedstawiciela prawnego i dostawcy usług pośrednictwa danych albo do przedstawiciela prawnego zamiast do dostawcy usług pośrednictwa danych we wszystkich kwestiach dotyczących świadczonych usług pośrednictwa danych. Przedstawiciel prawny współpracuje z organami właściwymi do spraw usług pośrednictwa danych i na żądanie szczegółowo przedstawia im działania i przepisy wprowadzone przez dostawcę usług pośrednictwa danych w celu zapewnienia przestrzegania niniejszego rozporządzenia.

Uznaje się, że dostawca usług pośrednictwa danych podlega jurysdykcji tego państwa członkowskiego, w którym znajduje się jego przedstawiciel_prawny. Wyznaczenie przedstawiciela prawnego przez dostawcę usług pośrednictwa danych pozostaje bez uszczerbku dla działań prawnych, które mogą zostać podjęte przeciwko dostawcy usług pośrednictwa danych.

4.   Po dokonaniu zgłoszenia zgodnie z ust. 1 dostawca usług pośrednictwa danych może rozpocząć działalność z zastrzeżeniem warunków określonych w niniejszym rozdziale.

5.   Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, uprawnia dostawcę usług pośrednictwa danych do świadczenia usług pośrednictwa danych we wszystkich państwach członkowskich.

6.   Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, musi zawierać następujące informacje:

7.   Organ właściwy do spraw usług pośrednictwa danych zapewnia, by procedura zgłoszenia była niedyskryminująca i nie zakłócała konkurencji.

8.   Na wniosek dostawcy usług pośrednictwa danych organ właściwy do spraw usług pośrednictwa danych wydaje w terminie jednego tygodnia od zgłoszenia wypełnionego w sposób należyty i całkowity standardowe oświadczenie, potwierdzające, że dostawca usług pośrednictwa danych dokonał zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, oraz że zgłoszenie zawiera informacje, o których mowa w ust. 6.

9.   Na wniosek dostawcy usług pośrednictwa danych, organ właściwy do spraw usług pośrednictwa danych potwierdza, że dostawca usług pośrednictwa danych przestrzega niniejszego artykułu oraz art. 12. Po otrzymaniu takiego potwierdzenia dostawca usług pośrednictwa danych może w swojej komunikacji pisemnej i ustnej posługiwać się oznakowaniem „uznany w Unii dostawca usług pośrednictwa danych” oraz używać wspólnego logo.

Aby zapewnić łatwą rozpoznawalność uznanych w Unii dostawców usług pośrednictwa danych w całej Unii, Komisja ustanawia w drodze aktów wykonawczych projekt wspólnego logo. Uznani w Unii dostawcy usług pośrednictwa danych wyraźnie eksponują wspólne logo na każdej publikacji w internecie i poza nim, odnoszącej się do ich działalności związanej z pośrednictwem danych.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 33 ust. 2.

10.   Organ właściwy do spraw usług pośrednictwa danych niezwłocznie powiadamia drogą elektroniczną Komisję o każdym nowym zgłoszeniu. Komisja prowadzi i regularnie aktualizuje publiczny rejestr wszystkich dostawców usług pośrednictwa danych świadczących swoje usługi w Unii Informacje, o których mowa w ust. 6 lit. a), b), c), d),f) i g), są publikowane w publicznym rejestrze.

11.   Organ właściwy do spraw usług pośrednictwa danych może pobierać opłaty za zgłoszenie zgodnie z prawem krajowym. Opłaty te muszą być proporcjonalne i obiektywne oraz muszą opierać się na kosztach administracyjnych związanych z monitorowaniem spełniania wymogów i innymi działaniami związanymi z kontrolą rynku prowadzonymi przez organy właściwe do spraw usług pośrednictwa danych w związku ze zgłoszeniami dotyczącymi usług pośrednictwa danych. W przypadku MŚP i przedsiębiorstw typu start-up organ właściwy do spraw usług pośrednictwa danych może pobierać obniżoną opłatę lub zrezygnować z pobrania opłaty.

12.   Dostawcy usług pośrednictwa danych powiadamiają organy właściwe do spraw usług pośrednictwa danych o wszelkich zmianach informacji przekazanych na podstawie ust. 6 w terminie 14 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana.

13.   W przypadku gdy dostawca usług pośrednictwa danych zaprzestaje swojej działalności, zgłasza ten fakt w terminie 15 dni odpowiedniemu organowi właściwemu do spraw pośrednictwa danych określonemu zgodnie z ust. 1, 2 i 3.

14.   Organ właściwy do spraw usług pośrednictwa danych niezwłocznie powiadamia Komisję drogą elektroniczną o każdym zgłoszeniu, o którym mowa w ust. 12 i 13. Komisja odpowiednio aktualizuje publiczny rejestr dostawców usług pośrednictwa danych w Unii.

1.   Podmiot, który spełnia wymogi art. 18, może złożyć wniosek o rejestrację w publicznym krajowym rejestrze uznanych organizacji altruizmu danych w tym państwie członkowskim, w którym ma jednostkę organizacyjną

2.   Podmiot, który spełnia wymogi art. 18 i ma swoje jednostki organizacyjne w więcej niż jednym państwie członkowskim, może złożyć wniosek o rejestrację w publicznym krajowym rejestrze uznanych organizacji altruizmu danych w tym państwie członkowskim, w którym znajduje się jego główna_jednostka_organizacyjna.

3.   Podmiot, który spełnia wymogi art. 18, ale nie ma w Unii jednostki organizacyjnej, wyznacza przedstawiciela prawnego w jednym z państw członkowskich, w których oferowane są usługi oparte na altruizmie danych.

Do celów zapewnienia przestrzegania niniejszego rozporządzenia przedstawiciel_prawny musi być upoważniony przez podmiot, by organy właściwe do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych lub osoby, których dane dotyczą, i posiadacze danych mogli się zwracać jednocześnie do przedstawiciela prawnego i podmiotu albo do przedstawiciela prawnego zamiast do podmiotu we wszystkich kwestiach dotyczących tego podmiotu. Przedstawiciel prawny współpracuje z organami właściwymi do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych i na żądanie szczegółowo przedstawia im działania i przepisy wprowadzone przez dany podmiot w celu zapewnienia przestrzegania niniejszego rozporządzenia.

Uznaje się, że podmiot podlega jurysdykcji tego państwa członkowskiego, w którym znajduje się jego przedstawiciel_prawny. Taki podmiot może złożyć wniosek o rejestrację w publicznym krajowym rejestrze uznanych organizacji altruizmu danych w tym państwie członkowskim. Wyznaczenie przedstawiciela prawnego przez podmiot pozostaje bez uszczerbku dla działań prawnych, które mogą zostać podjęte przeciwko podmiotowi.

4.   Wnioski o rejestrację, o których mowa w ust. 1, 2 i 3, zawierają następujące informacje:

5.   W przypadku gdy podmiot przedłożył wszystkie niezbędne informacje zgodnie z ust. 4, organ właściwy do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych – po przeprowadzeniu oceny wniosku o rejestrację i stwierdzeniu, że podmiot ten spełnia wymogi art. 18 – rejestruje ten podmiot w publicznym krajowym rejestrze uznanych organizacji altruizmu danych w terminie 12 tygodni od otrzymania wniosku o rejestrację. Rejestracja jest ważna we wszystkich państwach członkowskich.

Organ właściwy do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych powiadamia Komisję o wszelkich rejestracjach. Komisja uwzględnia rejestrację w publicznym unijnym rejestrze uznanych organizacji altruizmu danych.

6.   Informacje, o których mowa w ust. 4 lit. a), b), f), g) i h), są publikowane w odpowiednim publicznym krajowym rejestrze uznanych organizacji altruizmu danych.

7.   Uznana organizacja altruizmu danych powiadamia odpowiedni organ właściwy do spraw rejestracji uznanych organizacji altruizmu danych o wszelkich zmianach informacji przekazanych zgodnie z ust. 4 w terminie 14 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana.

Organ właściwy do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych niezwłocznie powiadamia Komisję o każdym takim powiadomieniu drogą elektroniczną. Na podstawie takiego powiadomienia Komisja niezwłocznie aktualizuje publiczny unijny rejestr uznanych organizacji altruizmu danych.

1.   Państwa członkowskie ustanawiają przepisy dotyczące kar mających zastosowanie w przypadku naruszeń obowiązków dotyczących przekazywania danych nieosobowych do państw trzecich zgodnie z art. 5 ust. 14 i art. 31, obowiązku dostawców usług pośrednictwa danych dotyczącego zgłoszeń zgodnie z art. 11, warunków świadczenia usług pośrednictwa danych zgodnie z art. 12 oraz warunków rejestracji jako uznana organizacja altruizmu danych zgodnie z art. 18, 20, 21 i 22 oraz podejmują wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia ich wykonywania. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. W przepisach dotyczących kar państwa członkowskie uwzględniają zalecenia Europejskiej Rady ds. Innowacji w zakresie Danych. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o tych przepisach i środkach do dnia 24 września 2023 r., a także powiadamiają ją niezwłocznie o wszelkich późniejszych zmianach, które ich dotyczą.

2.   Przy nakładaniu na dostawców usług pośrednictwa danych i uznane organizacje altruizmu danych kar za naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia, państwa członkowskie – stosownie do przypadku – uwzględniają następujące niewyczerpujące i orientacyjne kryteria: