keyboard_tab Cyber Resilience Act 2023/2841 PL

1.   Zgodnie z wnioskami z oceny dojrzałości w zakresie cyberbezpieczeństwa przeprowadzonej na podstawie art. 7, a także z uwzględnieniem aktywów i ryzyka w cyberprzestrzeni zidentyfikowanych dzięki Ramom oraz środków zarządzania ryzykiem w cyberprzestrzeni przyjętych na podstawie art. 8 kierownictwo_najwyższego_szczebla każdego podmiotu Unii zatwierdza – bez zbędnej zwłoki, a w każdym razie do dnia 8 stycznia 2026 r. – plan dotyczący cyberbezpieczeństwa. Plan dotyczący cyberbezpieczeństwa ma na celu zwiększenie ogólnego poziomu cyberbezpieczeństwa danego podmiotu Unii, a tym samym przyczynia się do zwiększenia wysokiego wspólnego poziomu cyberbezpieczeństwa wewnątrz podmiotów Unii. Plan dotyczący cyberbezpieczeństwa obejmuje co najmniej środki zarządzania ryzykiem w cyberprzestrzeni podjęte na podstawie art. 8. Plan dotyczący cyberbezpieczeństwa poddaje się przeglądowi co dwa lata lub, w razie potrzeby, częściej w następstwie ocen dojrzałości w zakresie cyberbezpieczeństwa przeprowadzonej na podstawie art. 7 lub każdej istotnej zmiany Ram.

2.   Plan dotyczący cyberbezpieczeństwa zawiera opracowany przez podmiot Unii plan zarządzania kryzysami w cyberprzestrzeni na wypadek poważnych incydentów.

3.   Podmiot Unii przedkłada gotowy plan dotyczący cyberbezpieczeństwa Międzyinstytucjonalnej Radzie ds. Cyberbezpieczeństwa ustanowionej na mocy art. 10.

1.   IICB na podstawie art. 10 ust. 2 i art. 11 skutecznie monitoruje wdrażanie przez podmioty_Unii niniejszego rozporządzenia oraz przyjętych wytycznych, zaleceń i wezwań do działania. IICB może zażądać od podmiotów Unii niezbędnych w tym celu informacji lub dokumentów. w przypadku przyjmowania środków zapewniania zgodności na podstawie niniejszego artykułu dotyczących danego podmiotu Unii, który jest bezpośrednio reprezentowany w IICB, podmiot ten nie ma prawa głosu.

2.   W razie gdy IICB stwierdzi, że dany podmiot Unii nie wdrożył należycie niniejszego rozporządzenia lub wytycznych, zaleceń lub wezwań do działania wydanych na podstawie niniejszego rozporządzenia, może – bez uszczerbku dla wewnętrznych procedur danego podmiotu Unii oraz po umożliwieniu temu podmiotowi Unii przedstawienia uwag:

a)	przekazać danemu podmiotowi Unii uzasadnioną opinię dotyczącą stwierdzonych niedociągnięć we wdrażaniu niniejszego rozporządzenia;

b)	wydać – po konsultacji z CERT-UE – wytyczne dla danego podmiotu Unii, w celu zapewnienia, aby w określonym terminie jego Ramy, środki zarządzania ryzykiem w cyberprzestrzeni, plan dotyczący cyberbezpieczeństwa i zgłaszanie incydentów stały się zgodne z niniejszym rozporządzeniem;

c)	wydać ostrzeżenie wzywające podjęcie działań w celu zaradzenia w określonym terminie stwierdzonym niedociągnięciom, zawierające zalecenia co do zmiany środków przyjętych przez dany podmiot Unii na podstawie niniejszego rozporządzenia;

d)	wydać danemu podmiotowi Unii uzasadnione powiadomienie, w przypadku gdy w określonym terminie nie podjął on wystarczających działań w celu zaradzenia niedociągnięciom wskazanym w ostrzeżeniu wydanym na podstawie lit. c);

e)	wydać: (i) zalecenie przeprowadzenia audytu; lub (ii) żądanie przeprowadzenia audytu przez zewnętrznego audytora;

f)	w stosownych przypadkach poinformować Trybunał Obrachunkowy, w ramach jego mandatu, o zarzucanym braku zgodności;

g)	wydać skierowane do wszystkich państw członkowskich i podmiotów Unii zalecenie tymczasowego zawieszenia przepływów danych do danego podmiotu Unii.

Do celów akapitu pierwszego lit. c) liczbę odbiorców ostrzeżenia odpowiednio się ogranicza, jeżeli jest to konieczne ze względu na ryzyko_w cyberprzestrzeni.

Ostrzeżenia i zalecenia wydane na podstawie akapitu pierwszego kieruje się do kierownictwa najwyższego szczebla danego podmiotu Unii.

3.   W przypadku gdy IICB przyjmie środki na podstawie ust. 2 akapit pierwszy lit. a)–g), dany podmiot Unii przedstawia szczegółowy opis środków i działań podjętych w celu usunięcia zarzucanych mu niedociągnięć stwierdzonych przez IICB. Podmiot Unii przedkłada ten szczegółowy opis w rozsądnym terminie uzgodnionym z IICB.

4.   W przypadku gdy IICB uzna, że naruszenie niniejszego rozporządzenia przez dany podmiot Unii ma charakter długotrwały i wynika bezpośrednio z działań lub zaniechań ze strony urzędnika lub innego pracownika Unii, w tym członka kierownictwa najwyższego szczebla, IICB zwraca się do danego podmiotu Unii o podjęcie odpowiednich działań, w tym z żądaniem, by rozważył podjęcie działań o charakterze dyscyplinarnym zgodnie z przepisami i procedurami ustanowionymi w regulaminie pracowniczym i innymi mającymi zastosowanie przepisami i procedurami. w tym celu IICB przekazuje danemu podmiotowi Unii niezbędne informacje.

5.   Jeżeli podmioty_Unii powiadomią, że nie są w stanie dotrzymać terminów określonych w art. 6 ust. 1 i w art. 8 ust. 1, IICB może w należycie uzasadnionych przypadkach, uwzględniwszy rozmiar podmiotu Unii, zezwolić na przedłużenie tych terminów.

1.   CERT-UE może współpracować ze swoimi odpowiednikami w Unii innymi niż te, o których mowa w art. 17, podlegającymi unijnym wymogom w zakresie cyberbezpieczeństwa, w tym z odpowiednikami działającymi w konkretnych sektorach przemysłu, w zakresie narzędzi i metod, takich jak techniki, taktyka, procedury i najlepsze praktyki, a także w zakresie cyberzagrożeń i podatności. CERT-UE zwraca się do IICB o uprzednią – analizowaną indywidualnie dla każdego przypadku – zgodę na podjęcie wszelkiej współpracy z takimi odpowiednikami. w przypadku gdy CERT-UE nawiązuje współpracę z takimi odpowiednikami, informuje wszystkie stosowne odpowiedniki, o których mowa w art. 17 ust. 1, z państwa członkowskiego, w którym dany odpowiednik ma siedzibę. w stosownych przypadkach taką współpracę i jej warunki, w tym dotyczące cyberbezpieczeństwa, ochrony danych i przetwarzania informacji, ustanawia się w szczególnych uzgodnieniach o poufności, takich jak umowy lub porozumienia administracyjne. Uzgodnienia o poufności nie wymagają uprzedniej zgody IICB, ale o ich zawarciu informuje się przewodniczącego IICB. Jeżeli zachodzi pilna i nieuchronna potrzeba wymiany informacji na temat cyberbezpieczeństwa w interesie podmiotów Unii lub innej strony, CERT-UE może wymieniać informacje z podmiotem, którego szczególne kompetencje, zdolności i wiedza fachowa są zasadnie wymagane do udzielenia pomocy w takiej pilnej i nieuchronnej potrzebie, nawet jeżeli CERT-UE nie zawarł z tym podmiotem uzgodnień o poufności. w takich przypadkach CERT-UE natychmiast informuje przewodniczącego IICB i powiadamia IICB w formie regularnych sprawozdań lub spotkań.

2.   CERT-UE może współpracować z partnerami, takimi jak podmioty komercyjne, w tym podmioty działające w konkretnych sektorach przemysłu, organizacje międzynarodowe, podmioty krajowe spoza Unii lub indywidualni eksperci, w celu zbierania informacji na temat ogólnych i szczególnych cyberzagrożeń, potencjalnych zdarzeń dla cyberbezpieczeństwa, podatności i ewentualnych środków zaradczych. CERT-UE zwraca się do IICB o uprzednią – analizowaną indywidualnie dla każdego przypadku – zgodę na podjęcie szerszej współpracy z takimi partnerami.

3.   CERT-UE może, za zgodą podmiotu Unii, którego dotyczy incydent, i pod warunkiem zawarcia z właściwym odpowiednikiem lub partnerem uzgodnień lub umowy o poufności, przekazać informacje dotyczące konkretnego incydentu odpowiednikom lub partnerom, o których mowa w ust. 1 i 2, wyłącznie w celu przyczynienia się do jego analizy.

1.   Aby wspierać na poziomie operacyjnym skoordynowane zarządzanie poważnymi incydentami mającymi wpływ na podmioty_Unii oraz przyczyniać się do regularnej wymiany istotnych informacji między podmiotami Unii i z państwami członkowskimi, IICB ustanawia na podstawie art. 11 lit. q) plan zarządzania kryzysami w cyberprzestrzeni oparty o działania, o których mowa w art. 22 ust. 2, w ścisłej współpracy z CERT-UE i ENISA. Plan zarządzania kryzysami w cyberprzestrzeni obejmuje co najmniej następujące elementy:

a)	ustalenia dotyczące koordynacji i przepływu informacji między podmiotami Unii na potrzeby zarządzania poważnymi incydentami na poziomie operacyjnym;

b)	wspólne obowiązujące procedury działania (SOP);

c)	wspólną taksonomię dotkliwości poważnych incydentów i punktów wywołujących kryzys;

d)	regularne ćwiczenia;

e)	kanały bezpiecznej komunikacji, które mają być używane.

2.   Przedstawiciel Komisji w IICB, z zastrzeżeniem planu zarządzania kryzysami w cyberprzestrzeni ustanowionego na podstawie ust. 1 niniejszego artykułu i bez uszczerbku dla art. 16 ust. 2 akapit pierwszy dyrektywy (UE) 2022/2555, jest punktem kontaktowym do celów wymiany z EU-CyCLONe istotnych informacji dotyczących poważnych incydentów.

3.   CERT-UE koordynuje pomiędzy podmiotami Unii zarządzanie poważnymi incydentami. Prowadzi rejestr dostępnej fachowej wiedzy technicznej, która może być potrzebna, aby zareagować na incydenty w przypadku poważnych incydentów, oraz wspiera IICB w koordynowaniu planów zarządzania kryzysami w cyberprzestrzeni opracowywanych przez podmioty_Unii na wypadek poważnych incydentów, o których to planach mowa w art. 9 ust. 2.

4.   Podmioty Unii wnoszą wkład w tworzenie rejestru fachowej wiedzy technicznej, udostępniając aktualizowany co roku wykaz ekspertów dostępnych w ich odpowiednich organizacjach, z wyszczególnieniem ich konkretnych umiejętności technicznych.